Στην καραντίνα με την Μαρία Κωνσταντάκη

«Υπάρχουν άνθρωποι αυτή τη στιγμή που ίσως δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι τους, έχουν παιδιά ή άλλες υποχρεώσεις στις οποίες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν, οπότε εγώ δεν πρέπει να παραπονιέμαι καθόλου» (Credits: Σπύρος Χατζηαγγελάκης).

Είναι ένα πλάσμα εξαιρετικά γοητευτικό. Η Μαρία Κωνσταντάκη που στο ευρύ κοινό συστήθηκε μέσα από την τηλεόραση και με κωμικούς ρόλους κυρίως, είναι μία εκπληκτική ηθοποιός δραματικών ρόλων! Τον προηγούμενο χειμώνα στο «Love not – το πείραμα μιας σχέσης», ένα έργο που αφορούσε ακριβώς αυτό που μαρτυρά ο τίτλος του, η Μαρία σε ταρακουνούσε με θόρυβο σε όλες τις σκηνές που το πράγμα δυσκόλευε πολύ. Ξύπνια και ετοιμόλογη, γεμάτη ενέργεια και ευαισθησία, με χιούμορ και συστολή, αυτό το κορίτσι-συνονθύλευμα θα μπορούσε να είναι η κόρη της Βασίλισσας σε μία βρετανική παραγωγή – η φινέτσα των χαρακτηριστικών της, τα χρώματα και ο τόνος της φωνής της θα ταίριαζαν τέλεια. Προς το παρόν όμως, συν-πρωταγωνιστεί στην πρώτη ελληνική σειρά καραντίνας, τις “egglovismenes”.

– Πες μου για την εμπειρία σου από τις «egglovismenes», πόσο πολύ –ασφαλώς- διαφέρει απ’ ό,τι όταν παίζεις σε ένα σίριαλ ή στο θέατρο;
Υπάρχουν πολλά κοινά, όσο απίθανο και αν ακούγεται: κατ’ αρχάς έχουμε σκηνοθέτη, τον Γιώργο Φειδά, ο οποίος είχε και την ιδέα γι’ αυτή τη σειρά. Οσο παίζουμε οι τέσσερίς μας (Μαρία Σολωμού, Σύλβια Δεληκούρα, Κατερίνα Θεοχάρη), βλέποντας η μία την άλλη, εκείνος έχει ανοιχτά και τα τέσσερα «παράθυρα» και κάνουμε κανονικά πρόβες, μας καθοδηγεί και μετά εκτελούνται οι λήψεις. «Βάζουμε» κι εμείς μερικά δικά μας, όπως επίσης φυσικά, εννοείται πως το σκηνικό και τα ρούχα είναι της καθεμιάς μας.

– Πρέπει νομίζω να είστε και περισσότερο πειθαρχημένες, μια που δεν βρίσκεστε και στον ίδιο χώρο.
Ναι, πρέπει σίγουρα να είσαι πιο συγκεντρωμένος. Το γύρισμα διαρκεί γύρω στις τρεις ώρες την ημέρα και πρέπει να κάνεις μεγάλο focus, να είσαι alert, γιατί μπορεί να συμβεί οτιδήποτε -να κοπεί ο ήχος για κάποιο λόγο, να μη δείχνει καλά η κάμερα, να έχεις τον νου σου στους άλλους που παίζουν στα μικρά τετράγωνα μπροστά σου και να είσαι έτοιμος για τη δική σου σειρά – είναι διάφορα που πρέπει συνεχώς να παρακολουθείς και να προσέχεις συνέχεια.

– Όλο αυτό θυμίζει «Δόγμα 95», αν εξαιρέσεις βέβαια ότι τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση γελάς.
Έχει όντως πλάκα κι ο κόσμος το έχει αγκαλιάσει πάρα πολύ, γιατί σ’ αυτή την κατάσταση εγκλεισμού που ζούμε, όλοι γινόμαστε πιο γενναιόδωροι. Οι άνθρωποι βλέπουν τη διάθεση και την προσπάθειά μας να κάνουμε κάτι με όποια τεχνικά μέσα διαθέτουμε σ’ αυτή τη συγκυρία, και είναι πολύ ζεστοί απέναντί μας. Επίσης, όσον αφορά εμάς, προσφέρουμε απλά ένα κομμάτι από τον προσωπικό μας χρόνο και το κέφι μας, γιατί μας άρεσε πολύ όλη αυτή η ιδέα.

«Η ύπαρξη μιας σχέσης έχει αρχή, μέση και τέλος. Στην αρχή είναι καλή, κάπου στη μέση χαλάει το πράγμα και μετά τελειώνει» (Credits: Σπύρος Χατζηαγγελάκης).

– Πέρα από τις «egglovismenes», εσύ πώς το περνάς αυτό που ζούμε σήμερα -ακόμη και οικονομικά, γιατί και τα θέατρα είναι κλειστά αυτό το διάστημα.
Όσον αφορά το οικονομικό σκέλος, το έχω φιλοσοφήσει λίγο και δεν έχω μπει καθόλου στη φάση της αυτολύπησης ή του άγχους, διότι πρόκειται για ένα παγκόσμιο πρόβλημα, που επηρεάζει όλα τα κλιμάκια. Από τη στιγμή μάλιστα που ζω σε δικό μου σπίτι, και αν χρειαστεί η μητέρα μου θα μου δώσει ένα πιάτο φαγητό και δεν χρωστάω, δεν αγχώνομαι. Υπάρχουν άνθρωποι αυτή τη στιγμή που ίσως δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι τους, έχουν παιδιά ή άλλες υποχρεώσεις στις οποίες δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν, οπότε εγώ δεν πρέπει να παραπονιέμαι καθόλου. Δεν μπορώ να σκέφτομαι, «αχ τι θα πάθουν οι ηθοποιοί», πρέπει να σκεφτόμαστε, τι θα πάθει όλος ο κόσμος. Υπάρχουν βέβαια και τα καλά της καραντίνας, όπως το ότι έχει μειωθεί πολύ το καθημερινό στρες. Εγώ πριν δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια και τώρα κοιμάμαι σαν πουλάκι. Έχεις περισσότερο χρόνο να ασχοληθείς με τον εαυτό σου, να διαβάσεις ένα βιβλίο, να ακούσεις ήρεμα λίγη μουσική… Εγώ αυτό τον καιρό ανακάλυψα πόσο ωραίο είναι να ασχολείσαι με τη μαγειρική και τη χαρά που παίρνεις από αυτή τη δημιουργία. Προ καραντίνας, δεν μαγείρευα συχνά, γιατί τα ωράριά μου λόγω δουλειάς είναι παράξενα και επειδή βαριόμουν να φτιάξω φαγητό για ένα άτομο, μια που ζω μόνη μου, και κατέφευγα στην εύκολη λύση να παραγγέλνω φαγητό απέξω. Επίσης αν και ζω πολλά χρόνια σ’ αυτό το σπίτι, μόλις πρόσφατα ανακάλυψα κάποιες γωνιές του που δεν τους έδινα και πολλή σημασία, θυμήθηκα ας πούμε από ποιο παράθυρο πρωτοβλέπεις τον ήλιο το πρωί -ίσως γιατί τώρα κάθομαι μέσα πολλές ώρες. Σκέφτομαι περισσότερο, προσπαθώ να βρω την ηρεμία μου. Οφείλεις να κρατήσεις και κάποιες αντιστάσεις με αυτό που συμβαίνει.

– Βλέπω ότι είσαι πολύ ενεργή στο Instagram και μάλιστα κάποια stories που ανεβάζεις, μου θυμίζουν stand up comedy. Θα ήθελες να ασχοληθείς με αυτό το είδος;
Όχι, δεν το έχω σκεφτεί – θα ένιωθα μεγάλη αμηχανία και ντροπή να κάνω κάτι τέτοιο και νομίζω ότι το αποτέλεσμα θα ήταν αποτυχημένο. Δεν το ‘χω καθόλου να βγω σε μια σκηνή να μιλάω μόνη μου, χρειάζομαι αλληλεπίδραση για να αποδώσω. Επίσης πιστεύω ότι για να κάνεις κάτι καλά, πρέπει να σου δίνει χαρά -και σε μένα το stand up δεν λειτουργεί έτσι. Τα stories μου στο Instagram είναι κάπως περισσότερα τώρα που είμαστε κλεισμένοι μέσα. Πιο πριν, σπάνια έβαζα σε story τον εαυτό μου να μιλάει σε κόσμο, γιατί δεν ήξερα και τι να πω. Τώρα με τον εγκλεισμό, ας πούμε, πραγματικά ανακάλυψα ότι ο τραχανάς είναι μια φανταστική και θρεπτική τροφή και ήθελα να το πω. Γενικά πάντως πιστεύω πως πρόκειται για ανάγκη επικοινωνίας τη δεδομένη χρονική στιγμή.

– Είδα το «Love Not» στο θέατρο, ένα έργο αφιερωμένο στις ερωτικές σχέσεις, και μου άρεσε πάρα πολύ, όπως μου άρεσες κι εσύ σε δραματικό ρόλο – νομίζω ότι σου πάει πολύ.
Τώρα μου μιλάς για το μεγάλο μου απωθημένο. Κι εγώ πιστεύω ότι μου ταιριάζουν αυτοί οι ρόλοι αλλά δεν μου το ζητάνε συχνά.

– Εσύ γιατί πιστεύεις ότι οι προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων είναι τόσο δύσκολες – είναι θέμα της εποχής μας;
Όχι, δεν είναι θέμα εποχής, είναι η φύση μιας ερωτικής σχέσης τέτοια. Θέλω να πω, η ύπαρξη μιας σχέσης έχει αρχή, μέση και τέλος. Στην αρχή είναι καλή, κάπου στη μέση χαλάει το πράγμα και μετά τελειώνει. Είχε έρθει και η μαμά μου να δει το έργο και μου είπε ότι της άρεσε πάρα πολύ, αν και εγώ νόμιζα ότι δεν θα το έβρισκε ενδιαφέρον. Μου είπε όμως ότι, ίσα ίσα, της άρεσε επειδή έδειχνε ένα ζευγάρι να συζητάει για τη σχέση του, ενώ παλιά τα ζευγάρια δεν συζητούσαν μεταξύ τους. Ο κάθε άνθρωπος δυσκολεύεται να τα βρει με τον εαυτό του και να παλέψει με τους δαίμονές του, πόσω μάλλον να τα βρει με τον άλλον. Οπότε νομίζω ότι μια σχέση θέλει πολλή προσπάθεια, πολλή δουλειά και πολλή συνειδητότητα. Επίσης πρέπει να είσαι σε μια διαρκή εγρήγορση για να έχεις μια υγιή σχέση. Λίγο να τ’ αφήσεις, χαλάει το πράγμα.

«Πάντα προσπαθώ να σκέφτομαι με μετριοπάθεια, γιατί όπως και να βλέπω εγώ κάτι, θα υπάρχει μια αντίστοιχη άλλη πραγματικότητα, που μπορεί να θίξει κάποιον» (Credits: Σπύρος Χατζηαγγελάκης).

– Πάντως καθώς μεγαλώνει ο άνθρωπος, βλέπει και τις σχέσεις διαφορετικά. Αυτό που λέμε, «για τον έρωτα κάνεις τα πάντα» δεν νομίζω τελικά ότι πολύ-ισχύει… Μήπως τον βρίσκουμε πρόσχημα για να βγάλει ο καθένας τα θέματά του;
Φυσικά. Έτσι κι αλλιώς, στη διαδικασία της ωρίμανσης -δεν λέω ωριμότητας-, έτσι όπως γερνάει το σώμα μας, γερνάει και το μυαλό μας. Αυτό έχει ένα κακό, έχει κι ένα καλό: μπορεί δηλαδή να γινόμαστε λιγότερο τολμηροί και περισσότερο κυνικοί, αλλά από την άλλη, αποκτάμε και τη σοφία της κατανόησης και τα πράγματα μας γίνονται λίγο πιο ξεκάθαρα. Θέλω να πω ότι όταν είσαι νέος, έτσι κι αλλιώς πιστεύεις ότι δεν θα πεθάνεις ποτέ -παρά μόνο από έρωτα. Όταν μεγαλώνεις, πιστεύεις ότι θα πεθάνεις – και σίγουρα όχι από έρωτα. Εμένα πάντως μου αρέσει που μεγαλώνω, αν και δεν είμαι καθόλου εξοικειωμένη με τον θάνατο. Ο μεγαλύτερος σε ηλικία άνθρωπος καταλαβαίνει την αναπόφευκτη φθορά και στον ίδιο αλλά και στον σύντροφό του, κι αυτό το κοινό στοιχείο τούς κρατάει κοντά. Όταν ήμαστε 25 χρονών και μπλέκαμε σε προβληματικές σχέσεις, λέγαμε «ο άλλος έχει το πρόβλημα». Όταν είσαι 45 χρονών και αντιμετωπίζεις το ίδιο, λες «ο άλλος έχει το πρόβλημα αλλά κι εγώ έχω το πρόβλημα που μένω».

– Στα social media δέχεσαι κακά σχόλια;
Όχι, αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ προσεκτική -και δεν το κάνω δημοσιοσχετίστικα, μην τυχόν μου κάνουν κακά σχόλια. Πάντα προσπαθώ να σκέφτομαι με μετριοπάθεια, γιατί όπως και να βλέπω εγώ κάτι, θα υπάρχει μια αντίστοιχη άλλη πραγματικότητα, που μπορεί να θίξει κάποιον. Αν είχαμε όλοι την ωριμότητα, λέγοντας κάτι πάρα πολύ ακραίο, να ακούσουμε και την άλλη γνώμη, ενδεχομένως να μην υπήρχε πρόβλημα. Χρησιμοποιώ περισσότερο το Instagram, επειδή έχει λιγότερο λόγο. Γενικά όμως δεν καταλαβαίνω τον λόγο για τον οποίο είτε τσακωνόμαστε είτε φορτιζόμαστε τόσο αρνητικά στα social media. Δεν με πειράζει οποιαδήποτε γνώμη κι αν εκφράσει κάποιος, αρκεί να μην το κάνει ακραία επιθετικά ή να θέλει να επιβάλει αυτή τη γνώμη παραβιαστικά και υβριστικά. Εγώ διαφωνώ με τον φασίστα αλλά διαφωνώ και με αυτόν που λέει «ψόφο στον φασίστα», γιατί για μένα είναι ακριβώς το ίδιο και δεν μπορώ να το δεχτώ.

«Έχω πραγματικά εντυπωσιαστεί και ήμουν από αυτούς που δέχτηκαν με μεγάλη ικανοποίηση τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση, γιατί έτσι πρέπει να γίνει» (Credits: Σπύρος Χατζηαγγελάκης).

– Πώς βλέπεις την καλή – μέχρι στιγμής- εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα μας, αλλά κυρίως τη συμμόρφωση των Ελλήνων στις οδηγίες της πολιτείας -το περίμενες;
Έχω πραγματικά εντυπωσιαστεί και ήμουν από αυτούς που δέχτηκαν με μεγάλη ικανοποίηση τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση, γιατί έτσι πρέπει να γίνει. Εξάλλου αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, βέβαια, είχαμε την τύχη να έχει προηγηθεί το πλήγμα της Ιταλίας -και δεν το λέω σαν κάτι κακό. Ίσα ίσα, μπράβο που οι υπεύθυνοι είδαν τι έχουν μπροστά τους και οργάνωσαν ένα σχέδιο, για να το διαχειριστούν. Είμαστε από τις πρώτες χώρες που πήραν μέτρα και αυτό είναι πολύ σοφό, γιατί το ελληνικό σύστημα υγείας νοσεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια και δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει σε μια κακή εξέλιξη.

– Ποια είναι η άποψή σου για το online θέατρο;
Υπάρχουν τα υπέρ και τα κατά. Από τη μία, είναι πολύ ωραίο που έχει τη δυνατότητα ο κόσμος να παρακολουθήσει κάποιες ταινίες, παραστάσεις, ντοκιμαντέρ, ή ακόμα και visual επισκέψεις σε μουσεία. Από την άλλη, το θέατρο είναι κάτι που έχει να κάνει πάρα πολύ με τη συγκεκριμένη συνθήκη ύπαρξής του, τη συγκεκριμένη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ ηθοποιού και θεατή ζωντανά. Αυτή η μαγεία χάνεται στο online θέατρο και αποδυναμώνεται

Διαβάστε ακόμα: Μένουμε σπίτι – Στο κρεβάτι με την Αντονέλλα.

TAGS :
ηθοποιοί θέατρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook