Στον Μαρίς Γιάνσονς το βραβείο Λέονι Σόνινγκ της Κοπεγχάγης, μουσικό ισοδύναμο των Νόμπελ

Ο αρχιμουσικός Μαρίς Γιάνσονς. Φωτό: The Ernst von Siemens Music Foundation

Στον σπουδαίο αρχιμουσικό Μαρίς Γιάνσονς δόθηκε το φετεινό βραβείο Λέονι Σόνινγκ της Κοπεγχάγης. Ο Γιάνσονς γεννήθηκε το 1943 στη Ρἰγα της Λετονίας και ήταν γιος του αρχιμουσικόυ Αντρις Γιάνσονς και της τραγουδίστριας Ιράιντα Γιανσόνε. Σπούδασε στην Αγία Πετρούπολη όπου υπήρξε βοηθός του Γεβγένι Μραβίνσκυ και στη Βιέννη όπου υπήρξε βοηθός του Χέρμπερτ φον Κάραγιαν. Η μετέπειτα σταδιοδρομία του τον οδήγησε στο πόδιον των μεγαλύτερων ορχηστρών και σε μια εξέχουσα θέση στην εκτίμηση των φιλόμουσων.

Το βραβείο Σόνινγκ έγινε ιδιαίτερα γνωστό στη χώρα μας όταν απονεμήθηκε στον βιολονίστα Λεωνίδα Καβάκο σε συναυλία που έγινε τον Ιανουάριο 2017 στο Μέγαρο Συναυλιών της Κοπεγχάγης. Δόθηκε για πρώτη φορά το 1959 στον Ιγκόρ Στραβίνσκυ και από το 1965 ξεκίνησε να δίνεται τακτικά σε ετήσια βάση, και ουσιαστικά αποτελεί το μουσικό ισοδύναμο των βραβείων Νόμπελ.

Φέτος η απονομή στον αρχιμουσικό Μαρίς Γιάνσονς θα γίνει στη διάρκεια συναυλίας στην όπερα της Κοπεγχάγης, την Παρασκευή 9 Μαρτίου του 2018. Ο (τότε θα έχει γίνει εβδομηνταπεντάχρονος) αρχιμουσικός θα διευθύνει τη 2η συμφωνια του Μάλερ, και τα εισιτήρια έχουν ήδη αρχίσει να εξαντλούνται.

Κατασκευασμένη σε σχέδια του Χέννινγκ Λάρσεν, η Όπερα της Κοπεγχάγης εγκαινιάστηκε το 2005. Φωτό: Lars Schmidt.

Αξίζει με αυτή την αφορμή να παρουσιάσουμε την Όπερα της Κοπεγχάγης, την οποία είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε στις 13 Ιανουαρίου του 2017, στο διάλειμμα των εκδηλώσεων για τον Λεωνίδα Καβάκο. Κατασκευασμένη σε σχέδια του Χέννινγκ Λάρσεν εγκαινιάστηκε το 2005 και οφείλεται σε εφοπλιστική δωρεά, συγκεκριμένα του ιδρύματος Møller, της οικογένειας δηλαδή που ελέγχει την ναυτιλιακή εταιρεία Maersk.

Η όπερα είναι κτισμένη σε ένα νησἀκι απέναντι από την Κοπεγχάγη και είναι ευθυγραμμισμένη με την πλατεία του βασιλικού ανακτόρου Αμάλιενμποργκ. Η πλατεία περιβάλλεται από τις τέσσερεις πτέρυγες του ανακτόρου και δημιουργεί ένα σταυροδρόμι. Η κάθετη προς τη θάλασσα οδός ορίζεται στο στεριανό άκρο της από τον εντυπωσιακό Μαρμάρινο Ναό και στο άλλο άκρο του άξονα, πέρα από το νερό, από την νέα όπερα, η γυάλινη πρόσοψη της οποίας το βράδυ είναι πολύ εντυπωσιακά φωταγωγημένη.

Η πρόσβαση γίνεται πολύ εύκολα και ευχάριστα δια θαλάσσης με άκατο των αστικών συγκοινωνιών που συνδέει διαφόρους σταθμούς του λιμανιού και με κόστος εισιτηρίου απλής αστικής διαδρομής, ενώ η όπερα συνδέεται με την πόλη και οδικώς, με σύστημα γεφυρών. Στο αχανές εσωτερικό ευρύχωρα φουαγιέ υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα κατά μήκος της κυρτής γυάλινης πρόσοψης, και η πρόσβαση στην αίθουσα, που μοιάζει με τεράστια κολοκύθα ακουμπισμένη σε γυάλινο καλάθι, γίνεται από διαδρόμους-γέφυρες.

Έχουμε αγοράσει τα οικονομικότερα εισιτήρια, θέσεις ορθίων που βρίσκονται πίσω από την τελευταία σειρά καθισμάτων του ανώτερου εξώστη. Η θέα και η ακουστική είναι πολύ καλές.Υπάρχει μια μπάρα για να ακουμπάς τα χέρια και μία μπάρα για να βάζεις το πόδι σου. Ακούγεται κουραστικό αλλά δεν είναι τόσο αν σκεφτείς ότι μπορείς να περάσεις την ίδια ώρα όρθιος σε ένα μπαρ χωρίς να ακουμπάς οπουδήποτε. Σε αυτή την περίπτωση βέβαια έχεις το πλεονέκτημα ότι πίνεις το ποτό σου, αλλά και στην όπερα μερικοί εκμετάλλευτηκαν το σκοτάδι για να φέρουν τις μπύρες τους.

Ο τενόρος Peter Lodahl στην πρόβα τζενεράλε της La Bohème, στην Όπερα της Κοπεγχάγης. Φωτό Thomas Lekfeldt.

Το πρόγραμμα έχει “Μποέμ” του Τζάκομο Πουτσίνι σε μουσική διέυθυνση Vello Pänn. Μιμί τραγουδά η γνωστή στο αθηναϊκό κοινό Maria Luigia Borsi και Ροντόλφο ο Δανός τενόρος Niels Jørgen Riis, μέλος του θιάσου της όπερας. Ωραίες φωνές, όπως και οι υπόλοιποι συντελεστές, αυτό που εντυπωσιάζει όμως είναι η τεράστια και εξαιρετικά λαμπερή ορχήστρα που από το μέγεθός της και μόνο τραβά περισσότερο την προσοχή. Η σκηνοθεσία είναι της Elisabeth Linton. Νεο-παραδοσιακή και αρκετά προβλέψιμη, πρωτοτυπεί κάπως στην τελευταία πράξη, όπου ανεβάζουν την Μιμή στην ταράτσα να πάρει αέρα: η αναπαράσταση των μολύβδινων στεγών του Παρισιού είναι εντυπωσιακή, η ιδέα της σκηνοθέτιδος ο Σωνάρ να ανακουφιστεί ουρώντας από τη στέγη κατυθείαν στον Σηκουάνα μπορεί να μένει ασχολίαστη.

Στο σχόλασμα η αποχώρηση είναι εξαιρετικά εύκολη καθώς τρία – τέσσσερα διπλά αστικά λεωφορεία περιμένουν με κατεύθυνση το κέντρο της Κοπεγχάγης, κάνοντας στάση στους κεντρικούς σταθμούς του δικτύου μετρό. Αν κατεβείτε στον κεντρικό σταθμό, μπορείτε να ακολουθήσετε τους συνταξιδιώτες σας που πιθανότατα θα ολοκληρὠσουν τη βραδιά στο σταντ με τα χοτ-ντογκ που θεωρείται το καλύτερο της πόλης.

Διαβάστε ακόμα – Ούρος Λάγιοβιτς: «Η συμφωνική μουσική που ακούμε είναι μια πρόσοψη».

TAGS :
δανία καβάκος κλασσική μουσική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook