unnamed

Αυτό που θεωρούμε πιο σπουδαίο μετά τη μουσική μας είναι το art work του cd. Το υπόλοιπο, αυτό που αφορά δηλαδή στην προσωπική προβολή μας, μας δυσκολεύει πάρα πολύ. Οι φωτογραφίσεις, τα βιντεοκλίπ μάς προκαλούν πονοκέφαλο. ‘Ο,τι βλέπει κάποιος, πάντως, είναι 100% δικό μας.

Τι μουσικές αναφορές έχετε; Στο σπίτι σας τι μουσική ακουγόταν;

Μαριάνθη: Στο σπίτι μας ακούγαμε ο καθένας τα δικά του. Oι γονείς μου ακούγανε Dusty Springfield, Nina Simone, Shirley Bassey και άλλα τέτοια παρόμοια, καθώς και Χατζιδάκι και Θεοδωράκη. Ο αδελφός μου περνούσε τη Heavy Metal φάση του κι εγώ Madonna, Depeche Mode, Pet Shop Boys και Cure. Τους είχαμε τρελάνει τους γείτονες, ακουγόταν μια δυνατή παράνοια από αλλοπρόσαλες μουσικές, ανάλογα με το ποιος είχε στη διάθεσή του το πικάπ. Τώρα που το σκέφτομαι, πρέπει να είμασταν πολύ ενοχλητική οικογένεια.

Σοφία: Τους γονείς μου δεν μπόρεσα να τους ψυχολογήσω με τις μουσικές τους. Από την μια άκουγαν Abba -θυμάμαι είχαμε τα βινύλιά τους, αλλά ακόμη και κασέτες που πέρναμε μαζί μας στα ταξίδια με το αυτοκίνητο- αγαπούσαν Gainsbourg, αλλά και Vicky Leandros, ενώ παρακολουθούσαν μια εκπομπή στην τηλεόραση που λεγόταν Musikladen (εκεί είδα Bowie για πρώτη φορά – σοκ και δέος). Αλλά κι από ελληνικό ρεπερτόριο είχαμε από Λοϊζο μέχρι Καζαντζίδη. H πρώτη συνειδητή αγάπη μου ήταν οι Duran Duran. Όμως, άκουγα πολύ Human League, OMD, Depeche Mode κ.ά. Ο κόσμος μου oλόκληρος και το καταφύγιο μου ήταν η μουσική.

Σε ποια περιοχή μεγαλώσατε; Ποιες είναι οι εντονότερες μνήμες από την παιδική ηλικία σας;

Σοφία: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Schorndorf, μια μικρή πόλη στην Νότια Γερμανία. Ήταν παράδεισος για εμάς τα πιτσιρίκια. Είχαμε ένα περιβόλι ακριβώς δίπλα στο σπίτι μας και θυμάμαι που ξαμολιόμασταν και σκαρφαλώναμε στα δέντρα, μηλιές και κερασιές και άπειρα μούρα, όλων των ειδών και ανάλογα την εποχή τρώγαμε τους καρπούς κατευθείαν από τα δέντρα. Ήταν καταπράσινος ο τόπος και μάλιστα είχαμε και δάσος πολύ κοντά μας που στα ξέφωτά του έβρισκες ένα σωρό αγριολούλουδα. Κάτι σαν τη Heidi. Στο δημόσιο σχολείο μας είχαμε αίθουσα προβολών, βιολογίας, μουσικής. Την Ελλάδα την ήξερα μόνο από τα καλοκαίρια που ερχόμασταν για μπάνια και να δούμε τους παππούδες. Φαντάζεστε το σοκ όταν μετακομίσαμε μόνιμα Θεσσαλονίκη.

Μαριάνθη: Η γειτονιά μου ήταν στην περιοχή της Μπότσαρη στη Θεσσαλονίκη, πολύ κοντά στο κέντρο και στην παραλία, πυκνοκατοικημένη και θορυβώδης σε βαθμό κακουργήματος. Παρ’ όλα αυτά, όμως, περνούσαμε υπέροχα, είχαμε άπειρους φίλους και 2-3 πάρκα εκεί γύρω και, φυσικά, την παραλία. Το πιο τέλειο ήταν, όμως, τα καλοκαίρια. Με το που έκλειναν τα σχολεία, φεύγαμε για Χαλκιδική. Παιχνίδι, εξερευνήσεις και θάλασσα όλη μέρα, με την καλοκαιρινή παρέα.

unnamed (2)

Στο εξωτερικό, ο κόσμος ψάχνεται με τη μουσική. Δεν ανοίγουν το ραδιόφωνο απλώς. Θα πάνε σε συναυλίες όπως πάμε εμείς για ένα καφέ. Είναι ανοιχτοί και δεκτικοί σε πράγματα χωρίς να βάζουν ταμπέλες.

Τι είναι πιο εύκολο; Να γίνεις γνωστός και καταξιωμένος στη χώρα σου ή στο εξωτερικό;

Μαριάνθη – Σοφία: Τίποτα δεν είναι εύκολο. Διαλέγεις, όμως, που θα δώσεις την προσοχή σου και ξεκινάς την προσπάθεια. Εμείς από την αρχή, λόγω του είδους της μουσικής μας, δεν το σκεφτήκαμε καθόλου για Ελλάδα. Παίζουμε electro pop, ένα είδος που δεν είναι καθόλου δημοφιλές εδώ, αφού για τους “εμπορικούς” είναι πολύ εναλλακτικό και για τους εναλλακτικούς είναι μη αναγνωρίσιμο. Εδώ οι μουσικές είναι είτε πολύ πειραματικές είτε πολύ κιθαριστικές είτε μπουζούκια ποπ Ανατολής. Επίσης είναι λίγο κατηγοριοποιημένες και κάπως κλειστές. Το ελληνικό κοινό δεν πηγαίνει πολύ σε συναυλίες όπου δεν ξερει τι θα ακούσει. Στο εξωτερικό, ο κόσμος ψάχνεται με τη μουσική. Δεν ανοίγουν το ραδιόφωνο απλώς. Θα πάνε σε συναυλίες όπως πάμε εμείς για ένα καφέ. Είναι ανοιχτοί και δεκτικοί σε πράγματα χωρίς να βάζουν ταμπέλες.

Στις συναυλίες νιώθουμε πιο εκτεθειμένες. Είμαστε κι από την φύση μας κάπως συνεσταλμένες. Αλλά το να βλέπεις ότι ο κόσμος τραγουδάει μαζί σου, χορεύει και χαίρεται είναι μεγάλη επιβράβευση!

To “Inhale” βρίσκεται σε αρκετές λίστες με τα πιο ξεχωριστά άλμπουμ των τελευταίων ετών. Άλλοι το θεωρούν σκοτεινό και απαισιόδοξο, άλλοι θετικό και ανάλαφρο. Εσείς που το κατατάσσετε;

Μαριάνθη – Σοφία: Περισσότερο θα λέγαμε μελαγχολικό και αισθησιακό. Το πιο σκοτεινό τραγούδι από το “Inhale”, αν μπορείς να το πεις έτσι βέβαια, είναι το “Come on now”, ίσως ακόμη και το ομώνυμο “Inhale”, λόγω στίχων. Με τίποτα δεν θα λέγαμε απαισιόδοξο. Είμαστε πολύ αισιόδοξες ως άνθρωποι. Μιλάμε για αγάπη, έρωτα και τα παιχνίδια της ζωής.

Πού νιώθετε περισσότερο άνετα, στην ηχογράφηση στο στούντιο ή σε μια συναυλία μπροστά σε χιλιάδες θεατές;

Μαριάνθη – Σοφία: Σε μια συναυλία μπροστά σε χιλιάδες θεατές είναι πιο δύσκολα. Στο στούντιο είσαι ασφαλής, είσαι στο χώρο σου, κάνεις αυτό που σου αρέσει, το δουλεύεις, το αλλάζεις, το αφήνεις, το ξαναπιάνεις. Είναι μια διαδικασία που εξελίσεται χωρίς άγχος, με απόλυτο έλεγχο, κι όταν είσαι έτοιμος το βγάζεις στο φως. Στις συναυλίες νιώθουμε πιο εκτεθειμένες. Είμαστε κι από την φύση μας κάπως συνεσταλμένες. Τα πρώτα λεπτά, μέχρι να εισπράξουμε τις αντιδράσεις από το κοινό μας, είναι αρκετά δύσκολα. Βέβαια, το τι παίρνεις από τις δύο διαδικασίες δεν έχει καμία σχέση. Στη μία περίπτωση, είμαστε μαζί στο στούντιο ή μόνες η καθεμιά στο δικό της και παράγουμε έργο και, στην άλλη, βγαίνεις μπροστά στο κοινό σου και το μοιράζεσαι, δίνεις και παίρνεις, κι αυτό δίνει μεγάλη ικανοποίηση και χαρά. Το να βλέπεις ότι ο κόσμος τραγουδάει μαζί σου, χορεύει και χαίρεται είναι μεγάλη επιβράβευση!

Από όλα τα τραγούδια που έχετε γράψει, ποιο είναι το πιο αγαπημένο σας και γιατί;

Μαριάνθη: Πολύ δύσκολη ερώτηση, δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω ένα. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα από τα πολύ αγαπημένα μου, θα έλεγα το “Sorrow”, το είχαμε γράψει μαζί στο στούντιο σε μια πολύ περίεργη φάση που περνούσαμε. Δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί, απλώς το λατρεύω.

Σοφία: Το “Sorrow”. To δουλέψαμε πάρα πολύ σε πολύ ειδικές συνθήκες και για τις δυο μας. Από την άλλη, αγαπώ ιδιαίτερα και το “I Dream Of A Disco”, γιατί έχει την εφηβική αθωότητα της πρώτης αγάπης, αλλά και το “Summer”, γιατί λατρεύω το καλοκαίρι!

Είναι εξαιρετικά προσεγμένα όλα τα περιφερειακά-συμπληρωματικά ζητήματα που αφορούν στην κυκλοφορία κάθε νέας δουλειάς σας. Τα κλιπ, το artwork των άλμπουμ, οι εμφανίσεις σας. Είναι ο επαγγελματισμός ή η αισθητική σας που επηρεάζει περισσότερο τα παραπάνω;

Μαριάνθη – Σοφία: Αυτό που θεωρούμε πιο σπουδαίο μετά τη μουσική μας είναι το art work του cd. Σε όλα τα cd έχουμε δώσει πολύ μεγάλη προσοχή και δεν είναι τυχαίο ότι έχουν βραβευθεί και εδώ, αλλά και στο εξωτερικό. Το υπόλοιπο, αυτό που αφορά δηλαδή στην προσωπική προβολή μας, μας δυσκολεύει πάρα πολύ. Οι φωτογραφίσεις, τα βιντεοκλίπ μάς προκαλούν πονοκέφαλο. Είναι αναγκαίο, όμως, και προσπαθούμε να κάνουμε τουλάχιστον τα στοιχειώδη. ‘Ο,τι βλέπει κάποιος, πάντως, είναι 100% δικό μας.

Αποφασίσαμε να φτιάξουμε την μπάντα ένα βράδυ μεταξύ οινοποσίας και αμπελοφιλοσοφίας, όταν βάλαμε στοίχημα με τα αγόρια μας, τα οποία είχαν ήδη μπάντα, ότι εμείς θα τα καταφέρναμε καλύτερα από κείνα.

Με ποιο συγκρότημα ή τραγουδιστή θα θέλατε να παίξετε μαζί live;

Μαριάνθη – Σοφία: Με τους Sparks! Είναι εξαιρετικά έξυπνοι και παρανοϊκοί μουσικοί! Τους θαυμάζουμε απεριόριστα! Έχουν επηρέασει τουλάχιστον 2 γενιές μουσικών.

Electro pop και τι… άλλο θα αποκαλούσατε τη μουσική σας;

Μαριάνθη – Σοφία: Music for Moon Safari.

Με την ελληνική μουσική πώς τα πάτε; Ακούτε καθόλου; Αν ναι, τι;

Μαριάνθη – Σοφία: Ελληνική μουσική πέρα από τους κλασικούς (με αγαπημένο τον Χατζηδάκι) δεν ακούμε. Μουσική, όμως, από Έλληνες μουσικούς ναι. Μας αρέσει ο Tareq, o Niadoka, Kid Moxie, K. Vita, Κατερίνα Πολέμη (έκανε εκπληκτική δουλειά για το “Μικρά Αγγλία”) και άλλοι.

Πότε και πώς γνωριστήκατε; Πώς αποφασίσατε να κάνετε το ντουέτο αυτό;

Μαριάνθη – Σοφία: Γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια, από Θεσσαλονίκη ακόμη. Βρεθήκαμε σε ένα Depeche Mode πάρτι με κοινούς φίλους, αγαπάμε πολύ τη μουσική και ήταν αναπόφευκτο να κολλήσουμε αμέσως. Αποφασίσαμε να φτιάξουμε την μπάντα ένα βράδυ μεταξύ οινοποσίας και αμπελοφιλοσοφίας, όταν βάλαμε στοίχημα με τα αγόρια μας, τα οποία είχαν ήδη μπάντα, ότι εμείς θα τα καταφέρναμε καλύτερα από κείνα.

unnamed (1)

Σε δέκα χρόνια από τώρα φανταζόμαστε ότι θα ζούμε μόνιμα σε κάποιο νησί, γράφοντας μουσική και φτιάχνοντας καλό κρασί.

Το κοινό σας είναι περισσότερο άντρες ή γυναίκες; Ποια είναι η πιο παράξενη συναυλία που δώσατε;

Μαριάνθη – Σοφία: Νομίζουμε ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το είχαμε προσέξει. Δεν βλέπουμε δηλαδή να υπερτερούν οι άντρες ή οι γυναίκες. Η πιο παράξενη (στην αρχή) συναυλία που δώσαμε ήταν στη Λειψία, σε ένα γκοθ φέστιβαλ όπου είμασταν καλεσμένες. Ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε σε τέτοιο κοινό και μέχρι τότε νομίζαμε ότι άκουγαν μόνο death electro και είμασταν διστακτικές από την αρχή γι’ αυτή μας την εμφάνιση. Επέμενε, όμως, ο προμότερ μας κι έτσι το κάναμε. Πόσο μακριά νυχτωμένες είμασταν! Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ έναν τύπο μπροστά μας, με ατέλειωτα pearcings και tattoos και make up νεκρού, να τραγουδά και να χορεύει το “I Dream Of A Disco”! Λατρεία!

Πώς φαντάζεστε τη ζωή σας σε 10 χρόνια από τώρα;

Μαριάνθη – Σοφία: Φανταζόμαστε ότι θα έχουμε φύγει από την Αθήνα και θα ζούμε μόνιμα σε κάποιο νησί, γράφοντας μουσική και φτιάχνοντας καλό κρασί.

Έχουμε διαβάσει από διθυράμβους μέχρι τρελό κράξιμο. Όλες οι απόψεις είναι σεβαστές, ιδίως όταν είσαι τόσα χρόνια στο χώρο και με αρκετές δουλειές. Είναι μέρος του παιχνιδιού και δεν μας επηρεάζει πια.

Υπάρχει κάποια πικρία από την ως τώρα πορεία σας;

Μαριάνθη – Σοφία: Δεν έχουμε προσδοκίες. Λειτουργούμε με βάση πρώτα τη δική μας ανάγκη να εκφραστούμε και κάνουμε μουσική που μας αρέσει να ακούμε πρώτα οι ίδιες. Έχουμε την τύχη αυτό να αρέσει και σε κάποιους άλλους. Πώς να πικραθείς όταν δεν περιμένεις τίποτα;

Η κριτική πώς σας αντιμετωπίζει;

Μαριάνθη – Σοφία: Έχουμε διαβάσει από διθυράμβους μέχρι τρελό κράξιμο. Όλα είναι στο παιχνίδι κι όλες οι απόψεις είναι σεβαστές, ιδίως όταν είσαι τόσα χρόνια στο χώρο και με αρκετές δουλειές. Είναι μέρος του παιχνιδιού και δεν μας επηρεάζει πια.

Η μόνιμη διανομή στο εξωτερικό είναι στα σχέδιά σας, με δεδομένο τη διεθνή επιτυχία σας; Αν ναι, πού θέλετε να ζήσετε και τι φαντάζεστε ότι θα σας λείψει περισσότερο από την Ελλάδα;

Μαριάνθη – Σοφία: Αγαπάμε Ελλάδα και μένουμε Ελλάδα με όλα της τα στραβά. Ευτυχώς το Ίντερνετ προσφέρει επικοινωνία με όλο τον πλανήτη, έτσι ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή με ανθρώπους της δουλειάς, αλλά και τους φαν μας. Ταξιδεύουμε πάρα πολύ κι αυτό μας κρατά επίσης συνδεδεμένες με το εξωτερικό.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Μαριάνθη – Σοφία: Μόλις διασκευάσαμε ολόκληρο το “A Broken Frame” των Depeche. Ευχόμαστε να αρέσει στον κόσμο, γιατί αυτό το κάναμε καθαρά από τη μεγάλη μας αγάπη για το συγκρότημα και το συγκεκριμένο άλμπουμ. Είχαμε σκοπό να το παίζουμε μόνο στις συναυλίες μας, αλλά η ανταπόκριση που είχαμε ήταν τόσο μεγάλη που αποφασίσαμε να το βγάλουμε κανονικά. Ελπίζουμε πραγματικά να το αγαπήσουν όπως κι εμείς. Τώρα ξεκινάμε να ετοιμάζουμε και την καινούργια μας δουλειά, την οποία ελπίζουμε να έχουμε έτοιμη το φθινόπωρο. Επίσης, έχουμε και κάποιες συναυλίες μπροστά μας σε Ευρώπη και Αμερική κι ευχόμαστε να προκύψουν και κάποιες προτάσεις κι απο εδώ, απ’ την Ελλάδα.

facebook

Διαβάστε ακόμα: Tα παιδιά του φωτός, τα Ελληνόπουλα – Το νέο βιβλίο της σπουδαίας φωτογράφου Calliope.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top