Μαριγώ Αλεξοπούλου, «Ο κλέφτης»
Ο Βλαντιμίρ με έκανε (για κάποιο λόγο)
ευτυχισμένη.
Μαζί είχαμε πάει στο Τσίρκο
και είχαμε δει
την ανατολή.
Τις νύχτες ακουμπούσα το μάγουλό μου
στη μασχάλη του
κι ονειρευόμουν χιόνι.
Μου διάβαζε παραμύθια
και μ’ έκανε να απολαμβάνω
το ελάχιστο.
Μια μέρα γύρισα και δεν τον βρήκα.
(Ή, μάλλον, μου ’λειπαν κομμάτια
απ’ το δέρμα μου.)
Ο Βλαντιμίρ έγδαρε τα συναισθήματά μου
(έκλεψε τη ζωή μου)
κι έτρεξε να προλάβει
το τελευταίο τρένο
για τη Ρωσία.
(Από τη συλλογή «Πιο γρήγορα απ’ το φως», εκδ. Κέδρος, 2000)
Στην επόμενη σελίδα: «Πού να ’σαι τώρα, βρε Βλαδίμηρε».