«Πέραν της αμιγώς πρακτικής χρήσης που έχει ένα αντικείμενο και των πρακτικών λύσεων που προσφέρει, με ενδιαφέρει πολύ η σύνδεσή του με τον άνθρωπο», λέει Michael Anastassiades.

«Πέραν της αμιγώς πρακτικής χρήσης που έχει ένα αντικείμενο και των πρακτικών λύσεων που προσφέρει, με ενδιαφέρει πολύ η σύνδεσή του με τον άνθρωπο», λέει Michael Anastassiades.

Βρέθηκα στο Λονδίνο πριν από περίπου 25 χρόνια, όπου και σπούδασα Πολιτικός Μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Imperial. Με γοήτευε ανέκαθεν η δημιουργικότητα, οπότε, ανακαλύπτοντας το Royal College of Art, έστειλα μια αίτηση μαζί με δείγματα δουλειάς που ετοίμασα, για να περάσω εν τέλει εκεί δύο χρόνια.

Όταν αποφοίτησα άρχισα να ψάχνω το δρόμο μου, έχοντας διαπιστώσει στο μεταξύ ότι αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν το experimental και interactive design. Μου κέντριζε την προσοχή η ψυχολογική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ χρήστη και αντικειμένου, όπως στην περίπτωση του «Social Light» που σχεδίασα αργότερα: ενός φωτιστικού που ανάβει σταδιακά όταν υπάρχει ησυχία στο χώρο και σβήνει όταν ακούγονται θόρυβοι.

Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο στο σχεδιασμό είναι η εμπειρία πίσω από το αντικείμενο. Προσπαθώ να αναπτύξω και να ξεκαθαρίσω στο μυαλό μου σενάρια γύρω από αυτό, πριν ακόμη ασχοληθώ με το αισθητικό κομμάτι και τη γλώσσα του σχεδιασμού. Λόγου χάρη, κάποτε σχεδίασα τα «Message Cups», τα οποία μαγνητοφωνούσαν μηνύματα ενός χρήστη, που μπορούσε να ακούσει ο επόμενος. Στην περίπτωση των φλιτζανιών αυτών δεν υπήρχε κάποια «εξεζητημένη» φόρμα – αυτό που με ενδιέφερε ήταν να μελετήσω την επικοινωνία και να ασχοληθώ με την κίνηση των ανθρώπων σε ένα εσωτερικό χώρο. Πέραν της αμιγώς πρακτικής χρήσης που έχει ένα αντικείμενο και των πρακτικών λύσεων που προσφέρει, με ενδιαφέρει πολύ η σύνδεσή του με τον άνθρωπο.

1167729314Lit Lines Floor Light 2

Επιδαπέδιο φωτιστικό από την περιορισμένης έκδοσης συλλογή που σχεδίασε για τη Nilufar Gallery το 2011

Η ιδέα συνήθως έρχεται μέσα από σκίτσα. Ακολούθως ξεκινά με τους συνεργάτες μου ένας διάλογος μέσω υπολογιστή και μοντέλων, τα οποία μετά από πολλές εκδοχές μας δίνουν το τελικό αποτέλεσμα. Σχεδιάζοντας ένα κομμάτι, δεν περιορίζω τη σκέψη μου σε έναν φανταστικό χώρο που θα ήθελα να φιλοξενηθεί. Στόχος είναι να μπορεί να σταθεί σε πολλούς διαφορετικούς χώρους, όπου και όπως το φαντάζεται ο εκάστοτε χρήστης του. Αυτό που μου αρέσει και με εκπλήσσει είναι όταν βρίσκω μια διαφορετική ερμηνεία ενός αντικειμένου που έχω σχεδιάσει, από κάποιον χρήστη, την οποία δεν είχα σκεφτεί.

Διαβάστε ακόμα: Βασίλης Μπαρζώκας: Έτσι θα εξάγουμε ελληνικό design

Τα φυσικά υλικά, που με το χρόνο εξελίσσονται και γίνονται πιο ωραία, είναι αυτά με τα οποία μου αρέσει περισσότερο να δουλεύω. Μέταλλο, ξύλο, γυαλί, μάρμαρο, πέτρα, κ.α., είναι υλικά που με τον καιρό αλλάζουν όψη, και για μένα έχουν διαχρονική αξία, σε αντίθεση με άλλα, όπως κάποια πλαστικά, που δεν έχουν αυτό το πλεονέκτημα.

Τίποτα δεν είναι καινούριο στο χώρο του design.
Όλες οι ιδέες είναι μια ανακύκλωση. Πάντα κάπου, κάποτε, κάποιος έχει μια παρόμοια ιδέα με κάποιον άλλο για να δημιουργήσει κάτι. Αυτό που διαφοροποιείται κάθε φορά είναι η πτυχή που δίνει ο καθένας. Η προσωπική εμπειρία που έχει με το αντικείμενο.

831996181Waning gibbous

Καθρέφτης από τη σειρά «Waning gibbous», που σχεδίασε το 2012.

Αυτό που με κάνει να θυμώνω είναι όταν βλέπω ένα νέο αντικείμενο με ορατές αναφορές σε κάποιο άλλο, και είτε ο ίδιος ο σχεδιαστής είτε οι δημοσιογράφοι κάνουν λόγο για μια επανάσταση, μην έχοντας εντοπίσει τις αναφορές αυτές. Ενώ στην τέχνη υπάρχει σωστή κριτική, στο design αυτό είναι κάτι που λείπει. Δεν υπάρχουν τόσοι σωστοί κριτικοί και δημοσιογράφοι που να μπορούν να τοποθετούν με αυστηρότητα τα έργα όλων αυτών των δημιουργών εκεί που πρέπει. Δυστυχώς, η προσέγγιση που έχουν οι κριτικοί στο design δεν είναι τόσο ώριμη.

Το φως έχει κάτι το μαγικό και ο φωτισμός είναι ένας ποιητικός τρόπος επικοινωνίας. Αυτό που με γοητεύει περισσότερο σε αυτόν είναι η δημιουργία μιας ατμόσφαιρας που κάνει μη αισθητή την εναλλαγή ημέρας-νύχτας. Πέραν της ατμόσφαιρας του φωτισμού γενικότερα, με ενδιαφέρει πολύ και το γλυπτικό κομμάτι του. Ένα φωτιστικό πρέπει εξυπηρετεί το χώρο που το φιλοξενεί ως αντικείμενο τόσο όταν είναι αναμμένο όσο και όταν είναι σβηστό, καθώς και την επικοινωνία με τα υπόλοιπα κομμάτια δίπλα του. Η πρόκληση για μένα έγκειται στης ισορροπίες του σχεδιασμού μεταξύ αναμμένου και σβηστού φωτιστικού.

Ο Michael Anastassiades ήταν ένας από τους ομιλητές του πρόσφατου συνεδρίου Αρχιτεκτονικής και Interior Design ΕΣΩ, που διοργανώνεται από το περιοδικά archisearch.gr, +design, και τους Βασίλη Μπαρτζώκα και Δημήτρη Φακίνο.

Ο Michael Anastassiades ήταν ένας από τους ομιλητές του πρόσφατου συνεδρίου Αρχιτεκτονικής και Interior Design ΕΣΩ, που διοργανώνεται από το περιοδικά archisearch.gr, +design, και τους Βασίλη Μπαρτζώκα και Δημήτρη Φακίνο.

Δεν πιστεύω στο concept της μόδας. Με αγχώνει η πίεση που επιβάλλει ο ρυθμός της, σύμφωνα με τον οποίο πρέπει όλα να αλλάζουν συνέχεια. Νομίζω ότι η διαχρονικότητα απουσιάζει από τη μόδα σε μεγάλο βαθμό, όμως στα κομμάτια που συναντάται, αποδεικνύεται ότι είναι εκείνα με τη μεγαλύτερη αξία. Αυτό όμως είναι κάτι που ισχύει και στους υπόλοιπους κλάδους του design. Είναι πολύ μεγάλο συν όταν κάποιος κοιτώντας ένα αντικείμενο δεν μπορεί να προσδιορίσει το χρόνο που σχεδιάστηκε.

Διαβάστε ακόμα: Ο Στέλιος Κόης δεν θέλει ταυτότητα ‒και δεν πιστεύει στις τάσεις

Τα πιο συχνά λάθη που κάνουν οι άνθρωποι στη διακόσμηση των σπιτιών τους είναι η στεγνή απομίμηση εικόνων που έχουν δει π.χ. σε περιοδικά, ή που τους έχουν προτείνει κάποιοι που έχουν εμπιστευθεί τυφλά. Υπάρχουν διακοσμητές που κάνουν προτάσεις βάσει δικών τους κριτηρίων, και άλλοι που προσπαθούν να σε βοηθήσουν να καταλάβεις σε τι περιβάλλον θέλεις να ζήσεις ‒για μένα αυτό είναι και το πιο σημαντικό.

Πιστεύω ότι μετά από εκατό χρόνια η τεχνολογία θα έχει εξελιχθεί τόσο ώστε πολλά πράγματα που χρησιμοποιούμε σήμερα στην καθημερινότητά μας να είναι virtual. Είναι κάτι που ακούω συχνά, και το οποίο συναντάται και σε φουτουριστικές ταινίες. Ενδεχομένως θα φοράμε γυαλιά και θα βλέπουμε χώρους και αντικείμενα μέσα από αυτά. Είναι μια οδός την οποία, προσωπικά, θα προτιμούσα να αποφύγουμε, καθώς η γοητεία του χειροπιαστού αντικειμένου είναι μοναδική. Η υφή, η μυρωδιά, είναι πράγματα αναντικατάστατα.

Διαβάστε ακόμα: Από τα φορητά στα… φορετά

 

//Έργα του Michael Anastassiades περιλαμβάνονται στις μόνιμες συλλογές των ΜοΜΑ, Victoria & Albert Museum, ΜΑΚ κ.ά., ενώ το studio του στο Λονδίνο (όπου ζει μόνιμα σήμερα) συμπληρώνει φέτος 20 χρόνια δημιουργικής πορείας. Μεταξύ άλλων, έχει συνεργαστεί για το σχεδιασμό αντικειμένων με τις εταιρείες FLOS, Lobmeyr, Puiforcat και Svenskt Tenn.

883474066beach2

«Τα φυσικά υλικά, που με το χρόνο εξελίσσονται και γίνονται πιο ωραία, είναι αυτά με τα οποία μου αρέσει περισσότερο να δουλεύω: μέταλλο, ξύλο, γυαλί, μάρμαρο, πέτρα».

 Φωτιστικά από τη σειρά που σχεδίασε για τη Lobmeyr.

Φωτιστικά από τη σειρά που σχεδίασε για τη Lobmeyr.

800621905BallVaseVersion3Press

Βάζο από μπρούντζο της σειράς «Ball Vase» που σχεδίασε το 2006.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top