«Προετοιμάζω στην υπαστυνόμο Όλγα Πετροπούλου μακρά σταδιοδρομία…»

«Προσδίδοντας στην υπαστυνόμο Όλγα Πετροπούλου μερικές από τις δικές μου αγαπημένες συνήθειες θέλησα να την κάνω πιο συμπαθή, πρώτα απ’ όλα σε μένα τον ίδιο…», λέει ο Τεύκρος Μιχαηλίδης. Εικονογράφηση: Vladimir Radibratovic.

Γιατί δώσατε στο βιβλίο σας τον τίτλο «Εγκλήματα Δημοσιονομικής Προσαρμογής»; Θέλετε να υπαινιχθείτε κάτι με αυτόν;
Από ό,τι έχω καταλάβει ο όρος «δημοσιονομική προσαρμογή» υπάρχει για να εξωραϊζει κάθε εγκληματική επίθεση του κυρίαρχου μηχανισμού εξουσίας εναντίον της ελληνικής κοινωνίας. Αφού οι ιστορίες που περιέχει ο τόμος αναφέρονται ακριβώς σε τέτοιου είδους επιθέσεις και στις συνέπειές τους, θεώρησα ότι αυτός ήταν ο καταλληλότερος τίτλος.

Στις επτά ιστορίες του βιβλίου, διαβάζουμε, η ηρωίδα σας, η υπαστυνόμος Όλγα Πετροπούλου, «δεν θα βρεθεί αντιμέτωπη μόνο με δολοφόνους, εκβιαστές και τοκογλύφους, αλλά –κυρίως– με ένα βαθιά διαβρωμένο κρατικό μηχανισμό που, σε αγαστή συνεργασία με το παρακράτος, βάζει πλάτη στο οργανωμένο έγκλημα…»
Νομίζω ότι, κατά την τελευταία πενταετία, κράτος, παρακράτος, οργανωμένο έγκλημα και ο δήθεν αντιεξουσιαστικός χώρος συνεργάστηκαν αρμονικά για να συντελεστούν όσα συντελέστηκαν. Προσπάθησα με τις ιστορίες μου –οι οπολιες δεν είναι βέβαια αληθινές, αλλά που μοιάζουν πολύ με αληθινές– να αναδείξω αυτή τη θέση, η οποία θεωρώ ότι μόνο σε όσους δεν θέλουν να τη δουν δεν είναι προφανής.

Η Πετροπούλου είναι η πρώτη γυναίκα αστυνομικός στην εγχώρια αστυνομική λογοτεχνία;
Ίσως δεν είναι η πρώτη (η Αμάντα Μιχαλοπούλου έχει επίσης δημιουργήσει μια ενδιαφέρουσα γυναίκα αστυνομικό), θεωρώ όμως ότι η Όλγα μου έχει πολλά πρωτότυπα χαρακτηριστικά που τη διαφοροποιούν από κάθε άλλη γυναίκα-εξιχνιάστρια της αστυνομικής λογοτεχνίας.

Πρόκειται για μια «σκεπτόμενη» αστυνομικό. Έχει διαρκώς δίπλα της τα «Άπαντα του Μπόρχες», ακούει «ψαγμένη» μουσική (συχνά παρέα «με το αγαπημένο της κονιάκ, το Bisquit VSOP»), πηγαίνει σε συναυλίες…
Σχεδόν κανένας εξιχνιαστής της διεθνούς αστυνομικής λογοτεχνίας δεν είναι παραδοσιακός αστυνομικός. Προσδίδοντας στην Όλγα μερικές από τις δικές μου αγαπημένες συνήθειες θέλησα να την κάνω πιο συμπαθή, πρώτα απ’ όλα σε μένα τον ίδιο…

Διαβάστε ακόμα: Χόρχε Λουίς Μπόρχες: «Το ευτυχές μας χρέος είναι να φανταζόμαστε ότι υπάρχει ένας λαβύρινθος και ένας μίτος».

Είναι, επίσης, αντισυμβατική. Πολλές φορές για τις ανάγκες της υπηρεσίας μετακινείται με μηχανάκι…
Φυσικά! Μια συμβατική αστυνομικός δεν θα ερχόταν ποτέ αντιμέτωπη με το πλέγμα εξουσίας.

Προτού προτιμήσει τη Σχολή Αξιωματικών της Αστυνομίας η Πετροπούλου, διαβάζουμε, ήθελε να σπουδάσει μαθηματικά. Στο τμήμα έχει τη φήμη «μαθηματικού μυαλού»…
Οι μαθηματικές δεξιότητες του εξιχνιαστή είναι θέμα προσφιλές τόσο στον Ιάπωνα Χιγκασίνο όσο και στον δικό μας Γιάννη Μαρή. Η Όλγα που έγινε αστυνομικός «… λόγω επιθυμίας της για γρήγορη επαγγελματική αποκατάσταση, καθώς και μια ρομαντική ψευδαίσθηση για τη δουλειά του αστυνομικού…» οφείλει να διατηρεί τη σχέση της με τα μαθηματικά, αφού στη μακρά σταδιοδρομία που της προετοιμάζω θα έρχεται συχνά σε επαφή με αυτά. Γι’ αυτό και συνεχίζει να ενημερώνεται για τις εξελίξεις στο χώρο των μαθηματικών. Κοντά σ’ αυτήν και οι αναγνώστες μου.

Κάποιοι από τους χαρακτήρες σας παραπέμπουν σε πραγματικά πρόσωπα της ελληνικής πραγματικότητας;
Κανένας από τους χαρακτήρες του βιβλίου, οι οποίοι είναι αποκλειστικά δημιουργήματα της φαντασίας μου, δεν φωτογραφίζει κάποιο υπαρκτό πρόσωπο. Ωστόσο, είναι φυσικό χαρακτηριστικά ανθρώπων που τα τελευταία χρόνια έπαιξαν σημαντικό ρόλο και κυριάρχησαν στη δημοσιότητα να έχουν «διεισδύσει» στις προσωπικότητες που έχω χτίσει. Πρέπει όμως να τονίσω ότι σε καμία περίπτωση, όταν δημιουργούσα τους ήρωές μου, δεν είχα κάποιο συγκεκριμένο άτομο κατά νου.

«Νομίζω ότι, κατά την τελευταία πενταετία, Κράτος, παρακράτος, οργανωμένο έγκλημα και ο δήθεν αντιεξουσιαστικός χώρος συνεργάστηκαν αρμονικά για να συντελεστούν όσα συντελέστηκαν», λέει ο Τεύκρος Μιχαηλίδης.

Τα μαθηματικά έχουν έντονη παρουσία στο βιβλίο. Δύο από τα θύματα των ιστοριών είναι μαθηματικοί, ένας φίλος του πατέρα της Πετροπούλου είναι ομότιμος καθηγητής στο Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε κάποιο σημείο παρακολουθούμε ένα Διεθνές Συνέδριο Εθνομαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Βόλου… Είναι εμφανής κι εδώ η άλλη ιδιότητά σας, του μαθηματικού…
Τα μαθηματικά, όπως γνωρίζετε και από τα άλλα βιβλία μου, παίζουν καθοριστικό ρόλο στις ιστορίες που δημιουργώ. Πιο συγκεκριμένα, αποτελούν το «μοτεράκι» που θέτει σε κίνηση τις στατικές εικόνες που δημιουργεί η φαντασία μου, μετατρέποντάς τες σε συνεκτική αφήγηση. Από την άλλη, για να νιώσω μεγαλύτερη οικειότητα με ήρωές μου, τους υποχρεώνω να κινούνται σ’ ένα περιβάλλον στο οποίο να αισθάνομαι κι εγώ άνετα· κι ένα τέτοιο περιβάλλον έχει αναγκαστικά μια σημαντική «δόση» μαθηματικών.

Διαβάστε ακόμα: Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης επιλέγει τα πέντε κορυφαία «μαθηματικά» μυθιστορήματα.

Η δράση της Πετροπούλου δεν περιορίζεται στην Αθήνα. Μέσα από αποσπάσεις και μετατάξεις, τις οποίες αποδέχεται πρόθυμα –κάποιες φορές μάλιστα τις ζητάει και η ίδια– τη βλέπουμε να αναλαμβάνει υποθέσεις στη Χίο, στην Εύβοια, στην Λεπτοκαρυά, στην Τήνο…
Ένας από τους λόγους για τους οποίους γράφω είναι για να ταξιδέψω. Η «κινητικότητα» της Όλγας, η οποία άλλοτε είναι ηθελημένη και άλλοτε προκαλείται από τις διάφορες τρικλοποδιές που της βάζει η ζωή, μου δίνει την ευκαιρία να επισκεφτώ νοερά τόπους αγαπημένους και καμιά φορά να συνδέσω την αφήγηση με τοπικά έθιμα, παραδόσεις, θρύλους και δεισιδαιμονίες που παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Άλλωστε, ως ερασιτέχνης «φωτογράφος» της κρίσης, όφειλα να μην περιοριστώ στην Αθήνα και να τραβήξω μερικά ενσταντανέ στην περιφέρεια. Έτσι, εκτός από τις δυσμενείς μεταθέσεις και τις αποδράσεις της, βάζω την Όλγα να αναλαμβάνει υποθέσεις της Αντιτρομοκρατικής και του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, ώστε να μπορεί να ταξιδεύει ελεύθερα…

Στον υποδιοικητή της Πετροπούλου έχετε δώσει το όνομα «Φιλίππου». Πρόκειται μήπως για ένα κλείσιμο του ματιού στον συνοδοιπόρο σας στην αστυνομική λογοτεχνία, Φίλιππο Φιλίππου;
Αρκετά ονόματα στις ιστορίες μου ανήκουν σε αγαπημένους φίλους και χρησιμοποιήθηκαν «χάριν παιδιάς». Σωστά εντοπίσατε τον Φίλιππο ως έναν από αυτούς, υπάρχουν όμως κι άλλοι! Βρείτε τους…

«Στις 7 αυτοτελείς ιστορίες του βιβλίου (εκδ. Πόλις), η υπαστυνόμος Όλγα Πετροπούλου θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια σειρά από δύσκολες υποθέσεις, όπου το κοινό έγκλημα, η πολιτική αυθαιρεσία και η λεγόμενη τρομοκρατία διαπλέκονται, με ασαφή και δυσδιάκριτα όρια».

Στην τελευταία ιστορία του βιβλίου, η υπαστυνόμος εξιχνιάζει μια απόπειρα δολοφονίας υψηλού προσώπου, η οποία γίνεται προσπάθεια να αποδοθεί σε εξτρεμιστικές οργανώσεις. Υπονοείτε κάτι με αυτό;
Σε δύο –τουλάχιστον– από τις ιστορίες του τόμου υπαινίσσομαι την άποψή μου ότι η λεγόμενη τρομοκρατία στην Ελλάδα δεν έχει ιδεολογικό υπόβαθρο, αλλά εκπορεύεται –ή έστω καθοδηγείται– από καθεστωτικά κέντρα, τα οποία τη χρησιμοποιούν ως εταιρεία εκτέλεσης δολοφονικών συμβολαίων. Φήμες για σχέδια δολοφονίας υψηλών προσώπων που αποτράπηκαν την τελευταία στιγμή κυκλοφόρησαν πολλά και τα εύλογα ερωτήματα που ανέκυψαν δεν απαντήθηκαν ποτέ. Τέτοια πράγματα αποτελούν βούτυρο στο ψωμί του αστυνομικού παραμυθά.

Είπατε πριν «στη μακρά σταδιοδρομία που της προετοιμάζω…» Άρα θα συναντήσουμε την υπαστυνόμο Όλγα Πετροπούλου και σε επόμενα βιβλία σας…
Προτού αποκτήσει το δικό της βιβλίο, η Όλγα είχε κάνει σποραδικές εμφανίσεις σε συλλογικούς τόμους αστυνομικών ιστοριών («Ελληνικά Εγκλήματα» 2-3-4 στις εκδ. Καστανιώτη και «Είσοδος Κινδύνου» στο Μεταίχμιο). Αναμένεται να επανεμφανιστεί στα «Ερωτικά Εγκλήματα» των εκδ. Πατάκη. Ως πατέρας της, τρέφω πολλά όνειρα για την Όλγα κι ελπίζω να με βοηθήσει να τα πραγματοποιήσω.

Διαβάστε ακόμα: Τι έχει μείνει όρθιο από την Αθήνα του Μαρή;

TAGS :
βιβλίο Μιχαηλίδης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook