Αυτόν τον άνθρωπο – καλλιτέχνη, τον δυναμικό και ευαίσθητο που ανατρέπει και επανέρχεται, που κερδίζει καρδιές και μαγεύει με τις μουσικές του, του μιλώ χρόνια για μελωδίες και θέατρο, για συναυλίες και νότες… Είναι η πρώτη φορά που θα συζητήσουμε για γράμματα και γραφή, και σας διαβεβαιώ, δεν είναι λιγότερο γοητευτική.
Λίγο πριν από τις φετινές βραδιές του στο Gazarte, εκεί όπου κάθε Δευτέρα από τις 2/12 θα μας κρατά την καλύτερη παρέα. Την ώρα που «γράφει» λοιπόν τις τελευταίες παρτιτούρες για τις βραδιές «ΞΑΝΑ ΜΑΖΙ» όπου θα τραγουδούν ο Κώστας Τριανταφυλλίδης και η Δήμητρα Μωραΐτη, μας εξομολογείται όσα μυστικά εξακολουθεί να τιμά με την πένα του.
– Ποια είναι η σχέση σου με τη γραφή;
Πάντα, μα πάντα έγραφα – σε όλη μου τη ζωή. Ακόμη και τώρα, όταν γράφουμε είτε κείμενα στα προγράμματα είτε δελτία τύπου, εγώ πρώτα τα γράφω χειρόγραφα και μετά τυπώνονται αφού έχουν περάσει από τον υπολογιστή. Μπορεί αυτή η αγάπη να ξεκινάει από το γεγονός ότι ήθελα να πάω στη φιλοσοφική. Μ’ αρέσει πάρα πολύ η λογοτεχνία, η ποίηση αλλά και να γράφω ο ίδιος. Τώρα βέβαια γράφω νότες, κάτι που προσωπικά θεωρώ συναφές, παρότι πια δεν τις γράφω στο χέρι. Τα πρώτα χρόνια όμως τις έγραφα στο χέρι και το απολάμβανα.
– Είχες προτίμηση με τι ήθελες να γράφεις; Τι ήταν το πιο αγαπημένο σου… εργαλείο;
Οι πένες. Είχα πολλές πένες! Ως χρώμα μου άρεσε πιο πολύ να γράφω με το γαλάζιο. Αργότερα μου άρεσαν και τα στύλο ρόλερ μπολ.
– Εγραφες γράμματα στα κορίτσια; Αυτό το θυμάσαι;
Βεβαίως και έγραφα! Έχω κρατημένη εκπληκτική αλληλογραφία. Τι ωραία εποχή αλήθεια! Τα γράμματα πάνε παρέα με τις κασέτες – άλλη ζωή.
– Είναι πιο συναισθηματική η γραφή με το χέρι;
Βεβαίως είναι. Πιο συναισθηματική και πιο ασφαλής. Για κάποιο λόγο, έτσι τη νιώθω.
– Τι εννοείς «ασφαλής» γραφή;
Δεν ξέρω να σου πω ακριβώς. Αισθάνομαι ζεστασιά και ασφάλεια. Δηλαδή οτιδήποτε θέλω να γράψω όπως σου είπα και πριν, τα προγράμματα των συναυλιών μου ή κάτι πιο προσωπικό που είναι σημαντικό, το γράφω πρώτα στο χέρι. Αισθάνομαι σιγουριά. Μάλλον είναι αυτή η βαθιά οικειότητα και το πιο προσωπικό της γραφής που με κάνουν να νιώθω έτσι. Επίσης, θυμάμαι ότι στο σχολείο αυτά που ήθελα να μάθω καλά τα έγραφα πρώτα. Αυτό σημαίνει ότι έτσι ένιωθα πως πατώ πιο γερά στη σκέψη μου.
– Θα επέλεγες να στείλεις δώρο μία πένα;
Βεβαίως – είναι εξαιρετικό δώρο. Και ας μην ξεχνάμε ότι όταν θέλουμε να ευχαριστήσουμε κάποιον, το κάνουμε χειρόγραφα. Και επίσης όταν λαμβάνω κάτι γραμμένο στο χέρι, το εκτιμώ πολύ περισσότερο.
– Έγραφες ωραία από μικρός;
Κοίταξε να δεις… ως καλλιτέχνης έχω αναπτυγμένη φαντασία. Από τη φαντασία μας γράφουμε μουσική καθώς είναι πιο αφηρημένη τέχνη από άλλες, αφού την προσεγγίζεις με την καρδιά και το συναίσθημα και όχι με την ύλη αφού είναι άυλη. Άρα και η γραφή από τη φαντασία μου πήγαζε. Θεωρώ, λοιπόν, ότι και το γράψιμο, ως «γλώσσα» αντλεί εξίσου από τη φαντασία.
– Εννοώ, έκανες ωραία γράμματα;
Τα γράμματα μου ήταν διαφορετικά, πλουραλιστικά – άλλοτε έτσι, άλλοτε αλλιώς. Είχα ωραία, ευανάγνωστα αλλά διαφορετικού τύπου γράμματα. Τώρα, που έκανα τα ρεμπέτικα στο Ηρώδειο με στίχους του παππού μου, συγκινήθηκα ιδιαιτέρως γιατί έχω τα τετράδιά του που αν τα δεις (σ.σ. μου τα δείχνει) είναι καταπληκτικά (σ.σ πράγματι!). Είναι γραμμένα άψογα, με γράμματα σαν γραμματοσειράς υπολογιστή. Φαντάσου λοιπόν διαφορά με τα παιδιά μου, που κάποτε θα βρουν τις νότες μου στον υπολογιστή… Και όχι όπως εγώ βρήκα την υπέρτατη τέχνη της γραφής.
– Τί σχέση έχεις με την υπογραφή σου; Τη βρήκες εύκολα ή δύσκολα;
Νομίζω ότι πήρα πολλά στοιχεία από τον πατέρα μου. Επηρεάστηκα σίγουρα, ειδικά στον τρόπο που κάνω το Μ, με μια μεγάλη στρογγυλάδα από πάνω.
//Δείτε τις προτάσεις δώρου PARKER εδώ.
Διαβάστε ακόμα: Parker 51, η κλασική πένα με τις τέλειες αναλογίες, σε νέα σχέδια.