Χρήστος Αρμάντο Γκέζος, «Για άλλους φυλαγμένο»
Στοίβαξε το παιδί καρέκλες ίσαμε τον ουρανό
να φτάσει το βάζο με το μέλι.
Η μάνα του πρόβαλε πίσω από ένα σύννεφο
και του τράβηξε το αφτί:
Το φυλάμε για τους μουσαφιραίους, είπε,
δεν είναι για τα μούτρα σου
τα βάζα με διαλεχτό λιωμένο ήλιο.
(Από τη συλλογή «Ανεκπλήρωτοι φόβοι», εκδ. Μελάνι, 2016 (Α’ έκδοση Πολύτροπον, 2012)
Στην επόμενη σελίδα: «Μαμά, τα ποτάμια από αξιοπρέπεια δεν γυρίζουν πίσω;»