Το προτελευταίο οπερατικό έργο του Μότσαρτ «Η επιείκεια του Τίτου» αποκτάει νέο ενδιαφέρον εν μέσω πανδημίας (Monika Kolstad).

Ένα ακόμα λυρικό θέατρο έρχεται να προστεθεί σε αυτά που στη διάρκεια της πανδημίας έχουν περάσει στην ψηφιακή διάσταση και μεταδίδουν – δωρεάν – τις νέες παραγωγές τους. Έτσι, την δική μας Καθαρά Δευτέρα 15 Μαρτίου 2021 θα μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε σε live streaming από την Εθνική Όπερα του Bergen της Νορβηγίας (18.55 τοπική ώρα, ελληνική ώρα 19.55) την opera seria «La Clemenza di Tito» (Η Επιείκεια του Τίτου) του Wolfgang Amadeus Mozart, το προτελευταίο σκηνικό έργο του μεγάλου δημιουργού που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Πράγα το 1791, τρεις μήνες πριν από τον θάνατό του.

Η ζωντανή μετάδοση θα γίνει κατά τη δεύτερη από τις τέσσερεις παραστάσεις που θα δοθούν από τις 13 ως τις 19 Μαρτίου, έναντι φυσικού ακροατηρίου, στην Grieghallen, την Αίθουσα Γκρηγκ, ονομασμένη προς τιμήν του Edvard Grieg, του μουσικά διαπρεπέστερου τέκνου της πόλης και όλης της χὠρας, ο οποίος, αλίμονο, δεν έγραψε ποτέ του όπερα. Λίγα εισιτήρια απομένουν ακόμα, αλλά για λόγους πανδημίας και μη διασποράς της νόσου, στην αίθουσα θα γίνονται δεκτοί μόνο οι μόνιμοι κάτοικοι του  Bergen.

Το πρωτότυπο libretto εκφράζει τις αξίες του Διαφωτισμού, όπου η επιείκεια θεωρείται θεμέλιο της εξουσιαστικής αρχής.

Την νέα παραγωγή υπογράφει η διεθνώς καταξιωμένη ελληνίδα σκηνοθέτις όπερας Ροδούλα Γαϊτάνου, η οποία έχει πλέον στο ενεργητικό της πολλές παραγωγές, βραβεία και διακρίσεις σε όλο τον πλανήτη, με έμφαση τον αγγλοασαξωνικό κόσμο: Λονδίνο, ιδίως την Opera Holland Park, Αυστραλία (έχει σκηνοθετήσει ακόμα και στο Χόμπαρτ της Τασμανίας), Ιρλανδία, όπου είναι τακτική στο Φεστιβάλ Όπερας του Wexford. Στην Ελλάδα είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε δικές της σκηνοθεσίες από την Εθνική Λυρική Σκηνή, την Cenerentola του Rossini (2013) και την Cosi Fan Tutte του Mozart  (2014), αμφότερες στο Θέατρο Ολύμπια.

Όπως γράφει στο σημείωμά της η σκηνοθέτις με αφορμή την τωρινή παραγωγή, η Επιείκεια του Τίτου αποκτά μια νέα επικαιρότητα μέσα στην πανδημία, αφού αφορά τον ρόλο της εξουσίας σε καιρό κρίσης: ποιος είναι ο ρόλος του ηγέτη σε μια τέτοια περίοδο; Η εξουσία ενώνει ή διχάζει τους ανθρώπους; Συγχώρεση σημαίνει και λήθη; Δεν ξέρουμε τι απάντηση θα δώσει η σκηνοθέτις, όμως μπορούμε να προϊδεάσουμε τον αναγνώστη ότι το πρωτότυπο libretto των Pietro Metastasio / Caterino Mazzolà εκφράζει τις αξίες του Διαφωτισμού, όπου η επιείκεια θεωρείται θεμέλιο της εξουσιαστικής αρχής.

Αριστερά: η ελληνίδα σκηνοθέτις όπερας Ροδούλα Γαϊτάνου. Δεξιά: Ο ερμηνευτής Adrian Angelico που υπήρξε γυναίκα, άλλαξε φύλο, αλλά αποφάσισε να διατηρήσει τη γυναικεία του φωνή.

Σε κάθε περίπτωση, η απάντηση σε αυτά τα διαχρονικά ερωτήματα θα είναι και επιδημιολογικά επικαιροποιημένη, αφού η σκηνοθεσία όφειλε να προσαρμοστεί και αυτή στα υγειονομικά πρωτόκολλα – μάλλον μια σκανδιναβική πρωτοτυπία, όπως είχαμε παρακολουθήσει και τον Ιούνιο στη Στοκχόλμη – ενώ υπάρχει και μια επιπλέον παράμετρος, ότι η σκηνοθέτης σκηνοθέτησε μέσω διαδικτύου από την έδρα της στο Λονδίνο! – οπότε η λέξη τηλεσκηνοθεσία εδώ αποκτά πραγματικά νέο νόημα.

Εκτός από τη σκηνοθέτη, στη Βρετανία έχουν τη βάση τους και η ενδυματολόγος Cordelia Chisholm, ο φωτιστής Simon Corder και ο αρχιμουσικός Edward Gardner, ο οποίος πάντως διευθύνει με φυσική αυτοπρόσωπη παρουσία. Η διανομή είναι αντίθετα εξολοκλήρου νορβηγική, αλλά και εδώ θα βρούμε έναν γνώριμο του ελληνικού κοινού, όχι του αθηναϊκού, αλλά του ερμοπολιτικού, τον Adrian Angelico, ο οποίος στα πλαίσια του Φεστιβάλ του Αιγαίου το 2019 είχε δώσει στο Θέατρο Απόλλων της Σύρου μια πραγματικά έξοχη ερμηνεία ως Συνθέτης στην  Αριάδνη στη Νάξο του Richard Strauss.

Πρόκειται για μια νεανική διανομή, καθώς το σύνολο σχεδόν των ερμηνευτών έχει κάνει το επαγγελματικό του ξεκίνημα την τελευταία πενταετία (Monika Kolstad).

Στην τωρινή παραγωγή θα ερμηνεύσει τον Σέστο, επίσης ρόλο «με παντελόνια», όπως συχνά αποκαλούνται οι ρόλοι της όπερας γραμμένοι για ανδρικό χαρακτήρα με γυναικεία φωνή, στους οποίους ο Angelico ειδικεύεται ως άνδρας mezzo-soprano. Η σπάνια αυτή ιδιότητα οφείλεται στο γεγονός ότι ο Angelico υπήρξε πρώτα Angelica και όταν αποφάσισε να αλλάξει φύλο, προτίμησε να διατηρήσει την αυθεντική γυναικεία φωνή του, δίνοντας έτσι μια νέα, πρωτότυπη λύση στο προαιώνιο ζήτημα των θεατρικών συμβάσεων, όπου το φυσικό φύλο του ερμηνευτή δεν ταυτίζεται με το σκηνικό ή φωνητικό φύλο του ρόλου.

Συνολικά πάντως πρόκειται για μια νεανική διανομή, καθώς το σύνολο σχεδόν των ερμηνευτών έχει κάνει το επαγγελματικό του ξεκίνημα την τελευταία πενταετία και κανείς πριν από το 2009-2010. Αναλυτικά η διανομή: Bror Magnus Tødenes (Tito), Beate Mordal (Vitelia), Adrian Angelico (Sesto), Ingeborg Gillebo (Annio), Frøy Hovland Holtbakk (Servilia), Christian Valle (Publio). Συμμετέχουν η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Bergen και τη Χορωδία  Edvard Grieg (διδασκαλία Håkon Matti Skrede), διευθύνει ο  Edward Gardner.

 

// Περισσότερες λεπτομέρειες εδώ

 

 

Διαβάστε ακόμα: John Fulljames – «Όταν βιώνεις απεριόριστη ελευθερία, είναι αδύνατο να την επαναφέρεις στο κουτί της».

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top