IMG_7538

«Απλώνουμε τα χέρια / σε καρπούς που αστράφτουν / όπως σε φιλιά που ακονίζονται / για να μην ξεχαστούν». (Φωτό: Βενθεσικύμη Σούκουλη)

Άννα Γρίβα, «ΥΓ»

Το ποίημα έχει μια αιχμή
γδέρνει τη φλούδα
του μανταρινιού
χωρίς ποτέ να φτάνει
στη σάρκα
μικρά μικρά σαν βάσανα
χτυπήματα στο δέρμα
για να χαθεί η μυρωδιά
στο γύρω τόπο
και να ανατείλει το άστρο μας
μέσα στον πυρετό του.

Απλώνουμε τα χέρια
σε καρπούς που αστράφτουν
όπως σε φιλιά που ακονίζονται
για να μην ξεχαστούν.

(Από τη συλλογή «Οι μέρες που ήμασταν άγριοι», εκδ. Γαβριηλίδης, 2012)

Στην επόμενη σελίδα: «Κι αφού μπορούμε να γράφουμε ακόμα ποιήματα».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top