Χωρίς ανθρώπους.
Η Λεωφόρος ΝΑΤΟ δεν σηκώνει για πολύ ανθρώπους στο πετσί της. Η σχόλη του πεζού τής είναι ξένη, ούτε λόγος για πλήθος και παρέες. Κάποτε βλέπεις τρεις ή τέσσερις άντρες όρθιους, μήπως και προκύψει καμιά δουλειά, κι άλλους ανακούκουρδα, στη στάση του πτηνού. Το σούρουπο χάνονται κι αυτοί.
Η Λεωφόρος ΝΑΤΟ δεν διαθέτει εστίες, ας πούμε σχολεία, εμπορικά κέντρα, θέατρα, σινεμά, γκαλερί, βιβλιοπωλεία, μπαράκια, εστιατόρια. Κι όσο βαθαίνει, αραιώνουν τα καταστήματα κάθε λογής, όσα θρέφουν ολημερίς το ανθρώπινο μελίσσι της πόλης, όπως φαρμακεία, βενζινάδικα και περίπτερα.
Από το ύψος της τουβλοποιίας του Κοκκινογένη συμπλέκονται εκκρεμείς εργοστασιακές μονάδες και μολυσμένα βοσκοτόπια· αποθηκευτικοί χώροι υπαίθριοι ή κλειστοί· μάντρες αυτοκινήτων και υπερφυών ανταλλακτικών· σύγχρονα χαλάσματα κάθε είδους, ημιτελείς κατασκευές και αυθαίρετες επεκτάσεις· προκατασκευασμένα σπίτια καινούργια κι άλλα ρημαγμένα, τα λεγόμενα λυόμενα· μαντρότοιχοι και περιφράξεις αυτοσχέδιες ή ανεπαρκώς σχεδιασμένες.
Άραγε βρίσκεται ο τόπος σε φάση οικοδόμησης ή αποδρομής; Πυκνώνει ή καταλύεται, δυναμώνει ή ασθενεί; Ζω την αποψίλωση της υπαίθρου ή μιας πόλης, κι είναι η ερήμωση ατελής ή μόλις ξεκινά; Αυτός ο τόπος είναι άπλαστος, κι ο φλανέρ απάνω του ένα ξένο σώμα.
Στην επόμενη σελίδα: Η σύγχυση της εσχατιάς.