«Τι τοπίο μπορώ να βγάλω από μέσα μου αναδιατάσσοντας τα κομμάτια της Λεωφόρου ΝΑΤΟ;»

Η συνέχεια με γεμίζει τρόμο.

Η φύση είναι συνεχής κι ολοένα υπερφυής, καταβάλλοντας νου κι αισθήσεις· αυτό εννοούμε υπορρήτως με τη στρογγυλή λέξη «κόσμος», ενώ το τοπίο φτιάχνεται στα μέτρα της ματιάς και της ψυχής του ανθρώπου που παρατηρεί και αφουγκράζεται. Γι’ αυτό δεν προκύπτει κανένα τοπίο σε μέρη που αξιοποιούνται πρωτίστως για σκοπούς οικονομικούς, πρακτικούς ή στρατιωτικούς.  Όταν ο Ναπολέων μετρούσε ένα κομμάτι γης για να στρατοπεδεύσει, δεν έβλεπε κανένα τοπίο, μόνον το στρατόπεδό του· ούτε ο πολεοδόμος που ανοίγει δρόμους βλέπει τοπία· ενώ τοπία βλέπουν ο ζωγράφος κι ο πλάνης.

Στο δια ταύτα, τι τοπίο μπορώ να βγάλω από μέσα μου αναδιατάσσοντας τα κομμάτια της Λεωφόρου ΝΑΤΟ; Είμαι άβουλος όμως· όπως συχνά σε μπαρ και σε συνέδρια και σε μαζώξεις κάθε είδους, όπου αδρανώ. Επιτέλους παίρνω την πρώτη τυχαία πάροδο και γυρνώ την πλάτη στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ γεμάτος τύψεις που δεν επέμεινα περισσότερο μαζί της.

 

 

// Από το βιβλίο του Νικήτα Σινιόσογλου «Λεωφόρος ΝΑΤΟ», Εκδόσεις Κίχλη, Νοέμβριος 2019. Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν τα κείμενα –περιλαμβάνονται, μαζί με 25 ακόμα, στο βιβλίο– είναι του Νικήτα Σινιόσογλου και όλες «τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια ενός απογεύματος».

Σημ.: «Η Λεωφόρος ΝΑΤΟ ‘‘δανείστηκε’’ τον τίτλο από το όνομα του δρόμου που οδηγεί στο παλιό Νατοϊκό στρατόπεδο του Ασπροπύργου, ο οποίος το 2003 μετονομάστηκε σε λεωφόρο Ειρήνης. Στο μυαλό όμως των κατοίκων αυτής της μεγάλης βιομηχανικής ζώνης, που εκτείνεται από τα Άνω Λιόσια μέχρι την Ελευσίνα, δεν άλλαξε ποτέ», εξηγεί ο συγγραφέας στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.

 

Διαβάστε ακόμα: Νικήτας Σινιόσογλου – «Συνομιλώντας με τον Μάρκο Αυρήλιο καθώς συνομιλεί με τον εαυτό του».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top