«Η Αθήνα ζει τη σύγχυση της εσχατιάς της, η οποία συμπίπτει με την τελεσίδικη αποχύρωσή της».

Η σύγχυση της εσχατιάς.

 Τη μέρα φορτηγά επί της Λεωφόρου ΝΑΤΟ στρίβουν για τις νέες «θέσεις» –αυτός είναι ο πολεοδομικός όρος– στα βάθη του Θριάσιου Πεδίου, μέρη που φέρουν παράξενες ονομασίες, όπως «Θέση Ήμερος Τόπος» και «Θέση Τρύπα Αλεπούς». Αστραφτερές ταμπέλες της πολεοδομίας ανακοινώνουν τις νέες θέσεις. Κάποιες είναι τόσο νέες όσο κι απόμερες, ώστε η όποια σύνδεση με τη Λεωφόρο ΝΑΤΟ είναι αναιμική και δεν πείθει πως θα βαστήξει αληθινά ή για πολύ, λες και άμα τη γενέσει τους οι θέσεις τελούν υπό αίρεση.

Κάποιοι γέροι κάτοικοι του Ασπρόπυργου γελάνε με τα παρδαλά ονόματα που δίνουν οι χαρτογιακάδες· τι μέρη είναι αυτά, προσθέτουν, που κανείς δεν τα έχει ξανακούσει! Μήπως οι ολοκαίνουργιες πινακίδες επί της ΝΑΤΟ είναι η αρχή και συνάμα η κορωνίδα της ίδιας της ύπαρξής τους; Τους άκουσα με προσοχή. Συμφώνησα πως είναι δύσκολο να βρει κανείς τις εσχατιές της Αθήνας – κάτι έπρεπε να πω –, μάλιστα με τον προαστιακό ήδη έχουν φτάσει οι εσχατιές μας ως τη Θήβα, όπου ζούσαν οι αλλοτινοί εχθροί, οι πονηροί Θηβαίοι.

Τον 19ο αιώνα ακόμη ήταν πανεύκολο να πεις πού ξεκινούσε και πού τέλειωνε η Αθήνα με τις στάνες και τις εξοχές της. Σήμερα τα όρια της πόλης κινούνται ολοένα παραέξω, η πόλη δεν περικλείεται πουθενά κι είναι ασαφές τι ακριβώς περικλείει, επεκτείνεται ασύνορη σε κατευθύνσεις άγνωστες κι απρόβλεπτες, κι όμως φθίνει καθώς το κάνει.

Τι παράδοξο! Η διόγκωση της Αθήνας είναι μια προϊούσα αποσάθρωση, όπως συμβαίνει με τους ανθρώπους. Η Αθήνα ζει τη σύγχυση της εσχατιάς της, η οποία συμπίπτει με την τελεσίδικη αποχύρωσή της.

 

Στην επόμενη σελίδα: Αυτάρκης.

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top