Μακριά από πέπλα
Δεν έχει γωνίες πια η αγάπη μας·
εξημερώθηκε
Ακούς τη μυρωδιά;
Mια ελευθερία πιο ελεύθερη μας αναζητάει
Ένας αντίλαλος
Μόνο πατρίδες υπάρχουν εδώ
Δεν είναι τα πράγματα που πρέπει να αλλάξουν
αλλά ο χώρος ανάμεσά τους
Μοιχευτήκαμε
Για όσα σχεδόν θα ζήσουμε
Παρεκτραπήκαμε
Προς το μοναδικό νήμα
Μέχρι η ελευθερία να μας ικετέψει
Για όσα σπαθιά δεν κρατήσαμε
Για τη θλίψη του θαύματος
Όπως φιλιούνται οι εχθροί
Όπως αναβλύζουν τα μάτια σου μέσα από ό,τι αντικρίζω
Ο κόσμος μια μέρα θα διαλυθεί·
Όχι από εμάς αλλά για εμάς
Και υπέροχη όπως είσαι
Άβατη και εφήμερη
Πέφτοντας προς τον ουρανό
Εκείνη τη μέρα μαζί σου θα σμίξω
Δεν είναι παιχνίδι πια
Στέκομαι στον άνεμο
Στους ψιθύρους που ερεθίζουν
Πόσα λουλούδια έγειραν;
Χωρίς εσένα θάνατε όλα θα αναβάλλονταν
Τόσες θυσίες για ένα μαζί
Μόνο μέσα από τάφους ξέρεις να έρχεσαι άνοιξη
//Ο Νίκος Ερηνάκης (1988, Αθήνα) είναι υποψήφιος διδάκτωρ Φιλοσοφίας στο Λονδίνο, έχοντας σπουδάσει οικονομικά (ΟΠΑ), φιλοσοφία και συγκριτική λογοτεχνία (Warwick) και φιλοσοφία των κοινωνικών επιστημών (LSE). Το 2009 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή «Σύντομα όλα θα καίγονται και θα φωτίζουν τα μάτια σου» (Ροές). Η δεύτερη θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο.