Νίκος Τριανταφυλλίδης: Όσο υπάρχουν ορίτζιναλ «στέκια»

Καλλιτέχνης, κοινωνιολόγος, σκηνοθέτης, διοργανωτής μουσικών events, συνιδιοκτήτης του Gagarin, τηλεοπτικός και μουσικός παραγωγός, ιδιοκτήτης της οπτικοακουστικής εταιρείας Astra κ.α. Μια κουβέντα με τον πολυσχιδή Νίκο Τριανταφυλλίδη έχει πάντα ενδιαφέρον, χιούμορ και απρόβλεπτες ατάκες. Φωτογραφία: Χρήστος Σαρρής

Η σειρά «Τα Στέκια- Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού» οφείλει μεγάλο κομμάτι της επιτυχίας της στην ομάδα με την οποία δουλεύουμε μαζί. Από τους συν-σκηνοθέτες Φωκίωνα Μπόγρη, Νίκο Πάστρα, Γιάννη Χαριτίδη και Μάρκο Χολέβα μέχρι τους συμβούλους μας Γιώργο Ίκαρο Μπαμπασάκη, Δημήτρη Μανιάτη και Λιόπη Αμπατζή. Και από τους διευθυντές φωτογραφίας Κλαούντιο Μπολιβάρ και Νίκο Ποττάκη μέχρι τους μοντέρ μας Νίκο Πάστρα και Γιώργο Ζαφείρη. Είμαστε μια παρέα που δουλεύουμε καλά, κάνουμε αυτό που μας αρέσει και το ευχαριστιόμαστε. Οι παρέες γράφουν ιστορία. Και δημιουργούν «στέκια».

Από το 9ο επεισόδιο – “Τα Φιλολογικά Καφενεία”, ο Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης (συγγραφέας) και ο Αχιλλέας Κυριακίδης (συγγραφέας – μεταφραστής).

Μέσα από τη σειρά αυτή μιλάμε για φυλές ανθρώπων. Παρότι υπάρχει μια ομοιογενοποίηση και ένα είδος αυτισμού εξαιτίας της ψηφιακής παράλληλης πραγματικότητας, υπάρχουν ακόμη στέκια. Για παράδειγμα τα internet café, τα studio ή τα παγκάκια (τον καιρό της κρίσης). Δεν ξέρω αν μετά από 50-60 χρόνια θα είναι σημεία αναφοράς ή άξια μελέτης για τον ερευνητή του μέλλοντος. Θεωρώ όμως ότι τα μεγάλα πράγματα δεν τα παίρνουμε είδηση τη στιγμή που γίνονται ή τη στιγμή που τα ζούμε. Ο χρόνος είναι αυτός που αναδεικνύει τη σημασία τους. Πολλές φορές τα πράγματα συμβαίνουν ερήμην μας. Κι αυτό είναι μια από τις φάρσες που μας παίζει η ιστορία.

Το AuRevoir ή το Galaxy στη Σταδίου απέναντι από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη, δεν ήταν απλώς στέκια. Ουσιαστικά ήταν κιβωτοί. Κάψουλες πολιτισμού που ταξιδεύουν στο χρόνο. Κάψουλες αυτόνομες μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει. Η Πατησίων έχει διαμελιστεί τρομακτικά από τα ’60s ως σήμερα. Το AuRevoir όμως είναι ακόμη εκεί. Κι εγώ εκεί είμαι. Πίσω από την τζαμαρία-εκράν.

Διαβάστε ακόμα: Τι έχει μείνει όρθιο από την Αθήνα του Μαρή;

Ο Σταμάτης Γαρδέλης, μια εμβληματική φυσιογνωμία των 80s, εμφανίζεται σε δύο επεισόδια της σειράς «Τα Στέκια». Μιλώντας για τις ντισκοτέκ και τα video club στις αθηναϊκές γειτονιές.

Μέχρι στιγμής έχουν προβληθεί αρκετά επεισόδια από τη σειρά. Τα «Βίντεοκλάμπ», τα «Γήπεδα», τα «Μπαρ κονσομασιόν», «Η παράγκα του Σίμου», τα «Κουρεία», η «Ταβέρνα» και οι «Ντισκοτέκ». Θα ακολουθήσουν η Φωκίωνος Νέγρη, η εισβολή του Rock & roll στην Αθήνα το ’50, τα φιλολογικά καφενεία. Δεν ξέρω αν θα ανανεωθεί η συνεργασία με τη ΝΕΡΙΤ και την επόμενη σεζόν. Θα δούμε. Μακάρι! Πάντως μέχρι τώρα δουλεύουμε απερίσπαστοι και χωρίς εμπόδια. Με τα «Στέκια», επίσης, συνδυάζω τις δυο ιδιότητές μου: του κοινωνιολόγου (αυτό σπούδασα στο Πάντειο) και του σκηνοθέτη. Είναι ευτυχής στιγμή να δουλεύω ως σκηνοθέτης με τη μέθοδο της επιτόπιας παρατήρησης των κοινωνικών ανθρωπολόγων.

O Δημήτρης Κολολιός στο ιστορικό ταβερνείο το “Δίπορτο”.

Η γυναίκα μου –και παραγωγός της σειράς– Μαρίνα Δανέζη με πίεζε να καταθέσω την πρόταση για τα «Στέκια» στη Διαύγεια για το νέο πρόγραμμα της ΝΕΡΙΤ. Δυο- τρεις μέρες πριν λήξει η προθεσμία για τις υποβολές προτάσεων η πίεση έγινε ασφυκτική. Μου υποσχέθηκε ένα μπουκάλι καλό ουίσκι έτσι και το έκανα. Κάθισα, έγραψα και υποβάλαμε την πρόταση χωρίς να έχω καμιά προσδοκία ότι η σειρά μας μπορεί να περάσει. Τελικά όχι μόνο διαψεύστηκα, αλλά και η Μαρίνα μου πήρε ένα καπνιστό ουίσκι! Να φανταστείτε με έπαιρναν τηλέφωνο από τη ΝΕΡΙΤ, αλλά επειδή δεν τα πάω καλά με τα τηλέφωνα, δεν το σήκωνα. Απηυδισμένοι πήραν την Μαρίνα «μα επιτέλους πείτε στον κύριο Τριανταφυλλίδη να το σηκώσει, τον ψάχνουμε για την εκπομπή», της είπαν. Έχοντας πείρα από το πρόσφατο παρελθόν, δεν πίστευα πως υπήρχε περίπτωση να περάσει η εκπομπή δίχως να συνωμοτώ στους διαδρόμους. Ευτυχώς έκανα λάθος!

Η Αθήνα γίνεται –τι γίνεται, έχει γίνει ήδη– εν αγνοία της μητρόπολη. Μπορεί να μην υπάρχει μητροπολιτική συνείδηση –πώς θα μπορούσε άλλωστε; –, όλα όμως οδηγούν στο να μετατραπεί σε μια πόλη γεμάτη φυλές, χρώματα, πολυπολιτισμικά γεγονότα. Αυτό το καζάνι κουλτούρας είναι μια δημιουργική ζύμωση.

H ηθοποιός Ελένη Φιλίνη συμμετέχει στο επεισόδιο της σειράς για τις «Ντισκοτέκ», που γνώρισαν μεγάλες δόξες στη δεκαετία του ’80

Διαβάστε ακόμα: Νίκος Βατόπουλος: «Πώς με μάγεψε η Μπλε Πολυκατοικία»

Δεν είμαι Αθηναίος. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω τι είμαι. Πώς νιώθω; Έξω από εδώ! Έχω πολιτογραφηθεί Θεσσαλονικιός όχι για κάποια αδυναμία στην πόλη –που πάντως της έχω αδυναμία, καθότι και ΠΑΟΚτζής– αλλά περισσότερο από ανάγκη να κάνω μια επιλογή και ως φόρο τιμής στον πατέρα μου. Κι αν με ρωτούσατε πού ανήκω, θα σας απαντούσα πως είμαι πολίτης του ανεξάρτητου κρατιδίου της Φωκίωνος Νέγρη.

Ο Δημήτρης Λάλος και ο Χάρης Φραγκούλης, εκ των πρωταγωνιστών της νέας ταινίας του Νίκου Τριανταφυλλίδη «Οι Αισθηματίες». Φωτογραφία: Χρήστος Σαρρής

Γεννήθηκα στο Σικάγο το 1966. Μόλις ο πατέρας μου (σ.σ.: ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης – Χάρρυ Κλυνν) είδε τη μεγάλη επιτυχία που έκανε η ταινία «Τα 201 Καναρίνια» το 1964, κόβοντας ελάχιστα εισιτήρια (γελάει), πήρε αμέσως το αεροπλάνο για Αμερική, για να φύγει μακριά. Εγώ ήρθα στην Ελλάδα στα πέντε μου, πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στην Αθήνα, ενώ τα καλοκαίρια ανεβαίναμε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία 11 -12 χρόνια ζω στην Κυψέλη. Η Κυψέλη –και η Μαρίνα Δανέζη– μου έσωσαν τη ζωή.

Η τελευταία του ταινία «Οι Αισθηματίες» πριν λίγες μέρες έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ της Μόσχας.

Το «Gagarin 205» διανύει πλέον τον 14ο χρόνο της ζωής του. Είναι ένας μοιραίος χώρος για μένα. Ένα περιβάλλον που μου δίνει –αλλά και μου κλέβει– δύναμη και με εμπνέει –το ίδιο όπως με καταρρακώνει– για τη δύσκολη καθημερινότητα. Αυτή είναι, άλλωστε, η πολιτική οικονομία του «θεάματος» και, ναι, «θέαμα» είναι και το ροκ εν ρολ. Μέσα από τα αμέτρητα ονόματα που έχουν εμφανιστεί στη σκηνή του, ζήσαμε μοναδικές στιγμές και απέκτησα σπάνιους φίλους. Αν και, τώρα που το σκέφτομαι, οι περισσότεροι ήταν φίλοι μου από πριν! (γελάει)

Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση για τους «Αισθηματίες», την τελευταία μου ταινία, που προβλήθηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας ως Work in Progress και πριν λίγες μέρες έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ της Μόσχας.

Η σχέση μου με το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι τρικυμιώδης –πού το θυμηθήκατε και με ρωτάτε; Έχουμε τραυματικό παρελθόν και αμφίβολο μέλλον. Από παλιά, εξ’ απ’ ανέκαθεν όπως λένε, ήταν περίεργη η σχέση. Τι; Να μου κάνουν αφιέρωμα κάποια στιγμή; Και ποιος είπε ότι ενδιαφέρομαι; Το πολύ-πολύ (γελάει) όταν πεθάνω να με κάνουν αίθουσα.

Διαβάστε ακόμα: Πέτρος Μάρκαρης: «Αυτή η βόλτα μένει!»

Δείτε εδώ το τρέιλερ του επεισοδίου «Au Revoir»

Δείτε εδώ το τρέιλερ του επεισοδίου «Τα γήπεδα»

Δείτε εδώ ολόκληρο το επεισόδιο «Ντισκοτέκ»

TAGS :
gagarin σειρά σκηνοθέτης ταινία Τριανταφυλλίδης

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook