Την Παρασκευή 14/7 ο Kevin Barnes με τους Of Montreal εμφανίζονται στην πλ. Νερού στο Φάληρο, στο πλαίσιο του Ejekt Festival. (Φωτογραφία από το ντοκιμαντέρ The Past Is A Grotesque Animal)

Ήταν πριν από αρκετά χρόνια, δεν θυμάμαι πότε ακριβώς για να είμαι ειλικρινής, σε ένα μπαρ του κέντρου που πλέον δεν βρίσκεται ανάμεσά μας. Το ρολόι έδειχνε αργά το βράδυ προς νωρίς το πρωί, έξω ήθελε λίγο για να ξημερώσει ακόμα, η θολούρα από τα τζιν-τόνικ-καλαμάκι ήταν μεγάλη και όλα όδευαν προς το τέλος της νύχτας.

Μόνο που αυτό το τέλος έφτασε πολύ διαφορετικά από ότι περίμενα. Ο DJ -με μια κίνηση ματ όπως την είδα εγώ στο θολωμένο μυαλό μου- βάζει το σχεδόν 12λεπτο The Past Is a Grotesque Animal και ξαφνικά ένιωσα λες και τα πάντα στη ζωή έγιναν λίγο πιο όμορφα (μπορεί να έφταιγαν και τα τζιν-τόνικ-καλαμάκι).

Το τραγούδι των Of Montreal έμελλε από εκείνο το βράδυ να γίνει κομμάτι μου. Ένας «ύμνος» τόσο για το τέλος μιας υπέροχης βραδιάς όσο και ως στάση-ζωής μέσα από τον στίχο «we want our film to be beautiful not realistic» που λάτρεψε και με έκανε να λατρέψω και εγώ η κοπέλα μου – και που πριν μερικά χρόνια «κέρδισε» και μια θέση με μελάνι στο δεξί μου χέρι.

Και φυσικά όπως καταλαβαίνει κάποιος την Παρασκευή 14 Ιουλίου ο δρόμος θα με βγάλει στην πλ. Νερού στο Φάληρο για την 2η ημέρα του Ejekt Festival. Εκεί που ο υπέροχος κύριος Kevin Barnes και η παρέα του αναμένεται να βγουν στη σκηνή στις 6.30 το απόγευμα (δεν με χαλάει ο ήλιος και η ζέστη, οι κρύες μπύρες να είναι καλά) και θα παίξουν για 2η φορά στα 20 χρόνια πορείας τους μπροστά στο Ελληνικό κοινό.

Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου, πληκτρολόγησα τα 13 ψηφία που έχει το νούμερο του σπιτιού του Kevin Barnes και είχαμε μια μικρή κουβέντα για την δημιουργία, την Ελλάδα, τις προσωπικές εμπειρίες και την πορεία του στον κόσμο της μουσικής. Μια άκρως περίεργη πορεία, που ξεκίνησε δισκογραφικά το 1997, χρειάστηκε 10 χρόνια και το άλμπουμ Hissing Fauna, Are You the Destroyer? για να γνωρίσει επιτυχία και που σήμερα, μετά από δύο δεκαετίες, έχει οδηγήσει σε 14 άλμπουμ. Και μέσα στο 2017 έρχεται και το 15ο. Αν μη τι άλλο μια γεμάτη πορεία.

Οι Of Montreal το 2005 σε συναυλία στη Σουηδία. (Φωτογραφία: wikiwand.com)

«Και με πολλά σκαμπανεβάσματα» όπως θα μου πει στο τηλέφωνο. «Να είμαι ειλικρινής η καριέρα μου έως τώρα είναι σαν τη ζωή: έχει τα πάνω και τα κάτω της. Συνέχεια. Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα, γιατί είχαμε κυκλοφορήσει 5 άλμπουμ, αλλά είχαμε την αίσθηση ότι κανείς δεν γούσταρε τη μουσική μας και νιώθαμε ότι αυτό δεν θα αλλάξει. Και εκεί είναι που σκέφτεσαι αν έχει νόημα να συνεχίσεις. Και ξαφνικά γίναμε πιο γνωστοί, ο κόσμος άρχισε να μας ακούει και να αποδέχεται αυτό που δημιουργούσαμε, ξεκινήσαμε να κλείνουμε πιο πολλά live και εμφανίσεις σε μεγάλα φεστιβάλ και ενθουσιαστήκαμε» θυμάται από τα πρώτα χρόνια των Of Montreal.

Ωστόσο ο Kevin Barnes δεν σταματάει εκεί και με εκπλήσσει, καθώς περνάει σε πιο προσωπικά μονοπάτια. «Και πάνω που είπα ότι όλα πάνε καλά τώρα, έχασα κάπως τη λογική μου, τον έλεγχό μου. Με έπιασε άγχος, κατάθλιψη, άρχισα να παίρνω χάπια. Έχασα την ισορροπία μου. Αλλά ευτυχώς κατάφερα να το ξεπεράσω γρήγορα και πάνω που λέω ξανά ότι όλα πάνε καλά στη ζωή μου, ήρθε το διαζύγιο με τη γυναίκα μου» λέει και ξεσπάει σε γέλια. Γέλια που αν είχαν γεύση θα ήταν γλυκόπικρη, όπως και η ζωή όλων μας άλλωστε. «Άρα καταλαβαίνεις τι εννοώ λέγοντας πώς όλα έχουν τα πάνω και τα κάτω τους. Είσαι συνεχώς σε μια φάση που λες “τώρα είμαι καλά, τώρα είμαι σκατά, τώρα καλά, τώρα σκατά”. Ποτέ δεν μένεις σε μια σταθερή κατάσταση».

«Το να γράφεις για τις προσωπικές σου εμπειρίες είναι κάτι εύκολο, καθώς ποιος ξέρει καλύτερα από σένα αυτά που έχεις ζήσει και έχεις νιώσει;».

Μια «εξομολόγηση», που θα μπορούσαν να είναι στίχοι κάποιου τραγουδιού του. Άλλωστε, ο Kevin μέσα σε αυτά τα 20 χρόνια, έχει αποδείξει ένα πράγμα: ξέρει να γράφει ωραίους, προσωπικούς, γεμάτους εμπειρίες στίχους. «Για μένα το να γράφω τόσο προσωπικούς στίχους και σε τόσο συχνό βαθμό είναι κάτι εύκολο. Ίσως άλλους να τους δυσκολεύει αυτή η δημιουργική διαδικασία, αλλά θεωρώ πώς εξαρτάται από τον τρόπο που την προσεγγίζεις» μου λέει με μια άνεση και συμπληρώνει: «Κατά τη γνώμη μου το να γράφεις για τις προσωπικές σου εμπειρίες είναι κάτι εύκολο, καθώς ποιος ξέρει καλύτερα από σένα αυτά που έχεις ζήσει και έχεις νιώσει; Το δύσκολο είναι μέχρι που μπορείς να φτάσεις γράφοντας για αυτά που έχεις βιώσει, αν υπάρχει κάποια γραμμή όπου πρέπει να σταματήσεις ώστε να μην εκθέσεις άλλους ανθρώπους».

Και δεν διστάζει να μου πει ότι εκείνος κάποιες φορές ξεπέρασε αυτή την γραμμή. «Ναι, έχουν υπάρξει φορές που αντιμετώπισα πρόβλημα με κάποιους ανθρώπους, που ένιωσαν άβολα με τους στίχους που έγραψα και τους αφορούσαν. Αλλά δυστυχώς έτσι πάει» λέει γελώντας. Άλλωστε αυτή την περίοδο έχει καταλάβει καλά πώς είναι να αποτελείς έμπνευση για έναν καλλιτέχνη. «Αυτό το βιώνω και εγώ τον τελευταίο χρόνο, καθώς η φίλη μου είναι συγγραφέας και αρκετά πράγματα για τα οποία γράφει είναι εμπνευσμένα από τη σχέση και την καθημερινότητά μας».

«Η συναυλία θα έχει αρκετά θεατρικά στοιχεία, ένταση και πολλά χρώματα – θεωρώ ότι θα είναι ένα ωραίο σόου». (Φωτογραφία: bloginity.com)

Αλήθεια, πώς να είναι η καθημερινότητα του Kevin, όταν δεν έχει περιοδείες, ούτε άλλες υποχρεώσεις με το συγκρότημα; «Στον ελεύθερό μου χρόνο διαβάζω αρκετά βιβλία και βλέπω ταινίες. Αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν έχω πολλά χόμπι, γιατί στο τέλος καταλήγω πάλι να γράφω μουσική». Εργασιομανής δηλαδή, σκέφτομαι δυνατά χωρίς να το συνειδητοποιήσω και έρχεται η απάντηση. «Η αλήθεια είναι πώς δεν μπορώ να σταματήσω να δουλεύω. Μου αρέσει να πιέζω τον εαυτό μου κάθε μέρα» λέει και μου δημιουργεί μια μικρή εντύπωση, καθώς πίστευα ότι από την ώρα που κατάφερε να μπει στον δρόμο της επιτυχίας με τους Of Montreal πλέον η ζωή του θα ήταν πιο ήρεμη.

«Σίγουρα είμαι πολύ χαρούμενος που τα τελευταία περίπου 13 χρόνια μπορώ και ζω από τη μουσική, κάτι που ήταν ο στόχος μου από την αρχή. Άλλωστε αυτό είναι το όνειρο κάθε καλλιτέχνη, να ζει από την τέχνη του. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι χαλαρώνεις. Μπορεί να μην έχεις το άγχος των πρώτων χρόνων για το πώς θα τα καταφέρεις, αλλά πλέον έχεις ένα άγχος κάπως διαφορετικό, πιο δημιουργικό. Σκέφτομαι αρκετά την επόμενη ημέρα, το επόμενο βήμα, το επόμενο άλμπουμ».

Και την επόμενη συναυλία, θέλω να πιστεύω, στο Ejekt Festival στις 14 Ιουλίου στην πλ. Νερού στο Φάληρο. «Είναι από τις συναυλίες που ανυπομονώ. Το ωραίο είναι ότι θα έρθω στην Ελλάδα λίγες ημέρες πριν το live με την φίλη μου και θα έχουμε την ευκαιρία να τριγυρίσουμε και να ανακαλύψουμε την Αθήνα. Ένας συνδυασμός δουλειάς και διακοπών». Όσο για την βραδιά του live; «Αναμένεται να παίξουμε αρκετά κομμάτια από τον τελευταίο μας δίσκο Innocence Reaches, συνδυάζοντάς το με ένα best of από τα 20 χρόνια πορείας μας. Η συναυλία θα έχει αρκετά θεατρικά στοιχεία, ένταση και πολλά χρώματα – θεωρώ ότι θα είναι ένα ωραίο σόου».

Ελπίζω να έχει και το κομμάτι (μου) The Past Is a Grotesque Animal, ήθελα να του πω πριν κλείσουμε, αλλά δίστασα. Δεν έχει σημασία όμως, καθώς -όπως απέδειξαν και με την εμφάνισή τους πριν από 3 χρόνια- οι Of Montreal ξέρουν πώς να βγάζουν την ενέργεια του κοινού με τις εμφανίσεις τους. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό περιμένω να ζήσω και σε λίγες ημέρες.

 

Διαβάστε ακόμα: Πέντε νέα τραγούδια made in Greece που αξίζει να ακούσεις.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top