Οι ποιητές μας για την Εύα

«Το μήλο έλαμπε. Το πρόσωπο της Εύας/ κάθε άλλο ήταν παρά σκεπτικό./ Βύθισε τους κοπτήρες δίχως σέβας/ στον καρπό, που την έθελγε και οπτικώς,/ φτύνοντας τα κουκούτσια που περισσεύαν». (Edvard Munch, «Adam and Eve», 1909).

Νάσος Βαγενάς, «Το μήλο έλαμπε»

Το μήλο έλαμπε. Το πρόσωπο της Εύας
κάθε άλλο ήταν παρά σκεπτικό.
Βύθισε τους κοπτήρες δίχως σέβας
στον καρπό, που την έθελγε και οπτικώς,
φτύνοντας τα κουκούτσια που περισσεύαν.

Καρδιοχτυπώντας έσκυψε και τα πήρε
με μουδιασμένα δάχτυλα ο Αδάμ,
ενώ ξαφνικά σταμάτησαν οι λύρες,
ο ουράνιος κήπος έπαψε να ευωδά
και με πάταγο άνοιξαν οι θύρες.

Το φίδι χαμογελώντας, χωρίς να μιλάει,
κατέγραφε τις κινήσεις του καθενός
ασάλευτο, κουλουριασμένο πλάι
στο δέντρο, καθώς κατέκλυζαν τα χάη
τα αφρισμένα κύματα του μηδενός.

(Από τη συλλογή «Σκοτεινές μπαλάντες και άλλα ποιήματα», εκδ. Κέδρος, 2001. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Νάσος Βαγενάς, Βιογραφία 1974 – 2014», εκδ. Κέδρος, 2015)

Στην επόμενη σελίδα: «Σε προσκαλώ Αδάμ να με χορέψεις».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

TAGS :
Ημέρα της Γυναίκας ποιήματα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook