«Only Murders in the Building»: ρεσιτάλ Στιβ Μάρτιν, στην καλύτερη νέα σειρά που θα δείτε τώρα

Και στις δύο σεζόν, ένα από τα απρόσμενα κορυφαία σημεία της σειράς ήταν πάντα ο Μάρτιν Σορτ (δεξιά) ως Όλιβερ (φωτογραφία: Hulu.com).

Ξεκινάω δηλώνοντας εξαρχής ένοχος διότι είμαι προκατειλημμένος. Αναφανδόν και ασυζητητί υπέρ του Στιβ Μάρτιν και όσων παράγει αυτό το μυθικό ταλέντο. Η αγάπη κι ο θαυμασμός μου για τον διαχρονικό αυτόν, Θεό της κωμωδίας έχουν την σπάνια ιδιότητα να αυξάνονται όσο έρχομαι σε επαφή με περισσότερα από τα έργα και όσο εμβαθύνω στην ποιότητα της Τέχνης, της τεχνικής και του χαρακτήρα του.

Δεν μιλάμε για «έναν ακόμα σπουδαίο κωμικό» εδώ. Μιλάμε για έναν από τους 4-5 σημαντικότερους stand-up comedians όλων των εποχών, έναν τύπο όμως, που σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους (και της γενιάς του, που ουσιαστικά εγκαθίδρυσε την «Τέχνη» του σταντ απ, αλλά και όλους τους επόμενους) ήταν ένας one man showman, με ρυθμό που δεν συγκρίνεται παρά μόνο με τα καλύτερα σόλο των σπουδαιότερων ροκ και τζαζ βιρτουόζων (διόλου τυχαία, ο Στιβ στα ντουζένια του έβγαινε με κιθάρα ή μπάντζο στην σκηνή), με αστεία που έκοβαν τα ταμπού και τα κοινωνικά θέματα που έκαιγαν την Αμερική εκείνο τον καιρό εγκάρσια και βαθιά όπως κανένας άλλος, με βαθιά διείσδυση στην ψυχή της Αμερικής, όπως κανείς άλλος δεν έκανε.

Η ιστορία του Στιβ, η βιογραφία του από μόνη της θα μπορούσε να είναι ένα ανεπανάληπτο σίριαλ με αρκετές σεζόν σε όποια πλατφόρμα τολμούσε κάτι ανάλογο άλλωστε. Αν θέλει κανείς να εντρυφήσει στην ποιότητα του ανθρώπου αλλά κυρίως του καλλιτέχνη, δεν έχει παρά να διαβάσει το πρώτο του βιβλίο, το Born Standing Up, όπου περιγράφει όλη του την πορεία στα υπόγεια και τα σκοτεινά κλαμπς και τις απίθανες σκηνές σουρεαλισμού που έζησε ως ημιάγνωστος κωμικός που προσπαθούσε να κάνει την πρώτη του επιτυχία στα 60s και τα 70s.

Απαραίτητη υποσημείωση, μιλάμε για μια σπάνια περίπτωση γνήσιου τέκνου της Καλιφόρνια και της δυτικής ακτής που μεγαλώνοντας πήρε την αντίστροφη φορά από τους αμερικανούς σταρ, μεταφέροντας την βάση της προσωπικής του ζωής αλλά και της καλλιτεχνικής του υπόστασης στην «σοφιστικέ» Ανατολή και την «λόγια» Νέα Υόρκη. Παρά ταύτα, ο Μάρτιν που είναι σταρ του Χόλιγουντ, κωμικός που ζηλεύουν οι σπουδαιότεροι σταντ-απ κωμικοί, λόγιος και βαθύς γνώστης της Τέχνης – η συλλογή του με έργα σύγχρονης τέχνης θα μπορούσε να συναγωνιστεί δεκάδες μουσεία παγκοσμίως – αλλά κυρίως, χορτασμένος από δόξα, φήμη, επιτυχία και χρήμα στην όγδοη δεκαετία της ζωής του, έχει ακόμα και πολλά να πει, και όρεξη να διασκεδάσει το κοινό του, μαζί με τον εαυτό και τους φίλους του.

Tο Only Murders είναι συνεχώς αστείο. Μερικές φορές ξεκαρδιστικό (φωτογραφία: Hulu.com).

Χωρίς να το περιμένω

Είδα το Only Murders in the Building που άνοιξε το Disney + στην Ελλάδα. Προφανώς και ως πατέρας δύο παιδιών κάτω από τα 10 αυτό έμοιαζε με «αναγκαιότητα», αλλά κι ως άλλο ένα ενήλικο αγόρι με σύνδρομο Πίτερ Παν, δεν μπορούσα να ξεφύγω από την επιθυμία να έχω διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή τα πιο «ενήλικα» παραμύθια που μεγάλωσα ρουφώντας από μικρές και μεγάλες οθόνες, είτε αυτά είτε τα Star Wars, είτε το Marvel Universe.

Μπροστά μου όμως, εμφανίστηκε ο λατρεμένος μου Στιβ, ένας από τους «κρυφά αγαπημένους» σταρ της Ντίσνεϊ, με την οποία έχει γυρίσει πολύ περισσότερες οικογενειακές ταινίες από όσες θα στοιχημάτιζα πως θυμόμουν. Αλλά το Only Murders in the Building στο αρχικό μενού με την γραμματοσειρά του λατρεμένου μου New Yorker, και την τριπλέτα Μάρτιν-Σορτ-Γκόμεζ μου πήρε εξαρχής το μυαλό περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο.

Και τελικά δεν απογοήτευσε ποτέ, απ’ το πρώτο πλάνο ως και το τελευταίο επεισόδιο, την οικογενειακή ρουτίνα μας πια κάθε βράδυ Τρίτης. Γιατί έτσι είναι. Αντί για binge watching, βλέπουμε ένα επεισόδιο κάθε εβδομάδα. Και «κάθεται» μέσα μας. Αλλά αυτό θα το αναλύσουμε παρακάτω.

Και στις δύο σεζόν, ένα από τα, απρόσμενα κορυφαία σημεία της σειράς ήταν πάντα ο Σορτ ως Όλιβερ. Οι ξεκαρδιστικές, σχεδόν ποιητικές περιπλανήσεις του αποδίδουν πάντα. Αξίζει να συντονιστείτε μόνο για να παρακολουθήσετε έναν Μάστορα επί τω έργω, αν και εδώ μιλάμε για δύο Masterclass σε ένα, ειδικά όταν αυτός και ο Μάρτιν μπαίνουν σε ρυθμό. Η Γκόμεζ, πρακτικά βετεράνος ηθοποιός σε αυτό το σημείο της καριέρας της επίσης, απεικονίζει τις ανοιχτόχρωμες και σκοτεινές πλευρές της Μέιμπελ με ευκολία και μαλώνει με ευχαρίστηση στις γελοιότητες του Μάρτιν και του Σορτ όταν η ανοησία ξεφεύγει από τον έλεγχο.

Η Γκόμεζ, πρακτικά… βετεράνος ηθοποιός σε αυτό το σημείο της καριέρας της, απεικονίζει τις ανοιχτόχρωμες και σκοτεινές πλευρές της Μέιμπελ (Ηulu.com).

Παρά το ένστικτό του να προσπαθεί για αυτοϊκανοποίηση, το Only Murders είναι συνεχώς αστείο. Μερικές φορές ξεκαρδιστικό. Με επικεφαλής τον εκτελεστικό παραγωγό και «απόφοιτο» της Pixar, Νταν Φόγκελμαν (Αυτοκίνητα) με πολλά από τα επεισόδια της σε σκηνοθεσία του φανταστικού Τζέιμι Μπάμπιτ (Girls, It’s Always Sunny in Philidelphia), η σειρά παραμένει σε φανταστικά χέρια. Στα χαρτιά, είναι επιτυχία. Είναι υποψήφιο για έξι βραβεία Emmy και έχει 100% αξιολόγηση στο Rotten Tomatoes. Αναμφίβολα θα απολαύσει μερικές ακόμη σεζόν και θα συνεχίσει να αναδημιουργεί την επιτυχία της πρώτης του.

Η πρωταγωνίστρια πόλη

Αλλά υπάρχει μια πολύτιμη αξία στο Only Murders και στη φανταστική της Νέα Υόρκη που είναι πολύ γλυκιά (μία από τις πιο βίαιες πράξεις της σεζόν περιλαμβάνει γκλίτερ). Είναι η Νέα Υόρκη, αλλά όχι η πιο ενδιαφέρουσα εκδοχή της. Είναι ο Paul Simon να ακούγεται στο μπαγκράουντ, ευγενικός, ζεστός και άνετος. Η εκπομπή πιθανότατα θα καταλήξει στις καλύτερες λίστες με τους χρήστες του podcast, τους επικεφαλής του SNL και τους μαθητές του NPR. Το οποίο είναι υπέροχο!

Η εκπομπή γνωρίζει τόσο καλά το κοινό της, που δεν χρειάζεται να σπάσει τον τέταρτο τοίχο για να ανταλλάξει ένα κλείσιμο του ματιού. Δεν πρόκειται να προσβάλει ή να προκαλέσει. Το μόνο που ζητά από τον θεατή είναι να μάθει τη γλώσσα του είδους του. Πάρτε έναν υπνάκο μέσα στη φούσκα του. Δεν μοιάζει με άλλα μυστήρια κωμωδίας. Δεν έχει τη ζωντάνια του Knives Out ή τη βία του Flight Attendant (HBO). Η παρακολούθηση μοιάζει περισσότερο με την αναμονή διακοπής ρεύματος ενώ παίζετε ένα παιχνίδι Clue. Κάτι που φαίνεται… μια χαρά.

Στη σειρά προβάλλεται και η Νέα Υόρκη, αλλά όχι η πιο ενδιαφέρουσα εκδοχή της (Ηulu.com).

Για εμένα, μια τεράστια έκπληξη ήταν η Σελένα Γκόμεζ. Δεν περιμένεις μια ηθοποιός – που δεν ήμασταν και σίγουροι πως πρόκειται για τέτοια για χρόνια δηλαδή – που έχει το ένα τρίτο των χρόνων του Μάρτιν και του Σορτ, όχι απλά να στέκεται ισάξια, άνετη, δυναμική, γεμάτη αέρα και τσαμπουκά δίπλα τους, αλλά να παίρνει και την μπαγκέτα και να καθοδηγεί σκηνές, να κλέβει παραστάσεις, να δίνει με σιωπές, βλέμματα ή απλά με το κούνημα ενός φρυδιού συναισθήματα και αποχρώσεις σε μια πολύχρωμη παλέτα κωμικών υποστρωμάτων. Βάλτε τώρα στην εξίσωση και γκεστ σταρς όπως ο Στινγκ, η Έιμι Σούμερ (που παίζουν τους εαυτούς τους, ως νεοϋορκέζικες καρικατούρες όμως), η Τίνα Φέι, η Κάρα Ντελεβίν ή ο Πολ Ραντ, και έχετε μια σειρά από επεισόδια, που η μια αστεία σκηνή ακολουθεί κρίκο-κρίκο, την αλυσίδα της κωμικής ολοκλήρωσης.

Μια όχι και τόσο απλή «συνταγή»

Η «συνταγή» του, δημιουργού, Μάρτιν μοιάζει «απλή». Πήρε τον «κολλητό του επί σκηνής» Μάρτιν Σορτ, μια ταλαντούχα -αλλά υποτιμημένη ως τώρα για τις δυνατότητες της- τρεντσέτερ που ξέρει, και μπορεί να το αποδείξει, πως παίζει στα δάχτυλα τη σύγχρονη εποχή και τα μηνύματα της, τους τρόπους και τα μέσα της, μια στάλα λάμψης από αρκετούς αστέρες, έδωσε αστείες ατάκες και καρικατούρικο υπόβαθρο σε μια σειρά από σπουδαίους δευτερορολίστες, έβαλε πρωταγωνίστρια και καθρέπτη του σήμερα και της μπερδεμένης εποχής μας τη Νέα Υόρκη, και μάλιστα σε ένα λαμπερό κι απόμακρο περιτύλιγμα, και άφησε τον εαυτό του να παίζει σόλο λίγες στιγμές, λιγότερες κι από τους υπόλοιπους πρώτους ρόλους, τόσο όσο χρειαζόταν όμως για να προσδώσει μια υποψία ανεμελιάς σε μια αστεία που θυμίζει τόσα πολλά αλλά δεν μοιάζει με τίποτε άλλο.

Απλό θα πει κανείς δεν μπορεί να είναι όλο αυτό. Ναι, στην πραγματικότητα, χρειάζεται να πέσει πολλή, σκληρή δουλειά, να ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες, τα αστέρια, οι αστερισμοί και καμιά εικοσαριά κομήτες σε μια σπάνια ευθεία για να προκύψει κάτι τέτοιο, αλλά ο Στιβ που κουβαλάει πάνω από 50 χρόνια εμπειρία κωμικής ευφυίας, σε κάθε μέσο, δεν θα μπορούσε να αφήσει ένα σύγχρονο – αλλά και τόσο «παλιό» – μέσο όπως το podcast χωρίς να το αγγίξει, έστω και μια φορά πριν αποσυρθεί, κάνοντας ουσιαστικά επί οθόνης μια «ραδιοφωνική» κωμωδία, σαν αυτές που τον μεγάλωσαν όταν παιδί ακόμα ονειρευόταν να κάνει τον κόσμο να γελάει. Και όπως έμαθε να κάνει τελικά από τα 12 του, που έπιασε δουλειά ως βοηθητικός εποχιακός υπάλληλος, στην πρώτη Ντίσνεϊλαντ, λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά από το βαρετό σπίτι του.

Και τώρα, ακριβώς επειδή, ούτε αυτό το ξέχασε ποτέ, θέλει να συνεχίσει να κάνει το κοινό του να νιώθει χαρούμενο, χαλαρό κι ανάλαφρο, όπως μόνο ένας μεγάλος κωμικός μπορεί.

Ο Μάρτιν πήρε τον «κολλητό του επί σκηνής» Μάρτιν Σορτ και το δίδυμο κάνει θαύματα (Ηulu.com).

Κι η εκδίκηση στο binge watching

To τελευταίο «δώρο» του Only Murders in the Building, και ίσως σημαντικότερο από όλα, είναι η επιστροφή στην εποχή της «αναμονής». Πολέμιος εδώ και χρόνια άλλωστε στον πόλεμο έναντι στο Αλτσχάιμερ ο Στιβ Μάρτιν το είχε πει εξαρχής παντού. «Δεν περιμένουμε να αλλάξουμε τις πλατφόρμες και τον τρόπο που λειτουργούν τα νέα Μέσα, αλλά θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην επιβαρύνουμε το μυαλό των ανθρώπων που θα μας δουν. Δεν μπορώ το binge-watching, δεν μας κάνει καλό και εκτός από το ότι θα μας δυσκόλευε την δουλειά να φτιάξουμε όλα τα επεισόδια μαζί, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να παραμείνουμε «κλασικοί» στο να δίνουμε ένα επεισόδιο κάθε εβδομάδα. Όπως έχουμε συνηθίσει».

Ο Στιβ Μάρτιν, ξέρει τι κάνει. Και μας αφήνει να αναλύουμε κάθε επεισόδιο και να περιμένουμε το επόμενο, χωρίς άγχος, αγωνία αλλά με λαχτάρα και, επιτέλους, ή μάλλον όπως πάντα προερχόμενα από εκείνον, γέλιο και χαρά.

«Δεν μπορώ το binge-watching, δεν μας κάνει καλό και εκτός από το ότι θα μας δυσκόλευε την δουλειά να φτιάξουμε όλα τα επεισόδια μαζί», σημειώνει ο Στιβ Μάρτιν (Ηulu.com).

Διαβάστε ακόμα: Γιατί το binge-watching βλάπτει τον εγκέφαλό μας.

TAGS :
τηλεοπτική σειρά

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook