5. «Συννεφιασμένη Κυριακή» (1959)

Των περίφημων χρόνων σιωπής του Στέλιου Καζαντζίδη είχε προηγηθεί ασφαλώς η χρυσή εποχή της επανερμηνείας εκ μέρους του μεγάλων επιτυχιών του Τσιτσάνη, αρχής γενομένης με τη υπεράνω πάσης συγκρίσεως «Συννεφιασμένη Κυριακή».

Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί μας γοητεύουν τόσο τα «συννεφιασμένα» τραγούδια, ελληνικά ή ξένα; Κατ’ αρχάς, γιατί εκφράζουν και περιγράφουν άμεσα τυχόν κακοτοπιές της ζωής μας, τα πάθη μας και τα παθήματά μας. Κατά δεύτερον, τόσο η επιστήμη της ψυχολογίας όσο και σύμπασα η οικουμενική παράδοση όλων των πολιτισμών επιβεβαιώνουν ότι μπορεί συνήθως να τραγουδάμε αβίαστα, βουτηγμένοι σε ένα είδος τεχνητής αμεριμνησίας, σε ένα διάλειμμα ξενοιασιάς, για να ξαστερώσει ο ουρανός στη νύχτα του μυαλού μας, για να φύγει το μαύρο απ’ τη σκέψη μας, να ευφρανθεί η καρδιά μας και να εξαγνιστεί η ύπαρξή μας, ωστόσο εξίσου συχνά τραγουδάμε και για να μπούμε πιο βαθιά μέσα στον πόνο (με «ψυχοπομπούς» λαϊκούς τροβαδούρους όπως ο Καζαντζίδης).

Διασχίζουμε το πένθος, όπως ακριβώς συμβουλεύει η ψυχανάλυση, ώστε να καταφέρουμε κάποτε –όταν αναλωθεί ο πόνος μέσα μας– να βγούμε αποκαθαρμένοι στην ακτή του φωτός. Τότε, εκεί, θα χορέψουμε για να μαζέψουμε τα κομμάτια μας. Θα χορέψουμε για να νιώσουμε πως είμαστε ακόμα ζωντανοί, δείχνοντας στους οικείους μας και στα μέλη της κοινότητας πως μπορούν και πάλι να υπολογίζουν σε εμάς.

Ένας ακόμη λόγος, ωστόσο, που μας αρέσει να ακούμε λυπημένα τραγούδια όταν είμαστε λυπημένοι είναι και η ευεργετική επίδραση της θλίψης κάποιου άλλου (του τραγουδιστή) στην ψυχή μας. Εν είδει «πρώτης βοήθειας», μειώνει την ενοχλητική αντίθεση ανάμεσα στη δική μας διάθεση και στον «εκτός κλίματος» περίγυρο, ο οποίος αισίως μεταμορφώνεται για χάρη μας σε «συννεφιασμένη Κυριακή» υπό την επίδραση της σπαραξικάρδιας μουσικής. Έτσι, το περιβάλλον μας –με εκπρόσωπο του αρχαιοελληνικού «χορού» ή της ανθρωπότητας τον τραγουδιστή– εμβαπτίζεται στον απόηχο της θλίψης μας, γεγονός που μας βοηθά να μην παίρνουμε τόσο προσωπικά τα βάσανά μας: νιώθουμε πως αυτά εκτείνονται σε μια ευρύτερη κοινή μοίρα, τα μοιραζόμαστε με κάποιον άλλο (πόσω μάλλον όταν ο «άλλος» είναι ο δικός μας Στέλιος), και αυτή η αίσθηση είναι ήδη μια ουσιώδης παρηγοριά. Ίσως, λοιπόν, τη συννεφιασμένη Κυριακή να τη διαδεχτεί (για τη σωτηρία όλων μας!) μια ασυννέφιαστη Δευτέρα.

Ακούστε εδώ τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» –στις δεύτερες φωνές η Γιώτα Λύδια και η Μαρινέλλα:

Διαβάστε ακόμα: Εκεί που ο Τσιτσάνης έγραψε τα καλύτερα τραγούδια του.

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top