Η τηλεπερσόνα Natalie White ανφάς, Παρίσι, 2010.

Τα ματομπούκαλα γυαλιά του είναι πιο iconic και από του φίλου του Τέρι Ρίτσαρντσον. Φοράει μόνιμα δερμάτινο τζάκετ, καρό ή ξεβαμμένο τζην πουκάμισο με τέσσερα κουμπιά ανοικτά α λα Σερζ Γκενσμπούρ, χρυσό Audemars Piguet και κασκέτο του μπέιζμπολ. Το όλον ολίγο επιτηδευμένο, νωχελικό, αλλά πάντα ίδιο κι απαράλλαχτο. Πετυχημένο. Ο άνθρωπος είναι καρτούν. Είναι brand name. Διαβάζει Bataille, Blanchot, Duras και θεωρεί τον εαυτό του πνευματικό τέκνο του Σερζ. Κουστωδία του στα νυχτοπερπατήματα, ο κολλητός του André Saraiva -συχνά και ο έτερος André (Balazs)- μαζί με τα “κορίτσια” του Olympia Le Tan, Camille Bidault-Waddington, Caroline Gaimari, και την υπέροχη σύντροφό του Natacha Ramsay. Και περσόνες της μόδας απο τον Stefano Pilati ως τον Karl Lagerfeld.

Στα “κορίτσια” του αρέσει να γδύνονται μπροστά στο φακό του. Παρίσι, 2014.

Μιλάμε για τον Olivier Zahm, ένα από τα πιο επιδραστικά πρόσωπα στο χώρο της μόδας, art curator, brand consultant και εκδότη του περιβόητου, αλλά και συχνά εξαιρετικού “Purple Fashion Magazine”. Ένα εκλεκτικό μιξ από μόδα, τέχνη και σεξ (με αυτήν τη σειρά) που κυκλοφορεί δύο φορές το χρόνο, ζυγίζει δύο κιλά (είναι από ακριβό χαρτί και τίγκα στη διαφήμιση) και το αντιγράφουν όλοι. Παράλληλα, online τρέχει η μικρή μοβ (purple.fr) αυτοκρατορία του, με άρθρα, e-shop και βέβαια το άπαιχτο ημερολόγιό του, το diary, στο οποίο τα βγάζει όλα στα φόρα: Τους φίλους, τα ξενύχτια, την οικογένειά, τις εμμονές και τις αισθητικές του αναζητήσεις (το ίδιο κάνει και στο Ιnstagram).

Η Κέιτ Μος στο “Heminguay Bar”, Ritz Hotel, Παρίσι, 2008.

Η έκδοση είναι γεμάτη από το φακό της Leica του “ασπρόμαυρου” Zahm, που αναζητά διαρκώς νέα ταλέντα από τους χώρους του design, της μόδας, της μουσικής, της τέχνης και της αρχιτεκτονικήςγυρνώντας τον κόσμο είτε με την custom Triumph του είτε με αεροπλάνο. Αγαπημένος του προορισμός είναι η Νέα Υόρκη (μένει πάντα στο Standard Hotel και αλητεύει με τον Terry Richardson τα βράδια), αλλά επισκέπτεται συχνά και την Ελλάδα: φέτος ήταν στη Σέριφο, πέρυσι στην Πάτμο, πρόπερσι στην Αντίπαρο και αντιπρόπερσι στην Τήνο. Εννοείται ότι Ύδρες και Μυκόνους τις έχει φάει με το κουτάλι.

Το μοντέλο Annabele Thompson, Λονδίνο, 2008.

Λέγαμε όμως για τις φωτογραφίες του, οι οποίες είναι άλλωστε το θέμα του νέου βιβλίου. Ο Ολιβιέ είναι ένας πολύ καλός φωτογράφος. Φόρτε του τα γυμνά, καθώς είναι πατενταρισμένος ηδονοβλεψίας, αλλά και το skyline του Manhattan, τα περίεργα φυτά τη νύχτα, τα ωμά φαγητά όταν μοιάζουν με σέξι ατύχημα, οι σελέμπριτις σε κατάσταση ευθυμίας – και φαιδρότητας.

Το ευγενούς καταγωγής σουπερμόντελ της Victoria Secret Cara Delevingne στο εστιατότιο “La Fidélité “, Παρίσι, 2010.

Το Σεπτέμβριο, μερικές από τις καλύτερες εικόνες επιλέχθηκαν από τον ίδιο για τη δημιουργία ενός best of. Το αποτέλεσμα είναι το “Ο.Ζ. Diary”, στις εκδόσεις Rizzoli, με πορτρέτα καλλιτεχνών, it girls σαν την Chloë Sevigny, αλλά και selfies του Zahm.

Ο Ολιβιέ έχει πλέον κλείσει τα 50, έχει αποκτήσει και δεύτερο παιδί (τον γλυκούλη Balthus), αλλά η μοβ φλόγα μέσα του δεν πρόκειται να τον αφήσει να ησυχάσει. Το ημερολόγιο θα συνεχίσει να γράφει μέρες και νύχτες στο φακό, ως την επόμενη έκδοση.

Το “Diary” του Zahm είναι ένα εκλεκτικό μιξ από μόδα, τέχνη και σεξ (με αυτήν τη σειρά).

Δείπνο με το it girl Cloe Sevigny στο “Waverly Inn”, Νέα Υόρκη, 2011.

Η ευαισθησία του Zahm δεν περιορίζεται στα γυμνά. Του αρέσουν εξίσου τα φυτά τη νύχτα.

Η νύχτα, το Παρίσι, το ασπρόμαυρο γυμνό: Όλες εμμονές του καλλιτέχνη.

Από το opening του κλαμπ “Paul et André”, Λος Άντζελες, 2011.

Στο “Diary”, o Ζahm τα βγάζει όλα στα φόρα, σε ένα εκλεκτικό πάντρεμα. Το layout είναι του ιδίου.

Λεπτομέρεια από τη “Συλλογή Farnese” στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης.

Λήψεις έχοντας στο μυαλό του τον Bataille και τον Gainsbourg.

Σχεδόν σέλφι, Λονδίνο, 2008.

O φωτογράφος φωτογραφίζει τη φωτογράφο Sonia Sieff, Παρίσι, 2009.

Και το εξώφυλλο.

Δείτε ακόμα: Μαίρη Συναντσάκη, σέξι σε άσπρο – μαύρο.