Αυτή την περίοδο ο Paolo Sorrentino ετοιμάζει την ταινία Loro, που θα αφορά τη ζωή του Silvio Berlusconi, που για περίπου 20 χρόνια εξουσίασε τη χώρα, ως πολιτικός, επιχειρηματίας και… party animal. (Φωτογραφία: Monica Silva)

Ήρεμος, με ατάραχο βλέμμα, ανήσυχο ύφος και στυλ που δεν «φωνάζει». Τις περισσότερες φορές το ντύσιμό του μοιάζει να είναι το ίδιο: ένα απλό αλλά στυλάτο σακάκι, μονόχρωμο πουκάμισο (που στα μεγάλα κρύα καλύπτεται από ένα εξίσου απλό και μονόχρωμο πουλοβεράκι) και ένα σκούρο τζιν. Γραβάτα ή παπιγιόν; Μόνο στο κόκκινο χαλί κι αν αυτό είναι απαραίτητο. Την «μονοτονία» του στυλ του σπάει το σχεδόν πάντα ατημέλητο μαλλί του, που σου δίνει την αίσθηση ότι μόλις σηκώθηκε από το κρεβάτι, το σκουλαρίκι στο αριστερό αυτί του, που δεν το αποχωρίζεται ποτέ και ένα μεγάλο πούρο που βρίσκεται πάντα «κολλημένο» στο δεξί του χέρι.

Μια γρήγορη ματιά να ρίξεις στις φωτογραφίες του, δεν είσαι σίγουρος πώς αυτός ο άνθρωπος είναι σκηνοθέτης. Το look του Paolo Sorrentino περισσότερο θυμίζει κάτι ανάμεσα σε τρελό επιστήμονα που περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του μέσα σε ένα εργαστήριο και σε ξεχασμένο rock star της δεκαετίας του ’80, που αρνείται πεισματικά να καταλάβει ότι οι μέρες δόξες του έχουν περάσει.

Κι όμως αυτός ο εμφανισιακά απλός τύπος, με τις ακόμα πιο απλές και ήρεμες απαντήσεις στις συνεντεύξεις του, έχει καταφέρει να μας χαρίσει μερικές από τις πιο προκλητικές και όμορφες ταινίες τα τελευταία 20 χρόνια. Έχει καταφέρει να διχάσει κριτικούς και κοινό με τις δημιουργίες του, κάνοντας τους περισσότερους να αναρωτιούνται αν πρόκειται για μεγαλοφυΐα ή για έναν τύπο που περιφέρει άσκοπα την κάμερα πέρα δώθε, αποφεύγοντας το νόημα.

«Δεν έχω Twitter. Είμαι σοβαρός άνθρωπος» έχει δηλώσει. (Φωτογραφία: Monica Silva)

«Έχω μάθει στη ζωή μου να μην ασχολούμαι για το τι λέει ο κόσμος για τις ταινίες μου» είναι η απάντησή του σε όλα αυτά και συμπληρώνει: «Άλλωστε οι άνθρωποι αυτό κάνουν: έχουν άποψη για όλα».

Γεννημένος το 1970 και μεγαλωμένος στη Νάπολη, έχασε και τους δύο γονείς του όταν ήταν σε ηλικία 16 ετών. Ο κινηματογράφος και ο χώρος του θεάματος δεν ήταν ποτέ στις επιλογές του. Στα 18 αποφασίζει να σπουδάσει οικονομικά, αλλά δύο χρόνια αργότερα χάνει το ενδιαφέρον του για την επιστήμη. Ένας γείτονάς του τον πείθει να γυρίσουν ένα ένα 50λεπτο κωμικό φιλμ, με τον Sorrentino να «παίζει» τον ρόλο του σκηνοθέτη. Αυτό ήταν: κόλλησε το μικρόβιο.

«Για μένα οι ταινίες πρέπει να ανακαλύπτουν κάποιο μυστήριο. Και στην Ιταλία υπάρχουν πολλά μυστικά που συνδέονται με την πολιτική, το Βατικανό και τη μαφία».

Το 1994 γυρίζει την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, με τίτλο Un paradiso και τέσσερα χρόνια αργότερα εισβάλει στη μεγάλη οθόνη με το φιλμ The Dust of Naples – έστω κι αν ποτέ δεν πήγε να σπουδάσει σκηνοθεσία. Σταδιακά, η γειτονική χώρα αρχίζει να γνωρίζει το ανερχόμενο αστέρι της 7ης Τέχνης. Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια παρουσιάζει ταινίες και φιλμ μικρού μήκους όλα made in Italy – άλλωστε δεν έχει κρύψει τον έρωτά του για την Ιταλία και ιδιαίτερα για τη Ρώμη. «Γυρνώντας αυτή την πόλη μπορείς να ανακαλύψεις πολλά ωραία σημεία, πολύ απλά γιατί η Ρώμη είναι πανέμορφη» του αρέσει να λέει.

Ωστόσο η στιγμή που θα δει θα το άστρο του να «σπάει» τα ιταλικά σύνορα είναι το 2008. Είναι η χρονιά που θα κυκλοφορήσει το Il Divo, μια ταινία γύρω από τον πρώην πρωθυπουργό της χώρας Giulio Andreotti και θα του χαρίσει το Jury Prize στο Φεστιβάλ των Καννών. «Το φιλμ είναι μια εκδοχή μαύρης κωμωδίας του Godfather» θα δηλώσει ο Oliver Stone και ξαφνικά το όνομα του Paolo Sorrentino θα περάσει στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.

Ακολουθώντας τη μόδα της εποχής, θα κάνει το πέρασμά του από τη μικρή οθόνη με το προκλητικό The Young Pope, μια σειρά που έκανε το Βατικανό να βγάλει σπυριά από τα νεύρα του. (Φωτογραφία: Gianni Fiorito)

Στα 38 του χρόνια ο Sorrentino θεωρείται ο πλέον επιτυχημένος Ιταλός σκηνοθέτης, ενώ τα μεγάλα στούντιο του Hollywood θα αρχίσουν να του ρίχνουν κλεφτές ματιές. Από εκεί και πέρα ο δρόμος μοιάζει να έχει ανοίξει. Το 2011 κυκλοφορεί την πρώτη του αγγλόφωνη ταινία This Must Be the Place με τον Sean Penn, δύο χρόνια αργότερα έρχεται το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας με το La grande bellezza, ενώ το 2015 επιστρέφει στα αγγλικά, έχοντας δίπλα του τους Michael Caine, Harvey Keitel και Rachel Weisz για το φιλμ Youth.

Ακολουθώντας τη μόδα της εποχής, θα κάνει το πέρασμά του από τη μικρή οθόνη με το προκλητικό The Young Pope, μια σειρά που έκανε το Βατικανό να βγάλει σπυριά από τα νεύρα του. Ωστόσο το project που ταλανίζει το μυαλό του Sorrentino είναι άλλο: ο Silvio Berlusconi.

«Δεν με ενδιαφέρει ο πολιτικός Berlusconi, αλλά ο άνθρωπος πίσω από την πολιτική». (Φωτογραφία: Monica Silva)

Ο γνωστός δημιουργός σκέφτεται εδώ και χρόνια να γυρίσει την ταινία Loro, που θα αφορά τον ισχυρό άνδρα της Ιταλίας, που για περίπου 20 χρόνια εξουσίασε τη χώρα, ως πολιτικός, επιχειρηματίας και… party animal. Φυσικά όταν οι προθέσεις του έγιναν γνωστές, η εταιρία Medusa που τον είχε χρηματοδοτήσει στο παρελθόν αλλά ελέγχεται από τον Berlusconi ανακοίνωσε ότι δεν θα τον βοηθήσει σε αυτό το project. Ο Sorrentino σκέφτηκε αρχικά να μην προχωρήσει, αλλά πριν από λίγους μήνες άλλαξε άποψη.

«Για μένα οι ταινίες πρέπει να ανακαλύπτουν κάποιο μυστήριο. Και στην Ιταλία υπάρχουν πολλά μυστικά που συνδέονται με την πολιτική, το Βατικανό και τη μαφία» δήλωσε στο BBC. Άλλωστε ο στόχος του δεν είναι να δείξει τον πολιτικό Berlusconi, αλλά «τον άνθρωπο πίσω από την πολιτική». Και αυτό σίγουρα δεν θα αρέσει στον -πλέον- 81χρονο Ιταλό, καθώς η ζωή του κρύβει πολλές ροζ στιγμές.

Όσο, το κατά πόσο η νέα του δουλειά θα απογειώσει ακόμα περισσότερο τη φήμη του, είναι κάτι που δεν τον απασχολεί. «Δεν πιστεύω ότι είμαι διάσημος. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που ασχολήθηκα με τη σκηνοθεσία, για να μένω πίσω από τα φώτα και τις κάμερες».

 

Διαβάστε ακόμα: Μιλτιάδης Φιορέντζης – «Οι “Δαιμονισμένοι” του σήμερα είμαστε όλοι μας»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top