«Το 2031, ουδείς γεννημένος πριν το 1995 θα έχει το δικαίωμα να αναρωτηθεί: “Γιατί τότε, το 2011, δεν σώθηκε η χώρα;”. Διότι η απάντηση θα είναι απλή: “Επειδή δεν την έσωσες εσύ. Επειδή καθένας περίμενε κάποιον άλλον να τη σώσει”», γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης.

Το πρωί της 2ας Ιουνίου 2031, όσοι ανοίξουν τη σελίδα capital.gr σίγουρα θα βρεθούν σε ένα διαφορετικό γραφιστικό και τεχνολογικό περιβάλλον. Δεν γνωρίζω πώς θα ’ναι· το μόνο σίγουρο με την τεχνολογία είναι ότι εκπλήσσει διαρκώς. Το δεύτερο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να κουβεντιάζουν. Το ερώτημα είναι τι θα λένε τότε για τη σημερινή κρίση και κυρίως για την αντιμετώπισή της.

Το 2031, λοιπόν, θα έχουμε δυο εναλλακτικά σενάρια να συζητήσουμε. Μπορούμε να κουβεντιάζουμε και να αναρωτιόμαστε γιατί το 2011 δεν κάναμε όσα έπρεπε και φτάσαμε στην καταστροφή ή μπορεί να συζητάμε την «ελληνική εμπειρία» (the Greek experience): πώς αλλάζει και σώζεται μια χώρα, η οποία πολλοί θεωρούσαν ότι δεν μπορεί να σωθεί και κάποιοι νόμιζαν ότι δεν αξίζει να σωθεί.

Στη συζήτηση θα συμμετέχουν και κάποιοι που γεννήθηκαν το 2000. Θα ρωτούν –όπως θα έχουν κάθε δικαίωμα– καθέναν από τους παλιότερους τι έκαναν αυτοί για να σώσουν τη χώρα. Θα ζητούν –όπως επίσης έχουν κάθε δικαίωμα– ευθύνες ή θα απονέμουν εύσημα. Δεν θα είναι οι ξένοι αυτοί που θα ζητούν ευθύνες. Δεν θα είναι οι Γερμανοί. Θα είναι τα παιδιά μας. Οι μόνοι αθώοι.

«Κανείς γεννημένος πριν το 1985 δεν έχει το δικαίωμα να ρωτά “πού πήγαν τα λεφτά;”».

«Ελπίζω ότι τότε, το 2031, θα έχει αλλάξει τουλάχιστον αυτό. Θα έχουμε σταματήσει να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας…». Με αυτές τις λέξεις –με αυτήν την ελπίδα– τελειώνει το παρόν κείμενο, καταληκτήριο του βιβλίου «Κρίση και Ακρισία».

Και σήμερα μόνο τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να ρωτούν «πού πήγαν τα λεφτά;». Εμείς, προς το παρόν, τα κοροϊδεύουμε. Λέμε σ’ αυτούς που θα πληρώσουν τα χρέη μας ότι τα έφαγαν οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι αγορές, ο καπιταλισμός, ο κακός ο λύκος. Χωρίς να αποκλείω κανέναν –ούτε καν τον κακό λύκο– από το προηγούμενο φαγοπότι, ξέρω ότι εγώ – ο πενηντάρης– δεν έχω το δικαίωμα να ρωτώ πού πήγαν τα λεφτά. Όχι γιατί τα έφαγα, αλλά διότι ως πολίτης πρέπει να ξέρω κάθε μέρα πού πάνε τα λεφτά. Εκτός αν δηλώσω ιδιώτης με την αγγλική σημασία του όρου· δηλαδή ηλίθιος.

Κανείς λοιπόν γεννημένος πριν το 1985 δεν έχει το δικαίωμα να ρωτά «πού πήγαν τα λεφτά;». Ξέρει, ή τουλάχιστον όφειλε να ξέρει, διότι σε μια δημοκρατία το υψηλότερο αξίωμα είναι του πολίτη. Αυτός πρέπει να ελέγχει κάθε δεκάρα που ξοδεύει το κράτος. Πρέπει, ως πολίτης, να ξέρει ότι αν δεν προσέχει τα λεφτά του, δεν πρόκειται να τα προσέξει ο υπάλληλός του, ο πολιτικός. Πρέπει να γνωρίζει επίσης ότι όλοι οι πολιτικοί, όλου του κόσμου, ρέπουν –τι πιο φυσικό;– προς τη σπατάλη. Απλώς, σε άλλες χώρες, υπάρχει η Κοινωνία Πολιτών που τους φρενάρει. Στην Ελλάδα, δεν έλειψαν οι νοικοκύρηδες πολιτικοί. Απλώς εξελέγησαν οι άλλοι. Και όχι μόνο εξελέγησαν, τους δώσαμε το ελεύθερο να ξοδεύουν κατά το δοκούν. Και όχι μόνο τους δώσαμε το ελεύθερο, τους πιέζαμε να ξοδέψουν περισσότερα, κάθε φορά που αναρωτιόμασταν «μα πού είναι το κράτος;».

«Στην Ελλάδα, δεν έλειψαν οι νοικοκύρηδες πολιτικοί. Απλώς εξελέγησαν οι άλλοι».

Κατά τον ίδιο τρόπο, λοιπόν, το 2031, ουδείς γεννημένος πριν το 1995 θα έχει το δικαίωμα να μπει στο capital.gr και να αναρωτηθεί: «Γιατί τότε, το 2011, δεν σώθηκε η χώρα;» Διότι η απάντηση θα είναι απλή: «Επειδή δεν την έσωσες εσύ. Επειδή καθένας περίμενε κάποιον άλλον να τη σώσει. Και αυτός ο άλλος ήθελε να αλλάξουν όλα, εκτός –φυσικά– από τα κεκτημένα του». Ελπίζω ότι τότε, το 2031, θα έχει αλλάξει τουλάχιστον αυτό. Θα έχουμε σταματήσει να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας…

capital.gr, 2.6.2011

 

// Από το βιβλίο του Πάσχου Μανδραβέλη «Κρίση και Ακρισία – 65 κείμενα για μια ταραγμένη δεκαετία», εκδόσεις Παπαδόπουλος, Οκτώβριος 2017. Το κείμενο που φιλοξενεί η στήλη κλείνει την έκδοση (σελ. 267) και έχει τίτλο «Ένα πρωινό του 2031» και υπέρτιτλο «Σαν επίλογος».

 

Διαβάστε ακόμα: Στάθης Καλύβας – «Ποιο είναι το ειδικό βάρος της αρχαίας Ελλάδας;»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top