«Δεν εισήχθην στο πανεπιστήμιο, συμβάν το οποίο με συνεκλόνισε εις τέτοιον βαθμόν ώστε μετά τη αποτυχίαν επεδόθην λυσσαλέως στην απόκτηση πτυχίων».

Αξιότιμε κ. Αρχισυντάκτα,

Σας ευχαριστώ θερμώς για την τιμή την οποία μου κάνετε να με καλέσετε να συμβάλλω στη στήλη την οποία διατηρείτε στο περιλάλητο “Andro”, το οποίο και μεσούντος του χειμώνα προκαλεί συνειρμούς θερινών διακοπών στο νησί των καπεταναίων. Εκεί, ενθυμούμαι, είχαμε παραθερίσει με τον πρώην σύζυγό μου προ δεκαετίας με σκοπό την σύσφιξη των σχέσεων και την αποφυγή του διαζυγίου. Εις μάτην. Κάποτε οι Κυκλάδες εξαντλήθησαν, αλλ’ όμως ο κίνδυνος δεν απεσοβήθη.

Δίχως να χρονοτριβώ περαιτέρω θα απαντήσω ευθύς αμέσως και απερίφραστα στο ερώτημά σας, ήτοι ποιο βιβλίο μού άλλαξε τη ζωή.

Η Ιστορία Δέσμης. Μάλιστα, κ. Αρχισυντάκτα. Το εν λόγω σχολικό εγχειρίδιο, ένα κατά γενική ομολογία κακογραμμένο συμπίλημα, το οποίο εκτεινόταν από τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους -και έθνους τολμώ να προσθέσω- έως και την συντριβή του μεγαλοϊδεατισμού στους λιμένας της Μικράς Ασίας έμελλε να μεταβάλλει τον βίον μου δια παντός.

«Η υπογράφουσα αδυνατεί να αποστηθίσει ακόμα και κορυφαίας φράσεις διανοουμένων τους οποίους υπολήπτεται δεόντως. Πόσο δε μάλλον εδάφια ολάκερα του επαχθούς πονήματος».

Σε εκείνα τα χρόνια, η αποστήθιση εθεωρείτο μεγίστη αρετή δια το εκπαιδευτικό μας σύστημα, οπότε οι τριτοδεσμίτισσες -και οι ελάχιστοι άρρενες της Γ΄Δέσμης, οι μόνοι εντέλει που έκαναν καριέρες, οι άλλες πιάστηκαν στα δόκανα της τεκνοποιίας και της πατριαρχίας- επιδίδοντο ασμένως στην επάρατον “παπαγαλίαν”.

Η φρίκη μου ήτο απερίγραπτος άμα τη προετοιμασία για τις πανελλαδικές. Επί τη ευκαιρία τότε ακόμα, ήτοι στα μέσα της δεκαετίας του ’90, αποκαλούσαμε τις εν λόγω εξετάσεις πανελλήνιες καθώς δεν είχαμε αλλοδαπούς ανάμεσά μας. Ύστερα άνοιξαν τα ελληνοαλβανικά σύνορα, μπάσαμε φθηνά εργατικά χέρια, αλλά δεν αναμέναμε πως θα κάνουν και απογόνους που θα φοιτούν στα σχολεία μας!

Επανερχόμενη στο θέμα μας, οι υποψήφιοι δια τας νομικάς, φιλοσοφικάς και παιδαγωγικάς σχολάς της επικράτειας αρίστευαν απομνημονεύοντας κατά γράμμα και σημείο στίξεως το προαναφερθέν σύγγραμμα. Αντιθέτως η υπογράφουσα αδυνατεί να αποστηθίσει ακόμα και κορυφαίας φράσεις διανοουμένων τους οποίους υπολήπτεται δεόντως. Πόσο δε μάλλον εδάφια ολάκερα του επαχθούς πονήματος.

Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω δεν εισήχθην στο πανεπιστήμιο, συμβάν το οποίο με συνεκλόνισε εις τέτοιον βαθμόν ώστε μετά τη αποτυχίαν επεδόθην λυσσαλέως στην απόκτηση πτυχίων, ώστε σήμερα απαριθμώ τέσσερα και πάλι εκπλήρωση δεν αισθάνομαι.

Όμως, η συνάντηση με το μοιραίο βιβλίο Ιστορίας και η συνακόλουθη συντριβή, μας έδωσε επιπλέον ώθηση στη συσσώρευση πολιτισμικού κεφαλαίου, πέραν των ως άνω τυπικών προσόντων. Διότι όπως ορθά εξήγησε ο Πιέρ Μπουρντιέ στους Κληρονόμους, το πολιτισμικό κεφάλαιο ουδόλως εξαντλείται εις ακαδημαϊκούς τίτλους, αλλ’ εκτείνεται από τη χρήση της γλώσσας ίσαμε την κατοχή έργων τέχνης. Επί τη ευκαιρία μας θλίβει κι ενίοτε μας εξοργίζει η ασύδοτη επίδειξη πολιτισμικού κεφαλαίου από ορισμένους νεόπλουτους του είδους, αλλά προτιμούμε να τους αγνοούμε εξίσου επιδεικτικά.

Εκ τότε, όποτε ακούμε το μνημειώδες άσμα “Ιστορία μου, αμαρτία μου, λάθος μου μεγάλο, εισ’ αρρώστια μου μες στα στήθια μου και πώς να σε βγάλω”, μαντεύετε πού πηγαίνει το μυαλό μας.

ΤΕΛΟΣ Α’ ΜΕΡΟΥΣ

Σκάρωνα ρίμα από εννιά χρονών. Μετά διάβασα το Πούσι και το Μαραμπού του Νίκου Καββαδία. Ντράπηκα και πέρασα στον ελεύθερο στίχο. Έγραφα για περίπου είκοσι χρόνια. Έπειτα διάβασα το “Του κανενός το ρόδο” του Παούλ Τσελάν. Ντράπηκα και σταμάτησα να γράφω ποιήματα. Αναμένω να επαναληφθεί με την πεζογραφία και το θέατρο.

ΤΕΛΟΣ Β’ ΜΕΡΟΥΣ

 

// Η Πέλα Σουλτάτου γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης και ζει στην Αθήνα.  Έχει κάνει σπουδές στην Κοινωνιολογία και τη Δημόσια Υγεία και απέκτησε τον διδακτορικό της τίτλο στις Επιστήμες της Αγωγής από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Διδάσκει στην ανώτατη εκπαίδευση και εργάζεται στη Δημόσια Διοίκηση. Το τελευταίο της βιβλίο «Ανάποδες στροφές» (2019) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. 

 

Διαβάστε ακόμα: Γιάννης Γορανίτης: Έτσι ταυτίστηκα με τον «Φύλακα».

 

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top