«Μικρό παιδί συνέβαινα σ’ ένα δωμάτιο χωρίς λέξεις». (Pilar López Báez, «El soñador»).

Γιώργος Κ. Ψάλτης, «Στο δωμάτιό μου»

Μικρό παιδί συνέβαινα σ’ ένα δωμάτιο χωρίς λέξεις
και μια φορά ζωγράφισα κόκκινο τον ουρανό και γαλανό τονήλιο
κιέβαλα τον κόσμο αυτόν σε στρογγυλή κορνίζα
και ονειρεύτηκα έναν αετό που κυνηγούσε φίδια
κιείχε παντού σιτάρι και μόνο μια στιλπνή ντομάτα
και ξύπνησα στον ορίζοντα κιείδα τον ήλιο κόκκινο ψεύτη
κιείπα στο μικρό παιδί «τώρα πάει να κοιμηθεί»
και με ρώτησε για τη Σελήνη
και τούπα «είναι όμορφη θεά εδώ και γέρος κουρασμένος σε άλλα μέρη»
και τούδειξα την Πούλια καθώς την προσπερνούσε τρομαγμένη
κι έψαχνε στην πίσω θάλασσα τον Αυγερινό
και μούπε «δεν καταλαβαίνω» και τούπα
«τότε δεν έχει ποτέ συμβεί»

(Από τη συλλογή «Μη σκάψετε παρακαλώ εδώ είναι θαμμένος ένας σκύλος», εκδ. Ίκαρος, 2011)

 

* Οι ποιητές ανθολογούνται κατά αλφαβητική σειρά.

 

Διαβάστε ακόμα: Οι ποιήτριες για τις παιδικές τους κούκλες.

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top