«δεν έχεις φωνή, ψυχή μου, ν’ ακουστεί,/ για ν’ ακούσεις στης νύχτας το φέγγος/ υπερούσια λόγια, ψυχή μου, δεν τοίμασες». (Edgar Degas, «Melancholy»).

Ζωή Καρέλλη, «Παραμονή της Γέννησης – 2»

Δάκρυα εμποδίστε μου το βλέμμα.
Δάκρυα κλείστε μου τα μάτια.
Δάκρυα σκοτίστε μου το κοίταγμα.

Ψυχή χτυπημένη,
νικημένη απ’ τον ίδιον εαυτό μου,
ψυχή μου αφανισμένη απ’ το βάρος,
του ανθρώπινου σώματος δύσκολο βάρος,
δεν έχεις φωνή, ψυχή μου, ν’ ακουστεί,
για ν’ ακούσεις στης νύχτας το φέγγος
υπερούσια λόγια, ψυχή μου, δεν τοίμασες
συνοδεία αγγέλων στη νύχτα του σκότους δεν τοίμασες,
συνοδεία μέσ’ τη νύχτα για σένα δεν τοίμασες.
Σωπαίνεις και δεν ακούς
τη φωνή της έναστρης νύχτας ακόμα,
κινούνται τάστρα, το φέγγος κινείται
ιώδες και μαύρο, γαλάζιο,
κινούνται τακίνητα πάντα ακόμα,
ψυχή μονάχη, δίχως φωνή
παραμένεις, δίχως ακοή περιμένεις ακόμα
δεν έχεις φωνή να φωνάξεις
τον εαυτό σου στους άλλους
ανάμεσα να χαθείς, να βρεθείς
να μην είσαι μονάχη, ψυχή μοναχή.

 

(Από τη συλλογή «Πορεία», εκδ. Πυρσός, 1940. Περιλαμβάνεται επίσης στη συγκεντρωτική έκδοση «Τα ποιήματα της Ζωής Καρέλλη – Τόμος πρώτος», Οι εκδόσεις των Φίλων, 1973.)

 

Ακούστε: Corelli: Concerto grosso In G Minor, Op.6, No.8, MC 6.8 «Fatto per la Notte di Natale» – 1. Vivace – Grave – Allegro.

 

Στην επόμενη σελίδα: «Πόσο ωραία λένε τα κάλαντα!».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top