Οι ποιητές μας για την Κίρκη

«αν και γύρω ο τόπος βρίθει αγρίων ζώων / των μεταμορφωμένων συντρόφων δηλαδή εμένα του ίδιου / ο σύντροφος είσαι εσύ / τα πάθη του δεν είναι παρά τα προηγούμενα / ή τα επόμενα δικά σου». (Kevin Nichols, «Circe-2»)

Φοίβη Γιαννίση, «Κίρκη I»

για την Barbara Köhler

Κίρκης δ’ ένδον άκουον αειδούσης οπί καλή,
ιστόν εποιχομένης μέγαν άμβροτον, οία θεάων
λεπτά τε και χαρίεντα και αγλαά έργα πέλονται.

Οδύσσεια, 10, 121-123

Στη μακριά αυτή πορεία
όπου η βάρκα σκιρτούσε στο νερό
όταν είχες βρει νόμιζες τον δικό σου προορισμό
πως έπεσες δεν είχες καταλάβει
στης μάγισσας τον αόρατο ιστό
έπλεκε και έπλεκε η μάγισσα
υφαίνοντας τραγουδούσε με την φωνή
καθώς από μακριά
γοητευμένος
και γοητευμένη
ξετύλιγες τον δρόμο της συναντήσεως
και η συνάντηση είναι βεβαίως αιφνίδια
τα πρόσωπα αλλοπαρμένα
αν και γύρω ο τόπος βρίθει αγρίων ζώων
των μεταμορφωμένων συντρόφων δηλαδή εμένα του ίδιου
ο σύντροφος είσαι εσύ
τα πάθη του δεν είναι παρά τα προηγούμενα
ή τα επόμενα δικά σου
νομίζεις πως η βάρκα σου αναπηδά
εκστατικά τινάζεσαι στο ωραίο σκαρί
αλλά από τον βυθό σου γνέφουν οι πνιγμένοι
αυτοί που δεν βλέπεις παρά στα όνειρα
σε εφιάλτες καταβάσεων
σου γνέφουν παίρνουν την μορφή
παίρνουν ακόμα την φωνή
γυναικών
αλλά είναι αυτοί και είσαι εσύ αυτοί
είναι αυτοί ψάρια και είναι αυτοί το γέρμα του ήλιου
και είναι αυτοί το γέλιο του και η ανατολή του
και είναι αυτοί κάθε μορφή που συναντάς
άγγελος λέξεων
ξένος άγγελος και δικός σου
ενώ η βάρκα προχωρά προς του νέου ερωμένου
το σπίτι
χαρά και ευτυχία γεμίζοντας
το στήθος
έχεις σαγηνευθεί απ’ την φωνή
αυτή θα σε εκτοπίσει εκμηδενίσει εξορίσει
δεν θα σου αφήσει παρά μόνο
την ελπίδα στο βάθος του πίθου
καθώς τη νύχτα θα γυρνάς και θα γυρνάς
ξεκολλώντας το βλέμμα από την μυρωδιά της
την ελπίδα πως ό,τι συνέβη δεν είναι
μαζί με τα ναυάγια και τα λείψανα
παρά αόρατες πράξεις μίας φαντασίας
όπως οι μάχες και τα ταξίδια
και οι πάντα νέες αλλόκοτες συναντήσεις

                                                                                             Βόλος, 28/10/07

(Από τη συλλογή «Ομηρικά», εκδ. Κέδρος, 2009)

Στην επόμενη σελίδα: «Ήμουν άραγε εγώ που αποκοίμιζα με θέλγητρα και βοτάνια;»

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

TAGS :
Ημέρα της Γυναίκας Κίρκη ποιήματα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook