«σκότωνε τα πουλιά του Μίλτου του Σαχτούρη/ όμως εκείνα/ δεν σώνονταν, τις νύχτες τον βασάνιζαν».

Σωτήρης Σαράκης, «Παραλογή»

Ήταν σπουδαίος κυνηγός
κάθε πρωί
έπαιρνε ένα ντουφέκι, ανέβαινε στους λόφους
κατέβαινε στις σκιερές χαράδρες
άνοιγε ένα βιβλίο, σημάδευε και σκότωνε

σκότωνε τα πουλιά του Μίλτου του Σαχτούρη
όμως εκείνα
δεν σώνονταν, τις νύχτες τον βασάνιζαν
κατάτρωγαν τις σάρκες του κι ας ήταν
κυνηγός καλός, αλάθευτο ντουφέκι
κι ας τα σκότωνε
όλη τη μέρα αλύπητα

δε σώνονταν γιατί δεν ήταν μέσα στο βιβλίο
ήταν τ’ απαίσια πουλιά μέσα στον ίδιο
μέσα στον ίδιο τον καλό τον κυνηγό.

 

(Από τη συλλογή «Τα αιφνίδια άστρα», εκδ. Καστανιώτη, 1997)

 

Στην επόμενη σελίδα: «Τρέμει η ψυχή μας, Μίλτο».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top