Οι ποιητές μας για την παραλία

«και έτσι που το φως του ηλίου ήταν τόσο διάφανο, / το παιδάκι σηκώθηκε και προχώρησε προς τη θάλασσα / ώσπου χάθηκε». (Patti Claassen, «Boy on Beach»).

Γιώργος Μαρκόπουλος, «Σε μια παραλία το 1960»

Σε μια παραλία το 1960 καθόταν μια οικογένεια.
Η μητέρα, ο πατέρας και το παιδί.
Ήταν Ιούλιος, Κυριακή πρωί,
και έτσι που το φως του ηλίου ήταν τόσο διάφανο,
το παιδάκι σηκώθηκε και προχώρησε προς τη θάλασσα
ώσπου χάθηκε.

Γι’ αυτό είναι που από τότε στο βάθος του ορίζοντα
επιπλέει ένα άσπρο καπελάκι με μαύρη κορδέλα
και ταξιδεύει, ταξιδεύει σαν βαρκούλα.

(Από τη συλλογή «Η ιστορία του ξένου και της λυπημένης», εκδ. Υάκινθος, 1987. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Γιώργος Μαρκόπουλος, Ποιήματα 1968-2010», εκδ. Κέδρος, 2014.)

Στην επόμενη σελίδα: «θα σκοτεινιάσει ο ουρανός στην παραλία».

1 2 3 4 5

TAGS :
θάλασσα Ποίηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook