Λένα Καλλέργη, «Νηοπομπή»
Υπάρχει πάντοτε ένα πλοίο
στο βάθος των συλλογισμών μας.
Ένα που θα μας έπαιρνε μακριά
ένα που θα έφερνε γαλήνη.
Η εικόνα του ολόκληρη λείπει.
Η πορεία του άγνωστη.
Μέχρι να το διακρίνουμε
όλο και απομακρύνονται
τα καράβια των θρύλων:
Η Αργώ, η Μέδουσα
η Νίνια, η Πίντα, η Σάντα Μαρία
η Πάραλος, ο Ιπτάμενος Ολλανδός
το Καράβι του Δάσους
η σχεδία του Ροβινσώνα, ο Ναυτίλος,
η Συρακουσία, ο Τιτανικός
του Κουστό η Καλυψώ
και η Κιβωτός, αργή και αγέρωχη,
σε πέρας φέρνοντας ξανά
τον διπλό προορισμό της.
Να μην πνιγεί.
Να πηγαίνει.
(Από τη συλλογή «Περισσεύει ένα πλοίο», εκδ. Γαβριηλίδης, 2016)
* Οι ποιητές ανθολογούνται κατά ηλικιακή σειρά.
Διαβάστε ακόμα: «Οι ποιητές μας για το δελφίνι»