Οι ποιητές μας για το πλοίο

«ξημερώνει / το Αγγέλικα προς αναχώρηση / τελείωνε η επιβίβαση / (Πειραιάς / 12 Ιουλίου του ’53)». (Κωνσταντίνος Βολανάκης, «Αναχώρηση από Πειραιά στην Τήνο»)

Κώστας Μαυρουδής, «ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ή Έλεγχος σε επιβάτη με υπερμετρωπία»

Πολύ πρωί ακόμα
χλιαρό αεράκι
θα ακολουθούσε ζέστη
αρχίζοντας διαφορετικά
ξημερώνει
το Αγγέλικα προς αναχώρηση
τελείωνε η επιβίβαση
(Πειραιάς
12 Ιουλίου του ’53)
ανοιχτές εφημερίδες
μικροπωλητές
δυο άνδρες αιφνιδίως στην πρυμναία σκάλα
(ο ένας στο πουκάμισο «Ματσάγγου Ελαφρά»)
Να περιμένετε!        είπαν
Εδώ;        είπε εκείνος
Κάτω από την τέντα        στο κατάστρωμα
και αμέσως χαμηλόφωνα (σαν εμπιστευτικά)
Ταυτότητα!

στην τσέπη δεξιά       στην άλλη απέναντι
στο παντελόνι
άνοιξε τη βαλίτσα
οι πιτζάμες
το τσίγκινο αυτοκινητάκι του μικρού χωρίς κουτί
(να εξοικονομήσει χώρο)
κύλησε προς την κουπαστή
για την ακρίβεια έφευγε αργά
στην κλίση που έχει το κατάστρωμα
οι χαώδεις φάκελοι στο τέλος
Οι ακτινογραφίες μου!        είπε γονατισμένος
Από την επαρχία
για εξετάσεις        είπε
τις έδωσε σαν να ήταν εκείνο που δεν έβρισκε·
μια ώρα πριν ανύποπτος στο πρόγευμα
(οι φρυγανιές του ράγιζαν με το μαχαίρι
και το παγωμένο βούτυρο)
βεντάλιες
φώναξε ένα παντελόνι
με άσπρα μυτερά παπούτσια και τιράντες
Να ψάξω ακόμα        είπε
(τα μάτια του τεράστια πίσω απ’ τους φακούς)
εκείνοι ήθελαν να γελάσουν, ίσα που κρατιόνταν να μη
γελάσουν, τον άφηναν να ψάχνει (για τον παράνομο μη-
χανισμό, σκέφτηκε όσο πιο αθόρυβα μπορούσε). Χωρίς
ταυτότητα, είπε ο βλοσυρός πιο βλοσυρός και έβγαλε το
καπέλο για να ξύσει το κεφάλι του, αυτός μπροστά απ’
τη βαλίτσα σε στάση προσοχής, ήδη στο μέτωπό του
έλαμπαν μικροί κόμποι ιδρώτα, ενώ οι τελευταίοι επι-
σκέπτες κατέβαιναν προσεκτικά τη σκάλα
και στο σημείο αυτό
λίγο πριν ολοκληρωθεί η παρωδία
το ποίημα μένει επιφυλακτικό·
μοιάζω με αντίγραφο λέει
σίγουρα ήταν αλλιώς η ημέρα του ’53·
αυτοί που περνούν απ’ την εικόνα
είχαν σπίτι και παρελθόν
άκουγαν κάτω απ’ τον ήλιο τη φωνή τους·
γύρω τους άλλαζαν οι εποχές·
τους τρόμαζε
(όπως συμβαίνει πάντα)
η ανάμνηση και η λέξη Τέλος

(Από τη συλλογή «Τέσσερις εποχές», εκδ. Κέδρος, 2010)

Στην επόμενη σελίδα: «Και να σαλπάρουν με βουή».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

TAGS :
καλοκαίρι πλοία ποιήματα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook