Οι ποιητές για το αυτοκίνητο

«Οδηγός σοβαρός στην άκρη των χειλιών του». (L. Kelen, «TT Driver 2008»)

Κωστής Γκιμοσούλης, «Με το Austin A-30 του πατέρα μου»

Πώς χώρεσαν τα παλιά φτερά του
μες στο κάθισμα;
Το κεφάλι μου στον ώμο του ακουμπισμένο.
Το δεξί αυτί του μια ωοθήκη ζάχαρης.
Καμπύλες οδηγεί.
Οδηγός σοβαρός στην άκρη των χειλιών του.
Η πρώτη ταχύτητα αυστηρή και γρήγορη.
Προς τα πίσω η δεύτερη.
Η τρίτη αρσενική.
Η τέταρτη αναπαύεται κοντά στο γόνατό του.
Ακούω για μια στιγμή
της μηχανής τη σφήκα.
Στο πίσω τζάμι φεύγουν δέντρα.
Ο δρόμος φεύγει σαν πολλά φορέματα.
Η βέρα του γυαλίζει στο βολάν.
Τσιγάρο ανάβει –χάνομαι στον ουρανό
του αυτοκινήτου.
Ο αυχένας του είναι διαφανής.
Βλέπω τις πολλαπλές του σκέψεις
πριν τη δύσκολη στροφή.
Δεν ξέρω πια γιατί μισώ.
Στον καθρέφτη το βλέμμα του
σπασμένο δάσος.

(Από τη συλλογή «Το στόμα κλέφτης», εκδ. Κέδρος, 1986)

Στην επόμενη σελίδα: «Δεν ήμουνα εγώ στο κίτρινο ταξί».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

TAGS :
αυτοκίνητο έλληνες ποιητές Ποίηση

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook