Θανάσης Χατζόπουλος, «Τζιτζίκια σε ελαιώνα»
Συντονισμένος στη συχνότητα του θέρους
Ο τζίτζικας, όχι θέρους ραστώνης
Αλλά μιας έντασης που σπάει τα κλαδιά
Φρυγμένος τόπος
Περνάει από τη στάχτη στο ασήμι
Της ελιάς το μήνυμά του
Τεντώνοντας από κλαδί σε κλαδί
Σαν σε τεράστια έλυτρα
Το σύμπαν
Κουφός να παίζει και μέσα στη θερμότητα
Της μεσημβρίας να πάλλονται
Και εύρυθμες να χάνονται οι μουσικές του
(Από τη συλλογή «Πρόσωπο με τη γη», εκδ. Γαβριηλίδης, 2012)
Στην επόμενη σελίδα: «Όνειρο θερινής μεσημβρίας».