Οι νέες ποιήτριες για την άνοιξη

«Ποιος να είναι φέτος ο νεκρός. / Ίσως ο πρώτος έρωτας. / Πιστεύει πλέον μόνο στους Ινδιάνους / και σε θυμάται σαν πικρό φιλί». (Φωτογραφία: Μόνικα Κρητικού)

Λένα Καλλέργη, «Λιτανεία της άνοιξης»

Κάθε χρόνο στον Επιτάφιο,
δεν ξέρεις ποιον μπορείς να συναντήσεις.

Ποιος να είναι φέτος ο νεκρός.
Ίσως ο πρώτος έρωτας.
Πιστεύει πλέον μόνο στους Ινδιάνους
και σε θυμάται σαν πικρό φιλί.

Ίσως το ζεύγος των παλιών καθηγητών
εκείνη άντρας, εκείνος γυναίκα
τα παιδιά τους χαμένα
μακριά από αμφίβια τελετουργικά.

Γυαλίζουν τ’ αναθήματα κι οι ευλαβείς
που διατηρούν το σώμα μυρωμένο.
Παιδικοί φίλοι γερνούν ξαφνικά
μπροστά στα μάτια σου.
Είσαι πάντα πιο λίγος
και περισσεύεις του νεκρού.

Τι θεία ισορροπία.
Πριν αγριέψει ο φόβος, τον στολίζουν.
Παρασκευή σημαίνει
πως δεν είναι ντροπή να πεθαίνεις.

Δεν είναι ο θάνατος ντροπή.
Εκτός αν σε κηδεύουν κάθε χρόνο
μες στα κορμιά, και με θυσία τόσα λουλούδια
επειδή ανασταίνεσαι.

(Από τη συλλογή «Περισσεύει ένα πλοίο», εκδ. Γαβριηλίδης, 2016)

Στην επόμενη σελίδα: «Άμα δαγκώσει η Άνοιξη τη λαμαρίνα».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

TAGS :
άνοιξη ποιήματα ποιήτριες

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook