Χάρης Βλαβιανός, «Ο Μπάιρον λίγο πριν, λίγο μετά»
Αν για τη νιότη σου θρηνείς γιατί να ζεις;
Εδώ είναι η γη του ένδοξου θανάτου!
Όρμα στη μάχη, δώσε δίχως δισταγμό
Την τελευταία σου πνοή εδώ κάτω!
Ζήτα – εύκολο να ζητάς, όχι να βρεις –
Τάφο στρατιώτη, τον καλύτερο για σένα
Ύστερα κοίτα γύρω, διάλεξε το χώμα
Όπου θα γείρεις για ν’ αναπαυτείς.
«Σήμερα κλείνω τα τριάντα έξι», Μεσολόγγι, 22 Ιανουαρίου 1824
[Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός]
«Ποιος θα έγραφε,
αν είχε κάτι καλύτερο να κάνει»,
είπε ο Λόρδος στον Έλληνα υπηρέτη του,
καθώς από το στενό παράθυρο
του ετοιμόρροπου σπιτιού του
κοίταζε τα στίφη των Οθωμανών
να συγκεντρώνονται γύρω από τα τείχη της πόλης.
Είχε μόλις ολοκληρώσει
την πρώτη στροφή του ποιήματος
που έμελλε να ’ναι το τελευταίο του.
Τη μέρα εκείνη έκλεινε τα τριάντα έξι.
Τρεις μήνες αργότερα
ο ξένος διχασμένος τόπος
που είχε επιλέξει για πατρίδα του,
θα του χάριζε αυτό που ποθούσε:
θάνατο αντάξιο του ονόματός του,
έξοδο ηρωική από την αφόρητη πλήξη της poesie.
(Από την ποιητική συλλογή του Χάρη Βλαβιανού «Αυτοπροσωπογραφία του λευκού», που θα κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο από τις εκδόσεις Πατάκη)
Στην επόμενη σελίδα: «Η θεία ουσία του λόρδου ποιητή».