Οι ποιητές μας για ένα κορίτσι τον Απρίλιο 
Οι ποιητές μας για το φεγγάρι του Αυγούστου 
Οι ποιητές μας για τη Harley 
Οι ποιητές μας για τον ελληνικό καφέ 
Οι ποιήτριες για το φεγγάρι 
Ο Γιάννης Ευσταθιάδης έχει αφιερώσει το συγκλονιστικό ποίημα «Κιβωτός» –από την ομώνυμη ποιητική συλλογή– στη μνήμη τού γιου του Νικόλα Ευσταθιάδη, που πέθανε είκοσι πέντε χρόνων, ανήμερα Χριστούγεννα του ’97. Στο ίδιο βιβλίο και το απαράμιλλης τρυφερότητας «Στον μικρό μου γιο», γραμμένο την ίδια χρονιά, πριν το μοιραίο.
Γιάννης Ευσταθιάδης, «Κιβωτός»
Στον Νικόλα
όπου και να ’ναι
Σ’ αυτήν την κιβωτό
κατ’ εντολήν Θεού που δεν πιστεύω
συλλέγω τώρα στοργικά
τα ζωντανά σου της μορφής
και τ’ άλλα κατοικίδια θρύμματα
απ’ την αφή και τη φωνή σου
μέρες και μήνες κι ώρες
τη συναρμολογώ και την καλαφατίζω
με πίσσα να την κάνω στεγανή
με δάκρυα άτρωτη απ’ του καιρού
το μαύρο που έρχεται
γερό σκαρί γενναία λήκυθος
χωράει μέσ’ στ’ αμπάρια της
όλα όσα άγγιξες και μονομιάς
γίναν ευλογημένα
το όνειρό σου το πετούμενο
λευκό καθώς φτερούγιζε
και τώρα σε κλουβάκι
τα ωδικά σου όλα της φωνής
καθώς παράτονα ραμφίζουν με παράπονο
σε τζάμι παρελθόντος
άλογα άσπρα ασέλωτα
για τα ταξίδια που δεν έκανες
κι όλα τα ερπετά παπούτσια
που ακινητούν άδεια
χωρίς τα πόδια σου
όλα εδώ θα ’ρθούν και θα μονοιάσουν
ύαινας βλέμματα γάτου τα χάδια
σκύλου λαχάνιασμα κι η υλακή
του λύκου που στον κήπο μας θρηνεί
καλώ ακόμα και της ζέβρας
τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες σου
και σ’ αγκαλιάζω ψηλό κι αδύνατο
σαν της καμηλοπάρδαλης ατέλειωτο λαιμό
α! πανίδα της μνήμης
α! χλωρίδα της ευτυχίας
που κάποτε άνθισε
τα ρούχα τι να τα κάνω πια
ντύνονται τα φλαμίνγκο
μεταμφιέζονται τα εφήμερα
εξόν για τα επίσημα της τελετής
οι πιγκουίνοι
όμως να σώσω τις επιτραπέζιες μύγες σου
τον πετεινό που πριν την ώρα σε ξυπνούσε
και την αράχνη που στην κούνια σου
έπλεκε σιελώδη ιστό από νοσταλγία
να σώσω ακόμα τα μυρμήγκια γύρω σου
αργόσυρτα ευτυχώς ποτέ δε φτάνουν
άλλα εικοσιπέντε χρόνια θέλουνε
να πάνε ένα φέρετρο στον τάφο
λέοντες έχω δίπλα μου
ιπποποτάμων στεναγμό
φιδιών το δηλητήριο και τ’ αγκάλιασμα
και των κοράκων μαύρες ψαλμωδίες
ας έρθουν όλα λέω
ας βρουν εδώ κατάλυμα
τύψεις μισές θλίψεις ολόκληρες
κι ο χαμαιλέων που υποδύεται
ότι ζεις
αρκούδια γάτοι πίθηκοι
πάνινα μαλακά κουκλάκια
των παιδικών του χρόνων
συμπαρασταθείτε
εδώ γυρνάω μόνος
γέροντας Νώε
με μιαν άδεια κιβωτό
Κύριε με εξαπάτησες
τι να διασώσω πια
αφού έχει προ πολλού συντελεστεί
ο Κατακλυσμός
(Από τη συλλογή «Κιβωτός», εκδ. Ύψιλον, 1998)
Στην επόμενη σελίδα: «Προς τον ίδιον υιόν Ρωμανόν».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
