«Πάρε κι αυτή τη γυναίκα/ Δική σου/ Και συγχώρεσέ την που έζησε/ Στο βάθος, το ξέρεις/ Έψαχνε Εσένα». (Giuseppe Bazzani, «Pieta With Mary Magdalene»).

Βάγια Κάλφα, «Η Παναγία μιλάει στο Χριστό για τη Μαγδαληνή»

Ίσως δε λαθεύει να σου ζητάει να τη σώσεις
Και σου μιλάω εγώ που έχω το δικό μου τρόπο
Να αρνούμαι – φυσικά και κανείς δε με ρώτησε
Τι έκανα τόσα χρόνια χωρίς έρωτα
Μα κι ο πατέρας Σου με άφησε σε άλλον
Τον οποίο αγάπησα
Μα ποτέ δεν του δόθηκα
Είχα ξεμάθει να ζω με το σώμα

Γίνομαι βλάσφημη τώρα, το ξέρω
Κι ύστερα Εσύ
Στο δρόμο μου έρχεσαι
Μόνος ξεκίνησες
Μόνος πορεύτηκες σε όλα

Και μη μου πεις για τους φίλους
Κανείς δε σε πόνεσε – εκείνος ο Πέτρος
Σε πρόδωσε τρις
Για τον Ιούδα δεν άξιζες παραπάνω απ’ αυτό
Το σακούλι – κι ο Ιωάννης
Θα κάνει τη ζωή του σε λίγο

Κανονικά θα έπρεπε να συμφωνήσω μαζί Του
Γι’ άλλα εσύ προορίζεσαι
Όμως η Σωτηρία του κόσμου είναι αμφίβολη,
Γιε μου
Γίνε εγωιστής, σώσε εσένα

Πάρε κι αυτή τη γυναίκα
Δική σου
Και συγχώρεσέ την που έζησε
Στο βάθος, το ξέρεις
Έψαχνε Εσένα – πώς να το εξηγήσεις αλλιώς
Εκείνο το αλαφιασμένο τρεχαλητό στο λιμάνι
Κι από την πόλη στο Όρος των Ελαιών
Εκείνο το κλάμα
Το φίλημα των ζεστών Σου ποδιών

Να την πάρεις,
Μόνο έτσι αλλάζει ο καιρός
Απ’ αυτά που καμιά Ιστορία
Ποτέ της δε γράφει

(Από τη συλλογή «Απλά πράγματα», εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2012)

 

Ακούστε: Johannes Brahms – Marienlieder op. 22 (1859) – VI. Magdalena.

 

* Οι ποιητές ανθολογούνται κατά ηλικιακή σειρά.

 

Διαβάστε ακόμα: Κική Δημουλά, «Τα κόκκινα παπούτσια».

 

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top