Χρίστος Λάσκαρης, «Στην κλινική»
Την ετοίμασαν και με φώναξαν να ασπαστώ.
Ήταν ένα δωματιάκι στο υπόγειο της κλινικής
καμωμένο για την περίσταση.
Ξαπλωμένη σ’ ένα μαρμάρινο πάγκο
μου φάνηκε πως κοιμόταν.
Τόσο είχε γαληνέψει.
Καθώς την κοίταζα μες στο καλό της φόρεμα
τη θυμήθηκα στο χωριό Κυριακή
που πηγαίναμε για την εκκλησία.
Τι γυρεύαμε σ’ αυτό το υπόγειο!
«Μάνα» τραύλισα,
κι αναλύθηκα σε λυγμούς.
(Από τη συλλογή «Σύντομο βιογραφικό», εκδ. Διαγώνιος, 1991 – συγκεντρωτική έκδοση «Χρίστος Λάσκαρης, Ποιήματα», εκδ. Γαβριηλίδης, 2004)
Στην επόμενη σελίδα: «Η κηδεία της θα γίνει απόψε στις επτά».