Οι ποιητές για τον θάνατο της μάνας τους

«Θυμάμαι, σαν τώρα, τα λόγια της στο κρεβάτι / – Το σώμα μου, μην κυττάτε πώς έγινε / Τα χρόνια καλά τα πέρασα. Παράπονο δεν έχω πια κανένα. / Πολύ να μην με κλάψετε». (Εδώ ο Γιώργος Χρονάς στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών – φωτογραφία: Σπύρος Στάβερης)

Γιώργος Χρονάς, «Τα ποιήματα του σπέρματος»

                                                                                 Ο θάνατος της μητέρας μου

Μ’ αυτόν τον γνωστό Θεό φαίνεται
πως χάσαμε για πάντα τη μητέρα μας
Νύχτες όταν ετοίμαζε πετσέτες
να σκεπάσει τα κόλυβα
ή όταν άλλοτε με λιβάνι τα δαιμόνια
νόμιζε πως έδιωχνε μακριά.
Έβρεχε και φορούσε μαύρο παλτό
όταν μπήκε στο δωμάτιο
Εγύριζε απ’ τη θάλασσα όπου ρίξανε το Σταυρό
είχε βραχεί και μπαίνοντας είπε
– Τέτοια μέρα γιατί μείνατε εδώ;
Τίναξε το παλτό της και πέρασε στο πλαϊνό δωμάτιο.
Θυμάμαι, σαν τώρα, τα λόγια της στο κρεβάτι
– Το σώμα μου, μην κυττάτε πώς έγινε
Τα χρόνια καλά τα πέρασα. Παράπονο δεν έχω πια κανένα.
Πολύ να μην με κλάψετε.

Εσύ, ο Τζένιο κι η Μπεατρίς να φύγετε από δω
Εγώ κι ο Πάρις θα κατέβουμε απ’ τη μεριά των πλοίων
Η κηδεία της θα γίνει απόψε στις επτά
σε δικό μας καλά κλεισμένο τόπο.

(Από τη συλλογή «Ο αναιδής θρίαμβος», εκδ. Οδός Πανός, 1984)

Στην επόμενη σελίδα: «ο γκρεμός εκείνη την Κυριακή».

1 2 3 4 5

TAGS :
Γιορτή της Μητέρας θανατος μητέρα ποιημα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook