Ο Καπνός των Ποιητών

«Αυτά ο καπνός μας / αυτά το σήμα του το ευανάγνωστο. / Καν σπίρτο δεν χρειάζεται / καν αναπτήρας. / Αρκεί μια σπίθα τοσηδά / απ’ την τριβή του νου / στης μνήμης μας την πέτρα πάνω». (Edvard Munch, «Self Portrait with Burning Cigarette»)

Παντελής Μπουκάλας, «Καπνός αι ημέραι μου»

Μα τι θαρρούν οι άκαπνοι.
Πώς έτσι απλά κόβεται το ρημάδι
τάχα υπόθεση δαχτύλων και συνήθειας;
Πώς σημαδεύεις με την κόκκινη γραμμή
ένα τσιγάρο
το κυκλώνεις
και καθαρίζεις
απαγορεύειςαποκλείειςοστρακίζεις;
Χορτάρι λένε πώς καπνίζουμε
ή χαρτί;
Λέξεις καπνίζουμε.
Και ιστορίες.
Όσες μας δόθηκαν ακέραιες να πανηγυρίζουν
κι όσες απόμειναν χλομές.
Φιλιά και λέξεις.
Παρέες γέλια ανέκδοτα
τραγούδια μοιρολόγια
κρασί και τσίπουρο
φαρμάκια
γονατισμένες μνήμες
κομμένους δρόμους
όνειρα διψαλέα
ηττημένα όνειρα
πρόσωπα ανεπίστροφα
το τρέμουλο του πρώτου αγγίγματος
τον τρόμο του στερνού.

Αυτά ο καπνός μας
αυτά το σήμα του το ευανάγνωστο.
Καν σπίρτο δεν χρειάζεται
καν αναπτήρας.
Αρκεί μια σπίθα τοσηδά
απ’ την τριβή του νου
στης μνήμης μας την πέτρα πάνω.

Γερνάει ωστόσο ο καιρός
αγκομαχάει το αίμα
μαχαίρι λένε οι γιατροί
ρουφώντας τον καπνό τους απολαυστικά.
Μαχαίρι. Πού το πρόβλημα.
Θα υπάρχουν πάντοτε ιστορίες να καπνίζουμε
από μέσα μας –
ή, σε άλλα ελληνικά, ωμότερα
θα υπάρχει πάντα βίος για να ζήσουμε από μέσα μας.

Πλην κάποτε καπνίζουμε τον εαυτό μας να καπνίζει
ποζάροντας σε άφαντο καθρέφτη
ντυμένοι ύφος μελαγχολικό, περίσκεπτο.
Αλλά και τότε την αλήθεια μας καπνίζουμε,
μόνο δεν έχει αίμα ο καπνός.

(Από τη συλλογή «Ρήματα», εκδ. Άγρα, 2009)

Στην επόμενη σελίδα: «Εντός του καπνού»

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

TAGS :
ποιήματα τσιγάρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook