Γιώργος Λίλλης, «Κάνοντας περίπατο στη λίμνη»
Χαλώ την σιωπηλή αλληλουχία
μόνο και μόνο που βρίσκομαι παρών
σ’ αυτή την συνομιλία των κλαδιών
με τον αντικατοπτρισμό τους.
Τα νερά να σβήνουν αργοπορημένα τον χειμωνιάτικο ύπνο
συστρέφοντας όχι το τοπίο
αλλά το οπτικό πεδίο της διαφάνειας
διασχίζοντας αυτό το χαμηλό οικισμό των δέντρων
λίγο πριν την άνοιξη.
Ουρανός μεταποιημένος σ’ ένα διαφορετικό γαλάζιο
γήινο, ατελές
που γαντζώνεται από τις στέγες
και οριστικά πέφτει στα πόδια μου.
(Από τη συλλογή «Μικρή διαθήκη», εκδ. Περισπωμένη, 2012)
Στην επόμενη σελίδα: «Όταν είμαι θλιμμένος και σκεπτικός στα τέλη του χειμώνα».