Οι νέοι έλληνες ποιητές για τον χειμώνα

«Γη του χειμώνα• Χειμώνα! Χειμώνα, / Με την ομίχλη ανάμεσα στης πόλης τα κελιά / Να πλημμυρίζει καταπίνοντας τις ικεσίες των δέντρων». (Φωτογραφία: Μόνικα Κρητικού).

Χρίστος Κρεμνιώτης, «Άσμα Ε’»

Κι ακόμη νοσταλγούν τις πολιτείες
Παρά τα πτώματα των επαιτών που απλώνουν
Σαν πανωφόρια πεταμένα στις λεωφόρους, Γη
Ντυμένη με το φόρεμα του ωκεανού που στο σηκώνει
Το από ’κει του ουρανού καθώς φυσάει για
Να σε γυμνώσει απ’ το φθαρτό και να σου δει
Το μέσα από τα στήθη, Γη
Με τα πουλιά που αποδημούν να σε
Τυλίγουν περιδέραια, μην αγριεύεις
Αν πιάνω ανάξια τ’ όνομα του ήλιου
Γη με τις τόσες Παναγιές στα αρχιπέλαγα
Γη του χειμώνα· Χειμώνα! Χειμώνα,
Με την ομίχλη ανάμεσα στης πόλης τα κελιά
Να πλημμυρίζει καταπίνοντας τις ικεσίες των δέντρων
Άφησε κάτι από της μορφής σου την οσμή που είχες:
Τον ήχο της βροχής στα κεραμίδια, όταν
Μικρά πετράδια μάς πετούσε ο ουρανός
Να βγούμε στο παράθυρο να μας φλερτάρει
Και του γλυκού καπνού το ανέβασμα
Από τις καμινάδες, πίσω απ’ τους γδυτούς κορμούς
–Είχε κρυφό κλαυσίγελο αν θυμάμαι ο συριγμός
Όταν πετούσε το γεράκι μες στο ψύχος
Χωρίς να βρίσκει κάποιο δηλητήριο να νικήσει
Και μόνο κάτι τρωκτικά το απασχολούσαν–
Πορείες και πορείες στον ορίζοντα του φεγγαριού·
Κάτι απ’ τη μιά σαν νόμισμα να το πετάει και, μετά
Στην πέρα λίμνη τ’ ουρανού να πέφτει
Και με μιά κάποια προκατάληψη
Κρυφές ευχές να φανερώνουν τιτιβίζοντας πουλιά
Ενώ κατά το πανταχού σκορπούσανε
Σαν σήμαιναν οι πρώτες ηλιαχτίδες

(Από τη συλλογή «Γεωμετρία της Νήψης», εκδ. Manifesto / Φρέαρ)

Στην επόμενη σελίδα: «Χειμώνας όταν έφυγα. Χειμώνας και τώρα που γύρισα».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

TAGS :
Ποίηση ποιητές Χειμωνάς

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook