Η Πολυδούρη για τον Καρυωτάκη

«στέκω οραματισμένη και πιστεύω. / Δεν ξέρω τι πιστεύω. Ξεφυλλίζω / τα ποιήματά σου κι όλο μεσιτεύω // στη σκέψη σου και στη βουλή του απείρου».

Άτιτλο

Με της σιωπής τα κρίνα που λυγούνε
μέσα στα νικημένα μου τα χέρια,
με τις σκέψεις που μάταια κυνηγούνε
η μια την άλλη πέρα από τ’ αστέρια,

με τα μάτια που κάτι νοσταλγούνε,
κάτι που μου είναι αγνοημένο πλέρια,
σα να μη βλέπουν, σα να μην αλγούνε,
εξαϋλωμένα μάτια, μάτια αιθέρια,

στέκω οραματισμένη και πιστεύω.
Δεν ξέρω τι πιστεύω. Ξεφυλλίζω
τα ποιήματά σου κι όλο μεσιτεύω

στη σκέψη σου και στη βουλή του απείρου.
Κι όπως ποτέ τα μάτια δε σφαλίζω
ξέρω πως πια δεν είναι απάτη ονείρου.

(Από τη συλλογή «Οι Τρίλλιες που σβήνουν», ενότητα «Αφιέρωση», 1928)

Σημ.: Η ποιητική σύνθεση «Αφιέρωση», που αποτελείται από έξι σονέτα, έχει έντονα αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, όπως άλλωστε συμβαίνει με τα περισσότερα ποιήματα της Πολυδούρη. Ο τίτλος και η θέση της, πρώτη και χωρισμένη από τις υπόλοιπες ενότητες, υπογραμμίζουν τη σημασία της αφιέρωσης. Από όλες τις ενδείξεις είναι προφανές ότι ο Φίλος στον οποίο αναφέρεται το ποιητικό υποκείμενο δεν είναι άλλος από τον Κώστα Καρυωτάκη. Τα έξι σονέτα που την απαρτίζουν αναφέρονται στην πορεία της σχέσης τους: ο έρωτας, ο χωρισμός, η ποίηση, η φιλία και ο θάνατος είναι οι βασικοί άξονες αυτής της πορείας. Το τελευταίο σονέτο προφητεύει την αποφασισμένη κάθοδο της Πολυδούρη «στων ασφοδέλων τον αγρό».
* Η στήλη φιλοξενεί το πέμπτο κατά σειρά από τα έξι σονέτα της «Αφιέρωσης», άτιτλα όλα.

Στην επόμενη σελίδα: «Ψυχή μου, γιατί μένεις λυπημένος;».

1 2 3 4 5

TAGS :
Κώστας Καρυωτάκης Μαρία Πολυδούρη ποιήματα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook