prince

Φόραγε σατινένια κοστούμια, τεράστιους γιακάδες, φαρδιά σακάκια και μετέτρεπε το μικρό του ανάστημα σε σέξι ατού πάνω σε ψηλοτάκουνες μπότες.

Ήταν πρωί τ’ Απρίλη, κοντά στη ροδαυγή. Μαλακίες. Αισχρές μαλακίες. Τρεις μήνες μετά τον Μπόουι χάθηκε κι αυτός. Ήταν ο Prince Rogers Nelson, με την εύθραυστη υγεία. Βρέθηκε νεκρός την Πέμπτη το πρωί στο σπίτι του στη Μινεσότα. Υπό άγνωστες συνθήκες. Μια γαμημένη γρίπη λένε. Ένα αστέρι που έσβησε μόλις στα 57 του.

30 άλμπουμ σε 35 χρόνια καριέρας. Από τους πιο μεγάλους ποπ μουσικούς της γενιάς του, των ’80s και ‘90s. Kαι hits όπως τα Purple Rain, Raspberry Beret, Cream, Girls & Boys, Kiss, όπου αναμείγνυε guitar riffs και funk ρυθμούς.

Μαζί, αυτός ο τυπάκος των 1,58 μ., ήταν έξοχος χορευτής και πιανίστας, ακόμα και ηθοποιός, με μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του την ταινία “Purple Rain” (1984) των 20 εκατ. εισιτηρίων.

Ο Prince επινόησε ένα είδος στα μέτρα της ιδιοφυούς υπερβολής του: τη μυθιστορηματική και λυρική αυτοβιογραφία, τη ροκ μουσική κωμωδία, το εγωπαθές τριπάκι το οποίο ήλεγχε και ερμήνευε ως την τελευταία του νότα, την επιθανάτια αγωνία ενός νέου που θριαμβεύει ως ροκ σταρ.

Ήταν ένας δανδής με ανδρόγυνη στάση. Και η σοφιστικέ μουσική του αυτή ενός μιγάδα, τα χορευτικά του κληρονομημένα από τον Τζέιμς Μπράουν, η κιθάρα του αυτή ενός Χέντριξ. Το όλο μύριζε θειάφι.

Το look του συνδύαζε Little Richard, δερμάτινα σλιπ και πουκάμισα με δαντέλες. Ήταν ένας δανδής με ανδρόγυνη στάση. Και η σοφιστικέ μουσική του αυτή ενός μιγάδα, τα χορευτικά του βήματα κληρονομημένα από τον Τζέιμς Μπράουν, η κιθάρα του αυτή ενός Χέντριξ, τα λόγια των τραγουδιών του έμπλεκαν σκανδαλωδώς σεξ και θρησκεία. Το όλο μύριζε θειάφι. Γι’ αυτό κι ήταν ο μόνος που μπορούσε να διεκδικήσει το θρόνο από τον Μάικλ Τζάκσον.

Αταξινόμητος ο μικρός πρίγκιπας, έβγαζε την εκκεντρικότητά του ακόμα και στην παραμικρή λεπτομέρεια της εμφάνισής του, έχοντας φτιάξει ένα βεστιάριο τσίρκου, γεμάτο θαύματα και απιθανότητες. Φόραγε σατινένια κοστούμια, τεράστιους γιακάδες, φαρδιά σακάκια και μετέτρεπε το μικρό του ανάστημα σε σέξι ατού πάνω σε ψηλοτάκουνες μπότες. Μέγας γητευτής des femmes et des serpents, γούσταρε να αποσυντονίζει στυλιστικά και λάτρευε το “too much”.

Μίξαρε gangsta’ κομμάτια με neo-dandy style, έβαφε τα χείλη, τόνιζε τα μάτια του με khôl. Το μιζανπλί δουλεμένο, το μαλλί πότε ισιωμένο πότε κυματιστό, γένι και μουστάκι ταγιαρισμένα. Ο Prince δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Φαν της μόδας, δεν υπήρχε περίπτωση τη δεκαετία του ’90 να μην παρευρεθεί σε κάποιο fashion week, είτε της Chanel είτε του YSL, αλλά κυρίως του John Galliano, του οποίου τις δημιουργίες φόραγε συχνά.

Kακό παιδί κι αυτό της δισκογραφίας, το «kid της Μινεάπολης» από το 2000 το γύρισε στο streaming, αναζητώντας την ελευθερία του, κι είχε γράψει “slave” στο πρόσωπό του. Το “Art Official Age”, το τελευταίο του άλμπουμ, κυκλοφόρησε προ διετίας κι ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για όλους.

Mερικές φορές χιονίζει. Μερικές φορές πεθαίνουμε. Το  Sometimes it snows in April θα παραμείνει ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια. Θα μπορούσες να πεις προφητικό.

Ο Prince ετοίμαζε σειρά νέων συναυλιών. Και τον περασμένο μήνα, “The Artist”, όπως ήταν το τελευταίο του όνομα, ανακοίνωσε την έκδοση των απομνημονευμάτων του. «Αντικομφορμιστικά», τα χαρακτηρίζει ο εκδότης του. Σκασίλα μου. Σ’ ευχαριστώ φίλε. Kiss.

 

Διαβάστε ακόμα: Ντέιβιντ Μπόουι – Ήταν επίσης ο πιο στυλάτος μουσικός του καιρού μας.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top