doukas

«Θα μιλήσω για πέντε άλμπουμ που μου έκαναν ένα ιδιαίτερο προσωπικό κλικ…»

Η σχέση μου με την τζαζ είναι σχέση μακρόχρονη και κοπιώδης. Το αφτί θέλει χρόνια για να «ωριμάσει» και η τζαζ είναι ο τελευταίος μεγάλος έρωτας. Έχοντας περάσει από το Computer Center in Music and Acoustics του Stanford, είχα την ευκαιρία να εντρυφήσω και στη σύγχρονη σοβαρή μουσική, αυτό που ονομάζεται contemporary music. Ε, μετά από αυτό το σκαλί, όλα ήταν πιο εύκολα. Ωστόσο, παραμένω οπαδός του κλασικού και της χρυσής εποχής του be-bop, χωρίς ακρότητες. Είναι αδύνατον να ξεχωρίσω άλμπουμ από τα «ιερά τέρατα», όπως ο Duke Ellington και ο Count Basie, ο John Coltrane ή ο Miles Davis. Θα μιλήσω για πέντε άλμπουμ που μου έκαναν ένα ιδιαίτερο προσωπικό κλικ…

 

Charles Mingus – «Ah-Um» (1959)

Είναι 1959 κι ο απόλυτος μπασίστας –ένα αληθινό «ιερό τέρας»– συγκεντρώνει ένα σωρό εξαιρετικούς μουσικούς και γράφει αυτό το αριστούργημα, με τον περίεργο τίτλο και το υπέροχο art εξώφυλλο. To μαγευτικό tribute στον μεγάλο Lester Young που φορούσε καβουράκι, με το «Goodbye Pork Pie Hat», το αγχωτικό «Boogie Stop Shuffle», έμπνευση για το soundtrack αστυνομικής καταδίωξης σε ελληνικές ταινίες, α λα Μίμης Πλέσσας (το έχω χρόνια ως ήχο του κινητού μου), το σαρκαστικό και πομπώδες με τον τρόπο της Νέας Ορλεάνης «Jelly Roll», είναι μερικά μόνο από τα κομμάτια, όλα συνθέσεις του ίδιου του Mingus που φτιάχνουν το υπέροχο μωσαϊκό αυτού που ονομάστηκε «post-bop»: όλα λίγο-πολύ τα ρεύματα και οι αναζητήσεις, hard, modal, avant-garde και free jazz μαζί. An offer you can’t refuse… Ακούστε εδώ το «Goodbye Pork Pie Hat» –tribute στον Lester Young.

Στην επόμενη σελίδα: «Ένα τεράστιο βήμα στην ιστορία της τέχνης».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top