iliovasilema-1190

«Κάνοντας τη βόλτα του σε κάποιο από τα νησιά που είχε πάει για διακοπές, ο πλούσιος Ελληνοαμερικανός συναντά έναν ηλικιωμένο Έλληνα που κάθεται σε ένα βράχο και αργοπίνει το ουζάκι του, ατενίζοντας ράθυμα τον ήλιο που δύει στη θάλασσα…»

Ο Επικουρισμός ως ζώσα φιλοσοφία σήμερα

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτή η χαλαρή στάση που κληροδότησε ο Επίκουρος επιβιώνει σε μεγαλύτερο βαθμό στις αγροτικές περιοχές της Ελλάδας παρά στις πόλεις της. Οι νησιώτες του Αιγαίου διασκεδάζουν μ’ ένα ανέκδοτο για έναν Ελληνοαμερικανό που επισκέπτεται κάποιο από τα νησιά για διακοπές. Κάνοντας τη βόλτα του, ο πλούσιος Ελληνοαμερικανός συναντά έναν ηλικιωμένο Έλληνα που κάθεται σε ένα βράχο και αργοπίνει το ουζάκι του, ατενίζοντας ράθυμα τον ήλιο που δύει στη θάλασσα. Ο Αμερικανός παρατηρεί ότι στους λόφους πίσω από τον γέροντα υπάρχουν αφρόντιστα ελαιόδεντρα, με τις ελιές τους απλώς να πέφτουν και να κείτονται εδώ κι εκεί στο έδαφος.

Τον ρωτάει σε ποιον ανήκουν τα δέντρα.
«Δικά μου είναι» απαντάει ο Έλληνας.
«Δεν μαζεύεις τις ελιές;» ρωτάει ο Αμερικανός.
«Κόβω καμιά σαν τη χρειαστώ» λέει ο γέροντας.
«Μα δεν καταλαβαίνεις ότι, αν κλαδεύεις τα δέντρα και μαζεύεις τις ελιές στην ώρα τους, θα μπορείς να τις πουλάς; Στην Αμερική όλοι τρελαίνονται για παρθένο ελαιόλαδο και θα πλήρωναν ακριβά για να το έχουν».
«Τι να τα κάνω τα λεφτά;» ρωτάει ο γέρος Έλληνας.
«Ε, θα μπορούσες ν’ αγοράσεις ένα μεγάλο σπίτι και να προσλάβεις υπηρέτες να σου κάνουν όλες τις δουλειές».
«Και μετά τι θα έκανα;»
«Θα μπορούσες να κάνεις ό,τι θέλεις!»
«Δηλαδή να κάθομαι έξω και να πίνω ούζο στο ηλιοβασίλεμα;»

 

//Ένα ακόμα απόσπασμα (σελ. 42) από το βιβλίο του Ντάνιελ Κλάιν «Ταξίδια με τον Επίκουρο – Αναζητώντας τη φύση της ευτυχίας μέσα στο ελληνικό φως».

Διαβάστε ακόμα: Γιατί όλοι μέσα μας λαχταράμε μια καλύβα στη φύση;

1 2

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top