Είναι φανερό πως έχει επηρεαστεί σημαντικά από τον Toulouse-Lautrec.

Γεννήθηκε ως κόμης στις 4 Φεβρουαρίου 1909 στο Ρίμινι της Ιταλίας. Το πλήρες όνομά του θα μπορούσε από μόνο του να του ανοίξει θύρες. Δεν είναι λίγο να περπατάς τη ζωή κουβαλώντας το όνομα κόμης Renato Zavagli Ricciardelli della Caminate. Ο ίδιος, ωστόσο, προτίμησε, κάτι που να μην μοιάζει με κουρασμένο σιδηρόδρομο, να μην φέρει αξιώματα και ιδιότητες, αλλά να έχει μια καλλιτεχνική χροιά. Κάπως έτσι γεννήθηκε ο «επαγγελματίας» René Gruau.

Το πιο εύκολο θα ήταν να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του, ιταλού κόμη, και να δεχθεί τη θέση του βασιλικού στρατιωτικού διοικητή. Σεπτή θέση με κοινωνικό αποτύπωμα και εξασφαλισμένα γηρατειά. Θα τον περίμενε μια ανέφελη ζωή που δεν θα την τρέμιζε κανένα κύμα. Εκείνος, όμως, αλλού ήταν ταγμένος. Άλλα η ζωή του ποθούσε.

Διάλεξε να πορευτεί στη ζωή με το επώνυμό της μητέρας του διαρρηγνύοντας κάθε σχέση με την αριστοκρατία του πατέρα του.

Ο Gruau επέδρασσε σημαντικά στην εξέλιξη της αντρικής μόδας.

Η κλίση του στις τέχνες ήταν από νωρίς εμφανέστατη. Η συγκυρία του οικογενειακού βίου τον ευνόησε, καίτοι προήλθε από έναν χωρισμό. Οταν ο πατέρας του διέρρηξε τις σχέσεις του με τη μητέρα του, Μαρία Γκρουά, μια γαλλίδα αριστοκράτισσα, μετακόμισε μαζί της στο Παρίσι. Ηταν μόλις τριών ετών και μπορεί ο πατέρας του να ήλεγχε τον βίο του, εντούτοις η επίδραση της μητέρας του ήταν εντονότερη. Δεν είναι τυχαίο ότι διάλεξε να πορευτεί στη ζωή με το επώνυμό της διαρρηγνύοντας κάθε σχέση με την αριστοκρατία του πατέρα του.

Dolce vita και καλό γούστο.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου γνωρίζει τον Christian Dior, πριν καν αυτός γίνει ονομαστός.

Στα δεκατέσσερα του χρόνια, ο Gruau άρχισε να συντηρεί τη μητέρα του και τον εαυτό του πουλώντας σχέδια στο μιλανέζικο περιοδικό μόδας Lidel. Η βασική του έμπνευση για να ασχοληθεί με την εικονογράφηση μόδας ήταν η κομψή μητέρα του. Το ταλέντο του ήταν ολόφρεσκο και γρήγορα έπιασε δουλειά ως εικονογράφος σε περιοδικά μόδας όπως το Femina, το Marie Claire και τη Vogue στο Παρίσι της δεκαετίας του ’20. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δυσκολεύεται να βρει μια σταθερή εργασία και τα βήματά του τον φέρνουν κοντά σε μικρούς σχεδιαστές ή σε άλλους που δεν είχαν καθιερωθεί ακόμη. Κάπως έτσι γνωρίζει τον Christian Dior, πριν καν αυτός γίνει ονομαστός. Παράλληλα, εκείνη την περίοδο επέδειξε απίστευτο θάρρος απέναντι στους ναζί κατακτητές σώζοντας αρκετούς εβραίους πρόσφυγες.

Καλοντυμένοι και ευπροσήγοροι. Αυτοί είναι οι άντρες που σχεδιάζει.

Ο René Gruau δεν είναι μια τυχαία περίπτωση ανδρός που πέρασε από τη μόδα. Η επίδρασή του στη βιομηχανία ήταν πρόδηλα εμφανής. Τα σχέδιά του, με την υπερβολική απεικόνισή τους, αναπτύχθηκαν στον ενδιάμεσο χώρο της λειτουργικότητας και της ζωγραφικής τέχνης.

Ακόμη και σήμερα η επίδρασή του στον τρόπο που απεικονίζεται η μόδα είναι ενεργή με υπόρρητο τρόπο.

Συνέβαλε ουσιαστικά στην αλλαγή ολόκληρης της βιομηχανίας της μόδας μέσω των νέων εικόνων που αναπαριστούσαν τα ήδη δημοφιλή σχέδια που δημιουργούσαν οι σχεδιαστές της βιομηχανίας. Τα σχέδιά του ήταν μια επανάσταση. Ακόμη και σήμερα η επίδρασή του στον τρόπο που απεικονίζεται η μόδα είναι ενεργή με υπόρρητο τρόπο.

Οψεις αντρικής μόδας και καλού γούστου.

Ο Gruau έγινε ένας από τους πιο γνωστούς και αγαπημένους καλλιτέχνες του κόσμου της υψηλής ραπτικής κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’40 και του ’50, συνεργαζόμενος με τα περιοδικά Femina, Marie Claire, L’Officiel, L’Album Du Figaro και μια σειρά άλλα περιοδικά «υψηλού στυλ». Τα έργα του έχουν αναγνωριστεί και επαινεθεί διεθνώς σε μερικά από τα πιο διάσημα μουσεία τέχνης του Παρισιού και της Ιταλίας, συμπεριλαμβανομένου του Λούβρου στο Παρίσι και του Blank στην Ιταλία.

Απεικονίζει τον σύγχρονο άνδρα με αυτοπεποίθηση, χιούμορ και σεξαπίλ.

Γνωστός κυρίως για τις πολύχρωμες και ζωηρές απεικονίσεις των γυναικών, ο Gruau έφερε επανάσταση και στην έννοια του ανδρισμού στις εικόνες μόδας και στη διαφήμιση από τη δεκαετία του 1950 έως τη δεκαετία του ’80, απεικονίζοντας τον σύγχρονο άνδρα με αυτοπεποίθηση, χιούμορ και σεξαπίλ -συμπεριλαμβανομένων εικόνων ανδρικής γύμνιας που θεωρήθηκαν σοκαριστικές εκείνη την εποχή.

Μια εσάνς του «παλαιού κόσμου» βγαίνει από τα σχέδιά του.

Στο λεύκωμα που εξέδωσε πριν από λίγα χρόνια ο οίκος Assouline υπάρχουν κάμποσα από τα εμβληματικά του έργα που έχουν πρωταγωνιστές άντρες και μόνο άντρες. Στον πρόλογο της έκδοσης η Martine Assouline σημειώνει: «Από τη δεκαετία του 1940, το όνομα του René Gruau έχει συνδεθεί με τον κόσμο της μόδας. Ιδιαίτερα συνδεδεμένος με τον οίκο Dior, για τον οποίο δημιούργησε μερικές από τις πιο εμβληματικές εικόνες στην ιστορία της μόδας και της ομορφιάς, ο Gruau δάνεισε επίσης το απαράμιλλο στυλ του σε μερικά από τα πιο δημιουργικά περιοδικά της εποχής και σε πολυάριθμες διαφημιστικές καμπάνιες.

Οι άντρες του είναι αβροί.

Ξεκινώντας από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, έφερε επανάσταση στην εικόνα του σύγχρονου άνδρα, τον οποίο απεικόνιζε με ένα μείγμα χιούμορ, σεξαπίλ, ευκολίας και κομψότητας. Το 1956, προσέφερε τις δημιουργικές του υπηρεσίες στον Christian Dior για τις συλλογές του ”Dior pour hommes”. Η δουλειά του τον οδήγησε στη γνωριμία με τους πιο πρωτοποριακούς κατασκευαστές υφασμάτων της εποχής, όπως ο οίκος Dormeuil, οι οποίοι ήταν πρωτοπόροι στην ανάπτυξη νέων υλικών. Αυτό το ανέκδοτο μέχρι σήμερα έργο, το οποίο προέρχεται από πολλά από τα προσωπικά βιβλία σκίτσων του Gruau, παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε αυτό το βιβλίο – ένα πραγματικό μάθημα στην ιστορία της μόδας».

Δεν διστάζει να εμφανίσει και νότες ανδρικής γύμνιας που σκανδάλισε τον κόσμο της δεκαετίας του ’50.

Τα σχέδιά του Gruau τα διαπνέει μια λαμπρή πνοή, μια ελευθεριότητα χαρωπή και σπιρτόζα.

Τα σχέδιά του, όντως, είναι μια αποκάλυψη: φέρνουν κάτι από τα κλασικά ιαπωνικά σχέδια όσο και από τα σκίτσα του εξόχως ιδιαίτερου καλλιτέχνη, του Toulouse-Lautrec,  που ήταν γνωστός για την πλέρια αποτύπωση της νυχτερινής ζωής του fin de siècle στο Παρίσι, αλλά και για τη δημιουργία των εικόνων μάρκετινγκ για το άρωμα Miss Dior και για το κραγιόν Rouge Baiser. Τα σχέδιά του Gruau τα διαπνέει μια λαμπρή πνοή, μια ελευθεριότητα χαρωπή και σπιρτόζα.

Ακαταπόνητος έως τα ύστατα της ζωής του, ο Gruau θα συνεχίσει να συνεργάζεται με θαυμαστούς οίκους μόδας όπως: Givenchy, Balenciaga, Lanvin, Schiaparelli και Dior. Οι διαφημιστικές του καμπάνιες για το Moulin Rouge και το Lido de Paris θαυμάστηκαν για το πώς ενέταξε οργανικά την αισθητική του «παλαιού κόσμου», του Toulouse-Lautrec, του Bonnard και των παριζιάνων καλλιτεχνών πριν από το 1900.

To εξώφυλλο του λευκώματος του οίκου Assouline. Φόρος τιμής στον εκλεκτό René Gruau.

Συνέχισε να εργάζεται στη διαφήμιση σχεδιάζοντας την κινηματογραφική αφίσα της ταινίας La Dolce Vita του Φελίνι το 1959 και δουλεύοντας σε καμπάνιες για ονόματα όπως Dior, Air France, Martini και τα ρολόγια Omega. Εργα του έχουν εκτεθεί στο Musee du Costume του Παρισιού και στο Musee de la Publicite. Η συλλογή Haute Couture Άνοιξη/Καλοκαίρι 2011 του Christian Dior από τον John Galliano ήταν σε μεγάλο βαθμό εμπνευσμένη από τα έργα του Gruau. Σαν να είναι διαρκώς παρών αν και έφυγε από τη ζωή στις 31 Μαρτίου 2004.

 

Διαβάστε ακόμα: Πώς να φοράς τα κοστούμια χωρίς να σε φοράνε.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top