Ο κλασικός Mr. Bean.

Βάζεις μια δόση από τις μούτες του Λουί Ντε Φινές. Μια άλλη δόση από την αεικινησία του Τσάρλι Τσάπλιν. Χρειάζεσαι, επίσης, μια τζούρα από το σουρεαλιστικό χιούμορ του Μπάστερ Κίτον και μια γερή δόση βρετανικότητας. Η συνταγή, φυσικά, έχει ανάγκη και το προσωπικό τάλαντο του δημιουργού και, αίφνης, δημιουργείς τον Rowan Atkinson. Φυσικά, δεν έχουμε να κάνουμε με έναν ηθοποιό υβρίδιο, αλλά επειδή παρθενογένεση στην τέχνη δεν υπάρχει, ο βρετανός ηθοποιός πέτυχε διότι «πάτησε» στην κατακτημένη επιτυχία των παλαιών του είδους και την ανέπτυξε με βάση τη δική του ιδιοσυγκρασία.

Τι άλλο είναι ο χαζούλης Mr Been από μια μορφή που ξεφεύγει από την ομοιοτυπία των χαζών (αν μη τι άλλο έχουν υπάρξει κάμποσοι στον κινηματογράφο και την τηλεόραση), καθώς αναπτύσσει μια περσόνα που δεν ακολουθεί καμία λογική, κανένα ένστικτο αυτοσυντήρησης, καμία αιδώ. Είναι ένα παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ. Μια φιγούρα επιεικώς γελοία, σε μια in extremis όμως κατάσταση, που, τελικά, γίνεται αρεστή και απόλυτα ανθρώπινη. Θεία Κωμωδία, είπατε; Μα, ναι! Διότι η κωμωδία είναι η ανθρώπινη κατάσταση στην πιο ακραία της μορφή και ο Rowan Atkinson το έχει ασπαστεί απολύτως αυτό.

Όταν έπαιζε στο BlackLadder.

Είναι μέγας ηθοποιός κι ας μην μπορεί να παίξει Άμλετ όπως άλλοι συμπατριώτες του ηθοποιοί. Ή, μάλλον, μπορεί να παίξει Σαιξπηρικό δράμα, αλλά με τους δικούς του όρους.

Είναι μέγας ηθοποιός κι ας μην μπορεί να παίξει Άμλετ όπως άλλοι συμπατριώτες του ηθοποιοί. Ή, μάλλον, μπορεί να παίξει Σαιξπηρικό δράμα, αλλά με τους δικούς του όρους. Είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις ηθοποιών ο Rowan Atkinson που ακόμη και όταν δίνει συνεντεύξεις ως… ο εαυτός του, καταφέρνει να σκορπάει γέλιο δίχως καν να πει κάτι. Αρκεί να γουρλώσει τα μάτια του με νόημα στην κάμερα, να βγάλει τη γλώσσα, να κάνει μια γκριμάτσα και αυτομάτως το κοινό θα πέσει κάτω από τα γέλια. Κουβαλάει τον Mr Bean ακόμη και στον ύπνο του.

Πριν από λίγες ημέρες έγινε 70 ετών, αλλά δεν του φαίνεται. Δεν είναι μόνο το γονίδιο που τον κρατάει νέο και φρέσκο, αλλά το γεγονός ότι κι αυτός ως άλλο παιδί που αρνείται να μεγαλώσει και να δει τον κόσμο με «σοβαρά» γυαλιά, καταφέρνει μέσω της κωμωδίας να ανανεώνει τα κύτταρά του.

Blackadder, ξανά. Την περίοδο του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1955 στο Newcastle upon Tyne της Αγγλίας από γονείς που δεν είχαν καμία σχέση με το χώρο του θεάματος. Στο Πανεπιστήμιο του Newcastle upon Tyne σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανικός. προχώρησε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για μεταπτυχιακό. Ανεβαίνοντας στη σκηνή για να ικανοποιήσει μια εσωτερική παρόρμηση, άρχισε να ακονίζει τις παραμορφώσεις του προσώπου και τη μανιακή κωμική ιδιοφυΐα που σύντομα θα τον έκαναν διάσημο.

Η σειρά Blackadder καθιέρωσε τον Atkinson ως έναν από τους καλύτερους κωμικούς ηθοποιούς της Αγγλίας.

Ενώ παρακολούθησε την Οξφόρδη, άρχισε να συνεργάζεται με τον σεναριογράφο Ρίτσαρντ Κέρτις και τον συνθέτη Χάουαρντ Γκούνταλ, και μαζί πήγαν στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου. Εκεί ο Atkinson παρέδωσε ένα σκίτσο του δασκάλου που εκτόξευσε τη φήμη του και έγινε μέρος του ρεπερτορίου του με κλασικά σκετς. Το 1979 το σατιρικό τηλεοπτικό σόου Not the Nine O’Clock News τον σύστησε σε εκατομμύρια βρετανούς θεατές και το 1981 έγινε το νεότερο άτομο εκείνη την εποχή που είχε ένα ατομικό σόου, ονόματι Rowan Atkinson στο Revue, στο Δυτικό Λονδίνο.

Ως Johnny English.

Το 1983 η πρώτη δόση του Blackadder, που γράφτηκε από τους Άτκινσον και Κέρτις, έκανε την εμφάνισή της στις βρετανικές τηλεοπτικές οθόνες. Ο ηθοποιός και συγγραφέας κόμικ Μπεν Έλτον εντάχθηκε στη συγγραφική ομάδα ξεκινώντας με το Blackadder II (1986). Το σόου παρουσίαζε τη στρεβλή σχέση μεταξύ τεσσάρων ενσαρκώσεων του καιροσκόπου Edmund Blackadder και του πολύπαθου βοηθού του, Baldrick, καθώς περνούσαν τον δρόμο τους στην ιστορία από τις Σταυροφορίες έως το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η σειρά Blackadder καθιέρωσε τον Atkinson ως έναν από τους καλύτερους κωμικούς ηθοποιούς της Αγγλίας. Οδήγησε επίσης στο τηλεοπτικό πρόγραμμα Mr. Bean (1990–1995), στο οποίο πρωταγωνίστησε ως ένας γελοίος, σχεδόν βουβός μπουφόνow, που ερχόταν αντιμέτωπος με ποικίλες καθημερινές καταστάσεις που έγιναν κωμικές λόγω της αδεξιότητας και της πονηριάς του. Υπερβαίνοντας τόσο τα παραδοσιακά όρια του αγγλικού χιούμορ όσο και τη λεκτική ανταπόκριση του Blackadder, ο Bean της εργατικής τάξης προσέλκυσε εκατομμύρια θιασώτες.

Ο Μr.Bean έγινε ακόμη και σειρά κινουμένων σχεδίων.

Ο Mr. Bean ήταν η πιο δημοφιλής κωμωδία της βρετανικής τηλεόρασης, προσελκύοντας περίπου 18 εκατομμύρια θεατές.

Ο Atkinson αναγνώρισε την επιρροή που δέχθηκε από τον Ζακ Τατί στη δημιουργία του ρόλου: ο επαναλαμβανόμενος χαρακτήρας του Τατί, Monsieur Hulot, παρουσίαζε μια παρόμοια κωμική ανικανότητα χωρίς λόγια στις ταινίες του στα μέσα του 20ού αιώνα. Ο Mr. Bean κέρδισε το Golden Rose του Φεστιβάλ Μοντρέ το 1990, το Emmy του 1991 και το βραβείο American Cable Ace το 1994.

Ο Atkinson εμφανίστηκε ως Μr Bean σε ένα σκετς κατά την τελετή έναρξης των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2012 στο Λονδίνο.

Στο απόγειό της ήταν η πιο δημοφιλής κωμωδία της βρετανικής τηλεόρασης, προσελκύοντας περίπου 18 εκατομμύρια θεατές. Το 1996 το σόου έκανε το υπερατλαντικό άλμα στην αμερικανική τηλεόραση και το 1997 ο ​​Mr. Bean βγήκε στη μεγάλη οθόνη στην ταινία Bean και αργότερα το Mr. Bean’s Holiday (2007), στο οποίο ο ομώνυμος αντιήρωας παίρνει στη Γαλλία. Ο χαρακτήρας ενέπνευσε επίσης μια τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων το 2002. Ο Atkinson εμφανίστηκε ως Μr Bean σε ένα σκετς κατά την τελετή έναρξης των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2012 στο Λονδίνο.

Δίπλα στον Sean Connery.

O αθεόφοβος έχει παίξει ακόμη και στον James Bond δίπλα στον μέγιστο Sean Connery. Πρόκειται για μια σύντομη -αλλά άκρως χαρακτριστική- εμφάνιση στην ταινία Never Say Never Again (1983).

Εν τω μεταξύ, ο Atkinson εμφανίστηκε ως αστυνομικός επιθεωρητής Raymond Fowler στην τηλεοπτική σειρά The Thin Blue Line (1995–96). Άλλες κινηματογραφικές του ταινίες περιλαμβάνουν The Witches (1990, βασισμένο στο βιβλίο του Roald Dahl). Four Weddings and a Funeral (1994), Rat Race (2001) και Johnny English (2003), μια κατασκοπευτική παρωδία που δημιούργησε δύο συνέχειες, το Johnny English Reborn (2011) και το Johnny English Strikes Again (2018). Φυσικά, ο αθεόφοβος έχει παίξει ακόμη και στον James Bond δίπλα στον μέγιστο Sean Connery. Πρόκειται για μια σύντομη -αλλά άκρως χαρακτριστική- εμφάνιση στην ταινία Never Say Never Again (1983).

Με άσπρα μαλλιά πλέον.

Συμμετείχε στο φωνητικό καστ της ταινίας κινουμένων σχεδίων της Disney The Lion King (1994) και εμφανίστηκε στη δημοφιλή ρομαντική κωμωδία Love Actually (2003). Εκτός από το κωμικό έργο του, ο Αtkinson μάς προσέφερε μια σπάνια δραματική ερμηνεία ως Επιθεωρητής Μαιγκρέ στην αστυνομική σειρά Maigret (2016–17).

Ως Επιθεωρητής Μαιγκρέ.

Για τις υπηρεσίες του στο δράμα και τη φιλανθρωπία, ο Αtkinson ονομάστηκε Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (CBE) το 2013. Είναι λάτρης των αυτοκινήτων και έχει στην κατοχή του πολλά κλασικά και αγωνιστικά αυτοκίνητα και συμμετείχε μάλιστα σε αγώνες.

 

 

Διαβάστε ακόμα: Stephen Graham, ο σκληροτράχηλος με τη «χρυσή»καρδιά.

 

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top