Στις Δυτικές Πολιτείες και στους άλλους υπερμαραθώνιους είχα αντιμετωπίσει τους καλύτερους δρομείς υπεραποστάσεων που είχαν να επιδείξουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Το Σπάρταθλον όμως προσέλκυε τους καλύτερους από όλο τον κόσμο. (Φωτογραφία: Luis Escobar)

Το Σπάρταθλον, που διεξήχθη πρώτη φορά το 1983, ήταν έμπνευση του αντισμηνάρχου Τζον Φόντεν, ενός Αυστραλού που επρόκειτο να αποστρατευτεί από την αγγλική πολεμική αεροπορία. Στα 40 χρόνια θητείας του ο Φόντεν είχε υπηρετήσει στον πόλεμο της Κορέας, στην κρίση του Σουέζ, στην επανάσταση του Μπρουνέι και στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αλλά ήταν επίσης φανατικός ερασιτέχνης αθλητής και μελετητής των αρχαίων συγγραφέων. Μια μέρα, καθώς ξαναδιάβαζε τον Ηρόδοτο, άρχισε να αναρωτιέται αν η θρυλική διαδρομή του Φειδιππίδη ήταν κάτι που θα μπορούσε να πραγματοποιήσει και ένας σύγχρονος δρομέας.

Ο Τζον και τέσσερις συνάδελφοι από την αεροπορία αποφάσισαν να δοκιμάσουν. Σύμφωνα με τα λόγια του Ιρλανδού Τζον ΜακΚάρθι, «χαράξαμε μια αξιόπιστη και ιστορικά ακριβή διαδρομή χρησιμοποιώντας αρχαίες πολεμικές οδούς, δρόμους προσκυνητών, ξερές κοίτες ποταμών και κατσικόδρομους, λαμβάνοντας υπόψη τις αρχαίες πολιτικές ισορροπίες και τις εχθρικές πόλεις που έπρεπε να αποφευχθούν». Οι πέντε δρομείς εκκίνησαν από την Αθήνα στις 8 Οκτωβρίου 1982 και «οι τρεις Τζον» κατάφεραν να φτάσουν στη Σπάρτη, μπροστά από το άγαλμα του Λεωνίδα, στις 9 Οκτωβρίου: ο Τζον Σκόλτεν σε 35,5 ώρες, ο Τζον Φόντεν σε 36 ώρες και ο Τζον ΜακΚάρθι σε κάτι λιγότερο από 40 ώρες.

Αποφάσισαν να καθιερώσουν έναν ετήσιο αγώνα, ο οποίος, πιστός στα ολυμπιακά ιδεώδη, δεν θα πρόσφερε χρηματικά έπαθλα ή εμπορικές απολαβές, αλλά αντίθετα θα προωθούσε το πνεύμα της διεθνούς συνεργασίας και της αδελφοσύνης. Kαι πράγματι, το Σπάρταθλον αποτελεί μια από τις καλύτερες αξίες στον κόσμο των υπεραποστάσεων. Το παράβαλο συμμετοχής (520 ευρώ) εξασφαλίζει στους ξένους αθλητές διαμονή και γεύματα έξι ημερών, καθώς και δύο από τις καλύτερες τελετές απονομής που θα παρακολουθήσετε ποτέ, ξεναγήσεις σε μουσεία, μετακίνηση με λεωφορείο και άφθονη τροφή και νερό στους σταθμούς τροφοδοσίας.

Το 1983 αγωνίστηκαν σαράντα πέντε δρομείς από έντεκα χώρες. Το 1984 ιδρύθηκε ο Διεθνής Σύνδεσμος «Σπάρταθλον», επιφορτισμένος με τη διοργάνωση του αγώνα.

Αφού αποστρατεύθηκε, ο Φόντεν παρέμεινε ενεργός στην κοινότητα των υπεραποστάσεων, προωθώντας αγώνες σε όλο τον κόσμο. Την πρώτη χρονιά συμμετοχής μου βρήκα το βιβλιαράκι του Πώς να προετοιμαστείτε και να αγωνιστείτε στο πρώτο σας Σπάρταθλον ιδιαίτερα χρήσιμο. Συνέχισε να καταρρίπτει τα ηλικιακά ρεκόρ ακόμα και στα εβδομήντα του, και το 2005 υπήρξε ο μεγαλύτερος σε ηλικία συμμετέχων στην πορεία 300 χιλιομέτρων Χέρβεσβαντρινγκ, από το Σλέσβιγκ της Γερμανίας στο Βίμποργκ της βόρειας Δανίας, σε εφτά μέρες.

Στις Δυτικές Πολιτείες και στους άλλους υπερμαραθώνιους είχα αντιμετωπίσει τους καλύτερους δρομείς υπεραποστάσεων που είχαν να επιδείξουν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Το Σπάρταθλον όμως προσέλκυε τους καλύτερους από όλο τον κόσμο. Όταν εμφανίστηκα το 2007, είχα απέναντί μου τον πρωταθλητή του 2001, τον Βραζιλιάνο Βαλμίρ Νούνες. Μόλις είχε καταρρίψει το ρεκόρ μου στο Μπαντγουότερ και ήταν κάτοχος της τρίτης καλύτερης επίδοσης στον κόσμο στα εκατό χιλιόμετρα. Επιπλέον, υπήρχε ένας εντυπωσιακός αριθμός από πρωταθλητές άλλων ετών: ο νικητής του 2000, Οτάκι Μασαγιούκι, και ο νικητής του 2002 (και αργότερα και του 2009), Σέκια Ριόκι, από την Ιαπωνία. Ο Μάρκους Τάλμαν, νικητής το 2003, από την Αυστρία, ήταν επίσης εκεί, καθώς και ο Γενς Λούκας, από τη Γερμανία, που είχε νικήσει το 2004 και το 2005. Η νίκη μου την περασμένη χρονιά με είχε χρίσει τον πρώτο Βορειοαμερικανό που κατάφερνε κάτι τέτοιο. Ο μεγαλύτερος πρωταθλητής του Σπάρταθλου ήταν –και κατά πάσα πιθανότητα θα είναι για πάντα– ντόπιος.

 

Στην επόμενη σελίδα: Η απίστευτη ιστορία του Γιάννη Κούρου.

1 2 3 4 5 6

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top