Ο κλαρινετίστας Σεμπάστιαν Μαντς είναι σόλο κλαρινέτο στη Συμφωνική Ορχήστρα της SWR της Στουτγάρδης. (Photo: Marco Borggreve).

Ο κλαρινετίστας Σεμπάστιαν Μαντς είναι ένα από τα πιο οικεία ονόματα στο Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής Μολύβου (ΔιΦεΜΜ, αλλιώς “το Φεστιβάλ”). Γεννήθηκε το 1986 στο Ανόβερο σε οικογένεια μουσικών – αλλά κανείς τους δεν έπαιζε κλαρινέτο. Είναι μαθητής της Sabine Meyer και του Rainer Wehle και κάτοχος σημαντικών διακρίσεων, όπως το 1ο Βραβείο στην κατηγορία κλαρινέτο στο ARD International Music Competition (Μόναχο 2008) το οποίο δεν είχε απονεμηθεί σε κανέναν κλαρινετίστα για σαράντα χρόνια. Είναι διεθνής σολίστ, μουσικός δωματίου και σόλο κλαρινέτο στη Συμφωνική Ορχήστρα της SWR της Στουτγάρδης. Και φυσικά, είναι ένας ενθουσιώδης καλλιτέχνης που κάθε χρόνο έρχεται για να κάνει μουσική στον Μόλυβο της Λέσβου. Μας εξηγεί γιατί.

-Μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις που έχω από το Φεστιβάλ είναι όταν με το κουιντέτο πνευστών παίζετε μεταγραφές από άριες του Μότσαρτ στο λιμάνι του Μολύβου το ηλιοβασίλεμα. Πέρα από την ομορφιά της μουσικής και της στιγμής, μου έκανε εντύπωση ότι ο Μότσαρτ έγραψε αυτή τη μουσική πριν από περίπου 250 χρόνια στη Mitteleuropa, όμως ταίριαζε τόσο καλά σε αυτό το νησί του Αιγαίου. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν.

Σας ευχαριστώ! Είμαι πολύ εντυπωσιασμένος που αυτή η εμπειρία είναι ακόμα τόσο ζωντανή στο μυαλό σας. Η μουσική του Μότσαρτ είναι διαχρονική για μένα, ανεξάρτητα από το πού και πότε ερμηνεύεις τη μουσική του. Από τότε που ανακάλυψα το πάθος μου για τις διασκευές/μεταγραφές, οι άριες από τις όπερες του Μότσαρτ ήταν ένα από τα πιο φιλόδοξα σχέδιά μου και είμαι πραγματικά χαρούμενος που λειτουργεί τόσο καλά, ειδικά με το πλούσιο και πολύχρωμο σύνολο ενός κουιντέτου ξύλινων πνευστών. Αυτή η “Μουσική Στιγμή του Μολύβου” είναι επίσης μια από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου!

«Ο Μόλυβος είναι πραγματικά μια από τις πιο όμορφες πόλεις! Όποτε βγάζεις μια φωτογραφία, μοιάζει με καρτ ποστάλ».

-Είστε ένας από τους τακτικούς του Φεστιβάλ. Τι σας έφερε στην αρχή και τι σας κράτησε στη συνέχεια;


Όταν το 2015 η Δανάη και η Κυβέλη μου ζήτησαν να έρθω στο νέο τους Φεστιβάλ δεν μπορούσα να φανταστώ τίποτα από την ατμόσφαιρά του. Σκέφτηκα: εντάξει, ωραία, το να παίζεις μουσική κάπου στην Ελλάδα πρέπει να είναι διασκεδαστικό. Όταν ήρθα την πρώτη φορά στον Μόλυβο δεν πίστευα στα μάτια μου. Ο Μόλυβος είναι πραγματικά μια από τις πιο όμορφες πόλεις! Όποτε βγάζεις μια φωτογραφία, μοιάζει με καρτ ποστάλ. Επιπλέον, η πρώτη “γενιά-ΔιΦεΜΜ” τρελάθηκε εντελώς. Όλοι παρακινήθηκαν με πολλούς τρόπους: το μοναδικό κάστρο, το απίστευτο καλλιτεχνικό επίπεδο και η ομάδα γύρω μας, η οποία δούλεψε και εξακολουθεί να δουλεύει τόσο σκληρά για εμάς, μόνο και μόνο για να μας χαρίσει μια αξέχαστη εμπειρία. Αυτό που πραγματικά με κάνει να επιστρέφω στο Φεστιβάλ είναι η απεριόριστη χαρά του να κάνεις και να βιώνεις την τέχνη με τον καλύτερο τρόπο που μπορείς να γίνει. Κάθε φορά που επιστρέφω στη Λέσβο ξέρω ότι ξεκινά μια νέα περιπέτεια. Ευχαριστώ, λοιπόν, όλους τους εργαζόμενους του φεστιβάλ, αλλά κυρίως ευχαριστώ τη Δανάη και την Κυβέλη!

Εικόνα από περασμένη συναυλία στο Φεστιβάλ Μολύβου.

-Ποιες είναι οι καλύτερες αναμνήσεις σας από το Φεστιβάλ; Οι χειρότερες; Οι πιο αστείες;

Από τότε που συμμετέχω στο Φεστιβάλ συνέβαινε πάντα ένα μεγάλο “όργιο θαλασσίων σπορ” στην παραλία. Είναι μια πρόκληση και πάντα με κρατάει στη γη επειδή συνειδητοποιώ ότι μεγαλώνω (χαμόγελο). Μια άλλη εμπειρία ήταν το 2015 η αρχή της “προσφυγικής κρίσης” και συνέβη επίσης ακριβώς εκεί όπου περπατούσαμε, κάναμε πρόβες και παίζαμε. Από πολλές απόψεις άλλαξα την οπτική μου, μιλήσαμε με τους πρόσφυγες, τους αγοράσαμε νερό και ό,τι χρειάζονταν, τους καλέσαμε στις συναυλίες μας. Στην πραγματικότητα, αυτό ήταν ένα τρελό ξεκίνημα για το φεστιβάλ, αλλά μας βοήθησε να ξέρουμε γιατί κάνουμε αυτό που κάνουμε!

-Το κλαρινέτο είναι ένα πολυσχιδές όργανο. Παίζει κλασική, τζαζ, klezmer… τα πάντα, και το ίδιο κάνετε κι εσείς. Το κλαρίνο είναι και όργανο της ελληνικής λαϊκής μουσικής. Είστε εξοικειωμένος με αυτή την πτυχή;

Α, ναι. Εδώ και πολλά χρόνια χρησιμοποιώ και απολαμβάνω την πολυχρηστικότητα του κλαρινέτου. Για την ακρίβεια, αυτός είναι ο λόγος που παίζω κλαρινέτο. Έχασα το φόβο μου να κάνω λάθη. Μόνο αν αποτύχεις, είσαι σε θέση να βελτιώσεις τις ικανότητές σου. Πριν από χρόνια ήρθα σε επαφή με την αραβική μουσική και τη μουσική klezmer. Αυτή η ευελιξία που πρέπει να εφαρμόσεις στο παίξιμό σου εμπλούτισε απόλυτα τον ήχο και τις ικανότητές μου. Για αυτό για μένα η μουσική δεν έχει σύνορα.

«Μόνο αν αποτύχεις, είσαι σε θέση να βελτιώσεις τις ικανότητές σου».

-Αν η ιστορία της μουσικής (ξανα)γραφόταν από κλαρινετίστες, πόσο διαφορετική θα ήταν; Crussel και Danzi αντί για Beethoven και Wagner;

Χαχα, ελπίζω πως όχι. Φυσικά ο Crussell και ο Danzi συνέθεσαν σημαντικά κομμάτια για κλαρινέτο, αλλά τουλάχιστον υπάρχει καλύτερη και σημαντικότερη μουσική, ακόμα και στο ρεπερτόριο του κλαρινέτου: σκεφτείτε τον Μότσαρτ, τον Βέμπερ, τον Σούμαν, τον Μπραμς, τον Νίλσεν. Έχουμε ένα πραγματικά βαθύ ρεπερτόριο. Αλλά πίσω στην ερώτηση/ιδέα σας: αν η ιστορία της μουσικής είχε ξαναγραφτεί από εμάς τους κλαρινετίστες, είμαι σίγουρος ότι η τζαζ θα είχε εφευρεθεί δεκαετίες νωρίτερα. Και (ίσως ακόμη πιο σημαντικό για μένα): το κλαρινέτο θα έπαιζε μεγάλο ρόλο στη μουσική μπαρόκ.

Photo: Marco Borggreve

-Πέντε-έξι άγνωστα κομμάτια για κλαρινέτο που κάθε φιλόμουσος πρέπει να γνωρίσει;

Alec Templeton: Pocket Size Sonatas
Joseph Horovitz: Sonatine
John Novacek: Four Rags for two Jons
Magnus Lindberg: Κοντσέρτο για κλαρινέτο
Osvaldo Golijov: The Dreams and Prayers of Isaac the Blind
Sebastian Schwanz: “The hardest encore ever” (or: “DON’T MESS WITH US, F***ERS!”)

-Κατά τη διάρκεια του lockdown φτιάξατε split-screen videos παίζοντας κουαρτέτα ή ακόμα και κομμάτια για ορχήστρα δωματίου, όπου παίζετε όλα τα διαφορετικά όργανα μόνος σας (μεταγραμμένα για κλαρινέτο φυσικά). Ήταν ευχάριστο το lockdown για ένα… tech-freak;

Ω, οι χωριστές οθόνες… Ναι, από τη μία πλευρά είμαι συνεπαρμένος από τις τεχνικές δυνατότητες που έχουμε σήμερα, από την άλλη πλευρά, άρχισα να εκνευρίζομαι πολύ γρήγορα. Χρειάζεται πολύ χρόνο και υπομονή. Και, μπορεί να ακουστεί λίγο περίεργο: δεν είχα τόσο πολύ χρόνο κατά τη διάρκεια των lockdown όσο ίσως νομίζετε. Λίγο πριν από το πρώτο lockdown μετακόμισα σε ένα νέο σπίτι και υπήρχαν ακόμα πολλά να κάνω. Και η γυναίκα μου έμεινε έγκυος, μετατράπηκα σε master-cook. Η ζωή μου άλλαξε εντελώς, αφού αποκτήσαμε μια όμορφη κόρη. Αλλά, αυτό θα είχε συμβεί και χωρίς την πανδημία.

«Aν η ιστορία της μουσικής είχε ξαναγραφτεί από εμάς τους κλαρινετίστες, είμαι σίγουρος ότι η τζαζ θα είχε εφευρεθεί δεκαετίες νωρίτερα».

-Στο Υoutube μπορεί κανείς να απολαύσει τη Συμφωνική Ορχήστρα της SWR, της οποίας είστε μέλος, να ερμηνεύει το Winterreise του Schubert στην επεξεργασία του Hans Zender με τον Θεόδωρο Κουρεντζή. Είστε ο πρώτος που εμφανίζεται να παίζει. Τώρα λοιπόν σας στοιχειώνουν οι Έλληνες ακόμα και στην ορχήστρα σας.

Το λατρεύω! Πιάστε με, αν μπορείτε! Χαχα, ναι, αυτή η παραγωγή είχε πλάκα. Ο Teo (Κουρεντζής) και εγώ συζητούσαμε για την εισαγωγική σκηνή, πώς να μεταφέρουμε την εστίαση και την ενέργεια αυτής της συναρπαστικής αρχής, ακούγοντας τα βήματα και περπατώντας στο χιόνι… 

-Ανάμεσα στην προφεστιβαλική συναυλία και στο Φεστιβάλ μεσολαβεί μία εβδομάδα. Πώς περνάτε αυτό το διάστημα;

Μεταξύ της προ-φεστιβαλικής συναυλίας και των κανονικών συναυλιών του φεστιβάλ κάνουμε πρόβες, αλλά θέλω επίσης να απολαύσω τη μοναδική ατμόσφαιρα του λιμανιού, πιθανώς να επισκεφθώ μερικές φορές το Congas Beach Bar και τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό: Θαλάσσια σπορ μέχρι τελικής πτώσεως!

-Υπάρχει, λοιπόν, κάποια δικαιολογία για να μην έρθει κάποιος στο ΔιΦεΜΜ του 2021;

Απολύτως! Όποιος το διαβάζει αυτό, να θυμηθεί τα λόγια μου: Αγοράστε τα @*@*@*@* εισιτήρια σας!

 

//Δείτε εδώ το πρόγραμμa του Φεστιβαλ (16-19 Αυγούστου).

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top