«Skulls & Hearts»: πίνακες μιας άγριας και ρομαντικής νιότης

Αριστερά: ο Νίκος Λαγός. Δεξιά: ο πίνακας «Self Portrait as a skeleton and a flower».

Αυτό που βλέπω κοιτάζοντας τα έργα του Νίκου Λαγού για την έκθεση «Skulls & Hearts», μου θυμίζει τα εφηβικά μας θρανία, τότε που από αμηχανία ή βαρεμάρα σκαλίζαμε μια νεκροκεφαλή, ή παίζαμε κρεμάλα με τον διπλανό μας, κάπου κάπου όμως αντιγράφαμε ένα στιχάκι ή ασυναίσθητα σχεδιάζαμε μια καρδιά για την αγαπημένη μας μόνο για να τη σβήσουμε αμέσως μετά. Ο Λαγός καταφέρνει να ανασύρει, προσεκτικά, μια αγνή ρομαντική ανάμνηση.

O πίνακας έχει τίτλο «Bule Rope».

Σε σχέση με τις προηγούμενες εκθέσεις του, νιώθω πως στα συγκεκριμένα έργα ο Νίκος Λαγός περισσότερο αφαιρεί, παρά προσθέτει, μοιάζει ίσως να είναι αποτέλεσμα μιας αποκρυστάλλωσης του τι είναι τελικά σημαντικό. Η διάθεση του είναι μάλλον απολογητική, διώχνει οτιδήποτε περιττό, χωρίς να φοβάται να εκθέσει γυμνά μέρη του καμβά.

Ο πίνακας με τίτλο «Βurn in hell».

Τα κρανία παραπέμπουν ευθέως στον Jean-Michel Basquiat, μόνο που στην περίπτωση του Λαγού οι λέξεις δεν είναι οργισμένες, δεν έρχονται να γεμίσουν με μανία την εικόνα, αναφέρεται κυρίως στον θάνατο, την αγάπη και το σεξ (που μπορεί να είναι και το φύλο), ενώ σε δυο πίνακες χρησιμοποιεί στίχους των Κόρε Ύδρο. Το ύφος στα περισσότερα έργα είναι βανδαλιστικό, περιπαικτικό, συνδιαλέγεται με τη νεότητα, όσο διατηρεί και επεκτείνει το χρωματικό του οπλοστάσιο.

Εξακολουθούν να ανακατεύονται μνήμες και εικόνες της καθημερινότητας που εκφράζονται στη ζωγραφική γλώσσα. Πρόκειται συνήθως για στοιχεία που όπως ο ίδιος ο καλλιτέχνης έχει πει δεν έχουν απαραίτητα σχέση μεταξύ τους, δημιουργούν όμως μια αίσθηση οικειότητας στον θεατή, σχεδόν ονειρική. Ίσως, να φέρνει στο μυαλό ορισμένων την έκθεση “New Flags for A New Country”, του Γιάννη Βαρελά, σε μια προσπάθεια να «δώσει σχήμα στην έννοια της αφηρημάδας».

Δεδομένα, η έκθεση “Skulls & Hearts” έχει έντονη αυτοαναφορικότητα, συχνά επαναλαμβάνονται στα έργα χρονολογίες, όπως η χρονιά γέννησης του. Επίσης, μας δείχνει το ταξίδι της ζωής του, ενώ για μένα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία είναι η αποσυντεθιμένη αυτοπροσωπογραφία του, ένας σκελετός κάτω απ’ την επιφάνεια και από πάνω ένα ανθισμένο λουλούδι.

Η αγάπη «Love» κατά τον Νίκο Λαγό.

«Οι συνδυασμοί μορφών, λέξεων και συμβόλων, το παιχνίδι των συνειρμών και των αντιμεταθέσεων, η προβολή φαντασιώσεων, εμμονών και ενδόμυχων φόβων ενεργοποιούν μια διαφορετική συνθήκη» σημειώνει χαρακτηριστικά για τη νέα ενότητα των έργων του Λαγού ο ιστορικός της τέχνης Γιάννης Μπόλης και συνεχίζει: «Οι φαινομενικά, κάποιες φορές, προσπελάσιμες εικόνες του, υπονομεύονται και αναιρούνται, τείνοντας σε μια αποξενωμένη, διφορούμενη και ανοίκεια κατάσταση. Σε ευθεία αντιστοιχία με συναισθηματικές λειτουργίες, μνημονικές ανακλήσεις και βιωματικές καταστάσεις παρουσιάζει έναν “ενδιάμεσο” κόσμο στο μεταίχμιο φαντασίας και ονείρου, εφιάλτη και απειλής, παρουσίας και απουσίας.

Προτάσσει μια προσωπική μυθολογία σπάνιας ευαισθησίας και πληρότητας με τις έννοιες της ζωής και του θανάτου, της ερωτικής έλξης και της σεξουαλικής επιθυμίας, της τρυφερότητας και της ρευστότητας των έμφυλων σχέσεων, της απώθησης και της μοναξιάς, της καταπίεσης και της απελευθέρωσης, της απώλειας και του τραύματος, της απόρριψης, του ευνουχισμού και της καταβύθισης σε σκοτεινές και αχαρτογράφητες περιοχές του υποσυνείδητου, του διχασμού της προσωπικότητας, της δυσλειτουργίας και της δυσαρμονίας να διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο».

«Ατιτλο».

Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 31 Δεκεμβρίου, στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη που βρίσκεται στην Πλ. Κολωνακίου, στον αριθμό 20. Οι ώρες λειτουργίας είναι: Τρ., Πέμ & Παρ: 11:00 – 20:00. Τετ, Σαβ: 11:00-15:00, ενώ Κυρ, Δευ είναι κλειστά.

// Ο Νίκος Λαγός (γ.1970) είναι απόφοιτος της σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και της Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας (ΑΣΚΤ) με καθηγητή τον Γ. Ψυχοπαίδη. Από το 2005 έχει πραγματοποιήσει δέκα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Βρυξέλλες και Ζυρίχη, και έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές σε μουσεία και ιστορικούς χώρους τέχνης σε Ελλάδα και Ευρώπη όπως, το μουσείο Μπενάκη (Ελλάδα), η Δημοτική Πινακοθήκη Αθήνας, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Tart Gallery (Ελβετία), Μουσείο Γουναρόπουλου, η Γκαλερί Αστρολάβος και η Γκαλερί Ζουμπουλάκη. Έργα του υπάρχουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα όπου εκπροσωπείται από την γκαλερί Ζουμπουλάκη από το 2008.

Διαβάστε ακόμα: Ο ζωγράφος Μπομπ Ντίλαν. Σαν να βλέπεις τις αναμνήσεις του σε καμβά. 

TAGS :
Γκαλερί Ζουμπουλάκη ζωγραφική τέχνες

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook